FILM
In tijden waarin het publiek zodanig murw geslagen wordt met slechte, voorspelbare horrorfilms dat echte angstaanjagende momenten op het witte doek met de dag zeldzamer worden, moet je een horrorfranchise die nog moeite doet om de essentie van het genre te vatten en competent uit te voeren met een vergrootglas zoeken. Maar ze bestaan nog wel . Neem nu bijvoorbeeld Insidious. Het eerste deel van deze reeks was weliswaar geen grensverleggend opus, maar de makers vonden wél een prima evenwicht tussen de broodnodige karakterontwikkeling, die zo vaak genegeerd wordt in horror, en scènes die je uit je stoel doen springen. Bovendien leverden ze met de Darth Maul-achtige zwart-rodedemon een memorabele antagonist. Hoofdstuk twee van de franchise, hoewel minder geslaagd, bouwde doeltreffend voort op de mythology en deed de hoop rijzen dat we eindelijk nog eens een horrorreeks die naam waardig mochten verwachten.

Mat Insidious Chapter 3 zetten de makers de altijd riskante stap naar de prequel. De verhaallijn van de Lambert-familie, die in deel 1 en 2 belaagd wordt door demonen uit de dodenrijk, wordt aan de kant geschoven voor een focus op Elise Rainier, het medium dat een belangrijke nevenrol speelde in de eerdere films. Zij komt in Chapter 3 in contact met Quinn Brenner, een tienermeisje dat contact zoekt met haar overleden moeder. Elise staat niet te springen om haar te helpen, maar als ze dat toch doet, ontdekt ze dat een valse geest zich aan Quinn heeft vastgehecht en dat die probeert het meisje mee te lokken naar het dodenrijk. Lang duurt het dan ook niet eer demonische krachten zich in Quinns leefwereld manifesteren. Met de hulp van haar vader en twee online 'geestenjagers' moet Elise de schemerzone binnentreden en Quinn aan de klauwen van haar belager onttrekken.

In vergelijking met alle andere horrorfilms die ik de voorbije tijd zag, ligt Insidious Chapter 3 in de hogere schuif. Originaliteit kunnen we de film bezwaarlijk aanwrijven, maar de prent bevat een aantal ongemakkelijke scènes die volop voor de angstaanjagende sfeer gaan en minstens een vijftal momenten waarbij je eventjes uit je stoel springt door een plotse schok. De sfeer en de stijl van de eerdere twee delen worden bovendien doorgetrokken zonder dat de prent aanvoelt als knip- en plakwerk. En toch kan Insidious Chapter 3 allerminst zijn voet zetten naast Chapter 2, laat staan Chapter 1. Het is moeilijk om de vinger op de zere wond te leggen, maar hiervoor zijn er volgens mij twee grote redenen.

De eerste is dat de geestenhistorie die hier opgediept wordt een stuk minder interessant is dan de Lambert-zaak. Quinn die contact zoekt met haar gestorven moeder: het is allemaal een beetje overdreven sentimenteel. Voeg daar nog aan toe dat ze een gespannen relatie heeft met haar vader én dat ze een carrière als actrice ambieert, en je ontdekt al snel dat het scenario er niet vies van is om een groot blik met clichés open te trekken. Ook het feit dat de demonische slechterik van dienst niet bepaald beklijft, is een teleurstelling. Een tweede reden voor de mindere prestatie van Insiduous Chapter 3 is het ontbreken van James Wan in de regiestoel. Wan heeft zich met slechts enkele films ontpopt tot een genreregisseur par excellence, niet alleen met de eerste twee Insidious-prenten, maar vooral met The Conjuring, wellicht de meest doeltreffende horrorfilm van de laatste jaren. Zijn subtiliteit, zijn oog voor het Unheimliche ontbreekt wat in Insidious Chapter 3. Leigh Whannell, die als scenarist al sinds deel één verbonden is aan de reeks, brengt het er al bij al niet slecht vanaf, maar meer dan een regisseur-te-huurloopbaan zit er op basis van deze film toch niet in voor hem.

Voor de liefhebbers van de eerste twee delen is het wellicht ook fijn om te zien hoe enkele cruciale personages evolueerden tot de personen die we voor het eerst zagen in Insidious Chapter 1. Dat geldt met name voor medium Elise, eens te meer met verve gespeeld door Lin Shaye, in een vertolking die halverwege kunst en kitsch ligt. Het neveneffect is natuurlijk - zoals bijna steeds bij prequels - dat het de mystiek van het personage ondergraaft. En laat nu net dat de grootste zonde zijn van Insidious Chapter 3. De mystiek en de onverwachte subtiliteit die de eerste twee delen bevatten, wordt hier ingeruild voor goedkope thrills en een verhaaltje van dertien in een dozijn, bevolkt door personages en acteurs die amper ruimte krijgen om iets unieks te tonen. De prent doet nog steeds wat het etiket belooft, maar als het onvermijdelijke Chapter 4 niet wat extra kruiding voorziet, dreigt ook deze horrorreeks in een zoutloze brij te verzanden.

BEELD EN GELUID
Zoals elke rechtgeaarde horrorprent, speelt een groot deel van de film zich in de schaduw af. Een goed contrast en prima zwartlevels dragen daarom stevig bij tot het genot van Insidious Chapter 3. Ook de kleurenweergave is uitstekend. Veel valt er kortom niet aan te merken op de beeldkwaliteit, al kan je dan ook weer niet van een referentietransfer spreken. De soundtrack is op z'n best wanneer 'things go bump in the night', zoals de Engelsen het zo mooi verwoorden, met schrikwekkende plotse geluiden die de boxen onveilig maken. De mix laat wel een stevige steek vallen door de dialogen te zacht weer te geven in de mix, waardoor je geneigd bent het geluidsniveau te hoog te zetten, met alle gevolgen van dien telkens er weer eens een luid schokeffect aankomt.

EXTRA'S
De schijf bevat redelijk wat achtergrondmateriaal, in de vorm van vijf featurettes. De eerste daarvan, Origin Story (19 min.) benadert het dichtste de typische making-of, met redelijk wat inzicht in het productieproces en onder meer een leuk stukje over de cameo van James Wan in de film. Stunts: The Car Crash (9 min.) gaat in extreem detail over het filmen van een cruciaal auto-ongeluk en Macabre Creations (9 min.) behandelt de make-up die nodig was om de monsterlijke demonen te creëren. Tiptoe Through The Tulips (5 min.) geeft de band Cherry Glazerr de kans om het over zijn bijdrage aan de film te hebben, terwijl Being Haunted (12 min.) een podium geeft aan een zogezegd echt medium dat echter overduidelijk uit zijn nek lult.

Daarnaast kan je op deze Blu-ray drie Verwijderde Scènes terugvinden, die samen vijf minuten duren. Geen van de drie bevat momenten waarvan je betreurt dat ze op de montagetafel sneuvelden. Ten slotte bevat de disk eenTrailer voor het vorige deel van de Insidious-franchise.

CONCLUSIE
Insidious Chapter 3 biedt niet dezelfde schrikbarende scènes die in de eerste twee delen van de reeks te zien waren, noch het artistieke métier van die voorgangers. Maar wat horrorfilms betreft, kruipt de prent toch een stuk boven de middelmaat uit. Beeld en geluid halen een uitstekend niveau op deze disk en ook de kwaliteit van het bonusmateriaal is best prijzenswaardig, een enkele uitzondering niet te na gesproken.