Met It’s a Wonderful Life probeerde regisseur Frank Capra na WOII opnieuw aan te knopen  bij z’n vooroorlogse succes, maar de film deed het slecht aan de bioscoopkassa en raakte na korte tijd in de vergetelheid. Dat de film desondanks is uitgegroeid tot een publiekslieveling in de VS, heeft hij vooral te danken aan het feit dat de auteursrechten niet werden verlengd en de film in het publieke domein terechtkwam waardoor iedereen hem zonder kosten kon uitzenden, kopiëren en verkopen. De PBS-stations waren de eersten die de film in het begin van de jaren 70 in de kerstperiode programmeerden om de dure specials van de commerciële stations te beconcurreren en daarin slaagden ze nog ook! Sindsdien wordt It’s a Wonderful Life elke jaar in de kerstperiode uitgezonden, ook al is het verre van een kerstfilm. Net zoals Casablanca (1942), The Third Man (1949) en Singing in the Rain (1951) is Capra’s film uitgegroeid tot een klassieker die ondanks z’n leeftijd een immense populariteit geniet. Da’s vooral vreemd omdat men zou veronderstellen dat men na de ellende van WOII eerder behoefte had aan een feelgoodfilm met een opbeurende boodschap, maar Amerika lijkt vandaag veel gevoeliger te zijn voor wat men ervaart als een film over de goede oude tijd dan toen de wereld een flink stuk eenvoudiger, naïever misschien, maar in elk geval ook een stuk socialer en meevoelender was.
 

James Stewart kruipt in de huid van George Bailey, een man die heel erg lijkt op James Smith, het hoofdpersonage uit de vooroorlogse Capra/Stewart-succesprent, kaskraker én klassieker Mr. Smith Goes To Washington (1939), een man die zijn droom in het water ziet vallen en dan maar in het huwelijk treedt met zijn vriendinnetje Mary Hatch (Donna Reed) om zich voor de rest te bekommeren om de hypotheekproblemen van de arme mede-inwoners van Bedford Falls versus de gulzige bankier Mr. Potter. Als zijn oom Billy een deel van het kapitaal van de Huisvestingsmaatschappij in de kerstweek kwijtraakt, verliest George alle hoop op een gunstige afloop van de affaire en probeert zelfmoord te plegen door zich van een brug in de rivier te gooien. De engel Clarence – op zoek naar een goede daad om z’n vleugels te verdienen - houdt hem evenwel tegen en toont hem hoe Bedford Falls ervoor zou staan indien hij, George, nooit zou zijn geboren. Het grimmige vooruitzicht brengt George op andere gedachten en geeft hem weer moed…