FILM
1940. Londen wordt tijdens de blitzkrieg stukje bij beetje aan frut geschoten. Secretaresse Catrin Cole (Gemma Arterton) arriveert op het Ministerie van Propaganda, waar ze wordt geacht te werken aan scenario's voor kortfilmpjes waarin onder meer de bevolking wordt geïnstrueerd hoe ze moeten schuilen voor bombardementen. Ondanks het feit dat de oorlogsmachine op volle toeren draait, worden er voorwaar ook nog fictiefilms gedraaid; negen om precies te zijn, en het Ministerie is vooral op zoek naar iemand die een 'vrouwelijke insteek' aan de films kan verschaffen, gelet op het voornaamste doelpubliek.. Catrin stuit op een anekdote die heeft plaatsgevonden bij de slag van Duinkerke, en meent dat het gegeven - twee tweelingzussen hebben met een gammele boot enkele soldaten gered - een ideale insteek biedt voor een fictiefilm. Het Ministerie van Propaganda begint er zich echter mee te bemoeien en wil de film flink aandikken tot een heroïsch epos, waarin de niet zo subtiele hint wordt meegegeven dat de Amerikanen zouden moeten komen vechten in Europa om de Duitsers buiten te schoppen, een gegeven waar de yankees anno 1940 nog niet echt happig op zijn. Er wordt een steracteur aangetrokken, Ambrose Hilliard (Bill Nighy), die weliswaar kort voor de oorlog succes had als de één of andere populaire politie-inspecteur, maar wiens ster nu tanende is, en de Amerikaanse tak van de propagandamachine wil koste wat het kost een authentieke Amerikaanse RAF-piloot, Carl Lundbeck (Jake Lacy) in het scenario schrijven, alhoewel 's mans acteerprestaties nog niet zouden volstaan voor een gastrol in de avonturen van Kabouter Plop. De productie van de film, The Nancy Starling, vergt echter véél persoonlijk engagement van Catrin; zoveel zelfs dat haar relatie met Ellis Cole (Jack Huston), de man met wie ze voordoet getrouwd te zijn, meedogenloos op de klippen loopt, terwijl ze de gevoelens die ze ontwikkelt voor haar coscenarist, Tom Buckley (Sam Claflin), negeert... Wonder boven wonder raakt de film af, én wordt een succes, maar ten koste van zéér veel persoonlijk leed achter de schermen.

Ondanks het feit dat de plot van de film compleet uit de lucht gegrepen is, is de achtergrond van deze film des te meer realistisch. Er bestond werkelijk een filmindustrie die erop gericht was om de mening van de publieke opinie te kneden. Their Finest vertelt een lichtvoetig liefdesdrama tegenover deze ietwat bizarre setting. Qua genre kan deze deze film moeilijk een evenwicht vinden tussen romantiek en drama, maar het komedie-aspect, dat ik niet alleen in de prijzende teksten op de cover terugvind, maar laatst ook in een folder van een videotheek, is eigenlijk afwezig. Desondanks is Their Finest een film die niet verveelt, die soms een beetje doet denken aan The English Patient en die grossiert in cameo's van onder meer Richard E. Grant en Jeremy Irons. Gemma Arterton schittert echter het meest als de plichtsbewuste echtgenote die wil bewijzen dat vrouwen ook hun mannetje kunnen staan in de oorlog, maar daarvoor onevenredig vaak het gelag mogen betalen. Wellicht is de afloop van de plot een klein beetje met de haren gesleurd, maar dat verhindert niet dat Their Finest een leuk tijdsdocument is dat een grotendeels onbelicht aspect van de Tweede Wereldoorlog in de schijnwerpers plaatst.

BEELD EN GELUID
In tegenstelling tot het buitenland moeten we op een Blu-rayrelease van deze film al lang niet meer hopen. De dvd-versie die door The Searchers werd uitgebracht, staat op een singlelayerdisk en bevat nogal wat onvolkomenheden. De scherpte van de film is niet om over naar huis te schrijven en de kleuren zien er vrij bleek uit. Wel wordt door kleurfilters mooi in beeld gebracht welke scènes zogezegd afkomstig zijn uit de film-binnen-de-film: eerst in zwart-wit en daarna in onvervalste Technicolor-stijl, compleet met de nodige printbeschadigingen. Toch weet Their Finest niet echt te imponeren. De geluidstrack is uitgevoerd in Dolby Digital 5.1 en bevat onder meer een mooie score van Rachel Portman, maar de bombardementen op Londen hadden wat meer benadrukt mogen worden. De dialogen zijn goed verstaanbaar.

EXTRA'S
Zippo.

CONCLUSIE
Their Finest weet een beetje moeilijk een evenwicht te vinden tussen de diverse genres, maar kan uiteindelijk wel overtuigen door het boeiende scenario, de originele invalshoek en het goede spel van Gemma Arterton en Bill Nighy.