FILM
Het bedrijf Energyne voert op een ruimtestation illegale experimenten met genetische manipulatie uit. Een onschuldig proefratje is verworden tot een monster dat de bemanning van het station heeft afgeslacht. Het enige overlevende bemanningslid kan vluchten met drie monsters van het product dat er ontwikkeld werd, maar ze overleeft de terugkeer in de dampkring niet. De drie capsules bereiken echter het aardoppervlak, en worden ingeademd door respectievelijk een wolf, een krokodil, en last but not least door George, een albino-gorilla die onder toezicht van zijn bewaker Davis Okoye (Dwayne Johnson) resideert in een wildpark op Amerikaanse bodem. De dieren beginnen tegen een onwaarschijnlijk tempo te groeien, en laten een spoor van vernieling achter zich na. Het malafide duo achter Energyne, broer en zus Brett (Jake Lacy) en Claire Wyden (Malin Akerman), proberen de monsters middels een sonarinstallatie naar hun hoofdkwartier in het centrum van Chicago te lokken, omdat hun DNA fortuinen waard is. Dat ze daarbij alle regels van de ethiek overboord gooien, schijnt een bijkomstigheid. Samen met een ex-medewerker van Energyne, doctor Kate Caldwell (Naomie Harris), gaat Davis achter zijn aap aan. Hij krijgt daarbij hulp van man in black Harvey Russell (Jeffrey Dean Morgan), die ook stilaan beseft dat Energyne niet zuiver op de graat is.

 

Waar Hollywood tegenwoordig allemaal zijn inspiratie haalt: het is soms niet te schatten! Rampage is de verfilming van een - hou u vast - arcade-spelletje waar ondergetekende overigens nog nooit van had gehoord, waarbij de speler blijkbaar als een aap of een ander beest zo veel mogelijk gebouwen in puin mag meppen. Regisseur Brad Peyton zag er wel brood in om hieraan een actiespektakel met zijn favoriete acteur Dwayne Johnson op te hangen, omdat San Andreas en Journey 2 The Mysterious Island al hebben bewezen dat er garen te spinnen valt bij de combinatie Peyton-Johnson. Rampage is een prent vol bordkartonnen personages en voorspelbare plots, maar het geheel werkt verduiveld aanstekelijk en de film past zonder problemen in het rijtje van B-monsterfilms als D-War en Godzilla. De aanwezigheid van de naam Dwayne Johnson is per definitie al geen kenmerk van bijzonder diepgravende cinema - de man krijgt een kogel in zijn pens, maar rent vrolijk verder omdat er geen vitale organen geraakt zijn - maar de prent staat garant voor een avondje leuk en hersenloos popcorn-entertainment die nog aangenamer wordt als je een fles whisky bij de hand neemt en een glas naar binnen kapt telkens er iemand door een beest wordt opgegeten. Malin Akerman geeft evenwel een masterclass in overacting en Jeffrey Dean Morgan lijkt de Negan-maniertjes niet van zich af te kunnen schudden. Misschien ontbreekt het de film een beetje aan de humor die we in Pixels wel terugvonden, maar Dwayne Johnson is voor een dergelijke film nu éénmaal meer geknipt dan Adam Sandler. De film zou ook een betere vrouwelijke lead kunnen gebruiken, want Naomie Harris bokst boven haar gewicht.

 

BEELD EN GELUID
Deze disk van Warner is de zoveelste in een schier oneindig wordende reeks flops, waarbij Warner op de kop van de Nederlandstalige consumenten sch... euh, 'zich ontlast', doordat de Engelse track in een gecomprimeerd en minderwaardig Dolby Digital Plus 5.1 wordt weergegeven, terwijl de Franse dub een gecomprimeerde Dolby TrueHD 7.1 meekrijgt. We kunnen na de zoveelste gelijkaardige flop (zie ook Tomb Raider, Batman V. Superman, Justice League, The Legend Of Tarzan en nog veel meer) niet langer geloven dat er hier geen kwaadwillige strategie achter zit. We mogen dan blijkbaar ons nog gelukkig prijzen dat we daarenboven nog een Engelse DTS-HD MA 5.1-track krijgen. Toch: ruim 20 % van de schijfruimte is onbenut. De Engelse Dolby Digital Plus 5.1-track vervangen door de Engelse Dolby TrueHD 7.1 die op zowat ELKE andere release zit is welgeteld vijf minuten werk! Op deze manier drijft Warner de Nederlandstalige klanten (en ik kan me indenken dat er ook in de Franstalige contreien nog mensen zijn die hun films in de originele taal prefereren) in het beste geval naar importkanalen en in het slechtste naar het illegale circuit. We hebben dit reeds in tal van besprekingen aangeklaagd, maar Warner blijft Siberisch doof voor deze terechte klachten.

De beeldkwaliteit is solide, en er is moeite gedaan om de grotendeels CGI-gegenereerde beelden toch een filmisch uiterlijk mee te geven. Brad Peyton is alleszins een meester in het creëeren van geloofwaardige visuele effecten, en dat komt de beleving alleen ten goede. De beelden van de drie beesten die de binnenstad van Chicago tot puin herleiden, zijn mooi gedetailleerd, de kleuren zijn misschien niet intens gesatureerd, maar ze geven het geheel wel het uitzicht van een war zone, en de texturen zijn boven elke vorm van verdenking verheven.

 

 

EXTRA'S
Soms vraag je je af waar de samenstellers van een bonussectie hun inspiratie halen om over een film als Rampage ernstig te kunnen blijven. In de documentaire Not a Game Anymore (6:15) leren we bijvoorbeeld hoe 'gerenommeerde' acteurs als Dwayne Johnson als kind spijbelden om in de arcade Rampage te gaan spelen. Dat de brave man geen doctor in de kernfusiewetenschappen is geworden, maar WWE-worstelaar, zal hieraan wellicht niet vreemd zijn. De gag reel (2:43) is grotendeels tijdverlies, en de verwijderde scènes (10:12) zijn op een hoopje gegooid zonder duidelijke afscheiding of toelichting. Rampage: Actors in Action (10:45) moet ons vooral duidelijk maken dat Brad Peyton vóór het filmen enorm veel tijd besteed aan previsualisaties en computermodellen, en dat de man - toegegeven - feeling heeft voor het mengen van praktische effecten met CGI-geweld. Trio of Destruction (10:08) geeft ons een overzicht van de drie in de film voorkomende oversized monsters, die uiteraard alleen in digitale gedaante bestaan, en die hun wortels hebben in het videospel. Attack on Chicago (10:23) toont ons de digitale destructie van de windy city, en Bringing George to Life (11:53) gaat wat dieper in op het motion capture-aspect van George de gorilla, een techniek die sinds Lord Of The Rings gemeengoed is.

CONCLUSIE
Al draagt de aap een gouden ring,
Het is en blijft een lelijk ding.
Een avondje popcornvertier is altijd fijn,
Maar voor goed geluid moet u elders zijn.