FILM
Om maar meteen met de essentie te beginnen, als je dit spannende verhaal wil zien, ga dan voor de originele versie en niet voor de remake met Denzel Washington en John Travolta uit 2009. De herbewerking van de ondertussen overleden Tony Scott en maker van o.a. True Romance en Top Gun is wel genietbaar, maar kan geen seconde tippen aan het origineel uit 1974. Toen was er van digitale animatie nog lang geen sprake, maar wisten ze wel hoe je een rampenfilm moest maken. 1974 was niet voor niets het jaar van The Towering Inferno. The Taking Of Pelham 1,2,3 is dan ook een heerlijke mix van een rampenfilm en een ouderwetse copmovie.

Het scenario van Peter Stone (hij werd het meest bekend voor Charade van Stanley Donen) is gebaseerd op een roman van ene John Godey. Compleet ongeloofwaardig, wie kaapt er nu een metro in de volle spitsuren, maar wel ontzettend spannend. Niemand die het verwacht dus, ook niet de metropolitie die zich tijdens de werkuren vaak in luilekkerland waant. Lt. Zachary Garber (Walter Matthau) is een wat uitgebluste agent. Tegen zijn zin moet hij een Japanse delegatie rondleiden in het ingenieuze labyrint van de New Yorkse metro. En dan gebeurt er iets wat niemand voor mogelijkheid hield. Vier mannen die de codenaam Mr. Blue, Mr. Green, Mr. Grey and Mr. Brown gebruiken (juist, de mosterd van Reservoir Dogs) stappen een metrotrein op en na het ontkoppelen van de wagons, gaan zij er met 18 passagiers vandoor. De politie krijgt één uur tijd om de boeven 1 miljoen dollar te overhandigen. The Taking of Pelham One Two Three is een film die zijn krachten haalt uit twee factoren: een poepsimpel, maar effectief verhaal en ijzersterke vertolkingen. Een scenario zonder veel omwegen. Zal de politie in het überdrukke New York de deadline kunnen halen en zullen de vier in één uur tijd hun emoties de baas, want hoe langer de klok tikt des te meer de spanning komt bovendrijven. In de slotminuten komt er nog een reuzespannende twist bovenop, maar geen haar op ons kale hoofd die er aan denkt om daar iets van prijs te geven. Less is more dus, en een briljant voorbeeld voor huidige Hollywoodscenaristen die er alsmaar meer blijken in te slagen om de verhalen te veel ballast te bezorgen.

En dan zijn er natuurlijk de vertolkingen. Ook al zijn de gangsters bijna de hele film vermomd, jagen Robert Shaw, Martin Balsam, Héctor Elizondo en Earl Hindman de kijker de stuipen op het lijf door gangsters van vlees en bloed te spelen. Geen Hollywoodtypes die je alleen maar in de film treft, wel levensechte zotten die iedere seconde de trappers kunnen verliezen. En uiteraard is er ook de rol van Walter Matthau die als koffieslurpende en vloekende flik het als geen ander beter kan. Kleine fun fact: na het zien van deze film zal het woord “Gesundheit” een zeer aparte betekenis hebben.

BEELD EN GELUID
Het marktbeleid van de majors hier in België zullen we waarschijnlijk nooit begrijpen, zo ontbreken bij alle maatschappijen heel wat essentiële titels. Dat is bij Fox niet anders. The Taking Of Pelham One Two Three wordt weliswaar internationaal aanzien als één van de meest baanbrekende actiefilms, toch is er geen blu-ray voor handen. Over de plas vind je er wel één, en dan nog aan mid-price. Het geluid is mono, maar alle onvolmaaktheden zijn vakkundig weggewerkt. Ook het beeld is gerestaureerd. Heerlijke 70’s-kleuren in het prachtige New York. Meer moet dat niet zijn, en ook de vele donkere opnames (het drama speelt zich in de ondergrondse metro af) zijn quasi perfect.

EXTRA'S
Prijs je gelukkig dat je deze klassieker in het buitenland wel op blu-ray vindt, bijt je tanden stuk op het feit dat je het zonder één extra moet stellen.

CONCLUSIE
The Taking Of Pelham One Two Three. Voor wie zin heeft in ouderwetse kwaliteit: een superspannend scenario dat to the point is, aangevuld met waar het hem in de cinema het meeste om draait: supervertolkingen!