FILM 
Films die gemaakt zijn met een goede bedoeling (waarom zou je ze anders maken), maar waarvan je na één minuut al door hebt dat het een ware marteling voor de kijker is om de rit tot de laatste seconde uit te zitten. Piercing is er zo eentje.

Piercing is het tweede werkstuk van Nicolas Pesce. Zijn vorige release, The Eyes Of My Mother, was in de meeste landen wel een straight-to-dvd release, maar kon op de goedkeuring rekenen van de horrorgemeenschap. Met Piercing probeert Pesce de grenzen van de traditionele horrorflick te overbruggen door er een arty (lelijk) kantje aan te geven, maar het resultaat is gewoon een hopeloos zooitje. En dat voor een film met Mia Wasikowska waardoor je je afvraagt of de actrice wel het script heeft gelezen alvorens ze aan de slag ging. Als je eigenlijk al van een script kan spreken, want hier ligt de grote zwakte van de film: er gebeurt nauwelijks iets en Pesce bezit gewoon niet de cinematografische kracht om iets uit zijn acteurs te halen, en zadelt ons gewoon op met een paar harde gruwelscènes. De scène waarin Mia Wasikowska haar dijen met een schaar doorklieft zal je niet gauw vergeten. Zo veel is waar, maar of dat nu een goede film oplevert?

Het verhaal dan maar, ofschoon het moeilijk is om er iets over te vertellen zonder dat je het hele script uit de doeken haalt. De film begint met Reed (Christopher Abbott) die met een ijspriem voor zijn babydochter staat. Neen, er worden geen baby’s afgeslacht in deze film, onze vriend is gewoon wat aan het oefenen. Hij vertrekt zogezegd op zakenreis, maar het echte doel is een vrouw te doden en dan nog wel op de meest wrede wijze. Reed maakt het zichzelf gemakkelijk en pikt er een callgirl (Mia Wasikowska) uit, maar al gauw blijkt het slachtoffer over een al even zieke geest als de dader te beschikken. Wat nadien volgt is niet meer dan een sadistisch spel van een uurtje zonder enige diepgang en zo vervelend in beeld gebracht dat het je geen moer kan schelen wie de eindmeet haalt. Grappig detail, het hoesje vermeldt 91 minuten, maar de werkelijke speelduur is 78 minuten. Eindelijk een positieve noot! Saaier dan saai en de fake decors maken het er visueel zeker niet beter op, om het maar niet over de domme humor te hebben. Het probleem met Piercing, behalve dat hij gewoon slecht, is dat je niet weet welke richting Pesce uit wil. Het begint wat als American Psycho bekeken door een Refn-bril (zonder ook maar één seconde in de buurt van het Deense genie te komen), maar het strandt al gauw  in vervelende torture porn met welgeteld één verrassende twist die we, voor wie er nog zin in heeft, niet zullen verklappen.

BEELD EN GELUID
Ook wat het beeld betreft kunnen we niet anders dan negatief zijn. Het ligt niet zo zeer aan de transfer, maar om de één of andere reden koos Pesce voor fakedecors, aftandse nepkleuren en alles wat maar kon dienen om er een gedateerde look aan te geven. Uiteindelijk zie je iets als wat kan doorgaan als een slechte televisiefilm. Het geluid is technisch in orde (een Dolby Digital 5.1-band), maar de dialogen klinken veel te fel en bij de angstkreten (en dat zijn er veel) begint dat zelfs te irriteren. 

EXTRA'S
Geen enkele extra, en dat is maar goed ook.

CONCLUSIE
We hebben geprobeerd, en de plicht heeft ons zelfs 78 minuten aan het scherm doen teisteren, maar Piercing kon ons uiteindelijk geen seconde boeien. Wat een verspilling van Wasikowska’s talent!