FILM 
Er kan veel gezegd worden over Kinjite, de Charles Bronson-film. Bijvoorbeeld dat het typisch Cannon-voer was waarbij de hersenen anderhalf uur mogen uitgeschakeld worden, maar ook dat dit het soort film is dat anno 2021 niet meer zou kunnen gemaakt worden omdat er nu zoiets bestaat als politieke correctheid of woke zoals dat tegenwoordig heet. Kinjite is immers een film die bulkt van racisme en homofobe scenes. Maar de film dateert van 1989 en toen kon alles, zeker als het een Cannon-film betrof. Een film vol brutaal geweld en niet te tellen explosies, ook al merk je dat Charles Bronson toen reeds sterk op retour was. Hij was al 68 en dat vonden heel wat mensen net iets te oud voor zo’n rol, maar nog kwik genoeg om bijvoorbeeld een pedofiel in de naam der wet een dildo in de kont te duwen. Charles Bronson die in Death Wish-stijl het opneemt tegen de pedofielen dus, voor wie een recensie in één zin wil.

Charles Bronson was één van de oude Hollywood-legendes die door Cannon met succes gereanimeerd werd. Het begon allemaal in 1982 met Death Wish II waarvoor de acteur zo maar eventjes anderhalf miljoen dollar op de bankrekening kreeg. De film werd een groot succes aan de kassa en dat was dan ook het startsignaal voor Cannon om het '80’s-publiek te gaan verblijden met nog meer Charles Bronson-geweld. Er was 10 To Midnight dat geregisseerd werd door J. Lee Thompson, de filmmaker waarmee Bronson negen (!) titels draaide. Kinjite werd niet alleen zijn laatste film met Bronson, het was ook de laatste in zijn leven want de Britse regisseur die onder meer de originele Cape Fear maakte, overleed in 2002. De Cannon-truc werd overgedaan met The Evil That Men Do, Death Wish 3 (die evenwel met Michael Winner werd gedraaid), Murphy’s Law, Death Wish 4: The Crackdown, Messenger Of Death en als eindpunt deze Kinjite: Forbidden Subjects. Het werd ook één van de laatste rollen van Charles Bronson, hoewel die in de jaren '90 nog één keer wraak mocht nemen met nog maar eens een Death Wish-sequel.

Menahem Golan en Yoram Globus hebben er zich nooit voor geschaamd om te gaan pikken bij andere films, en bij Kinjite werd de mosterd overduidelijk gejat bij de Dirty Harry-films en Black Rain van Ridley Scott. Een flik uit Los Angeles die zich alles mag permitteren en met een Aziatisch sausje erbij zodat er ook wat martial arts bij kon. Het woord Kinjite is Japans en dat is een vervoegingsvorm van het werkwoord "kinjiru"; wat "verbieden" betekent. We zijn het ook maar te weten gekomen via Wikipedia. De film draait dan ook voor een deel rond de Japanse zakenman Hiroshi Hada die gespeeld wordt door de verschrikkelijk slecht acterende James Pax, een in Hollywood wonende Japanner die ook al eens mocht meedoen in Big Trouble In Little China en Year Of The Dragon. De getrouwde man raakt opgewonden als hij op het openbaar vervoer schoolmeisjes kan betasten. Dat kan ongeneerd in Japan (neen, we zeiden het al... politieke correctheid vind je hier niet), maar als hij voor zijn werk naar de Verenigde Staten moet verhuizen, worden de rollen omgekeerd en wordt zijn dochter ontvoerd door ene Duke (Juan Fernández de Alarcon) die haar als tienerhoertje uitbuit. We laten je gissen welke rol Charles Bronson mag spelen.

Bronson had zelf geen problemen met de racistische ondertoon, de cultuurclash in de film maakte het zelfs interessanter. We laten het aan de lezer over om te oordelen wat hij of zij vindt van een quote als "Some oriental guy touched my holy of holies!" Kinjite is dan ook op en top Cannon. Geen grootse films, er is zelfs een belangrijk deel van het script dat niet eens uitgewerkt werd, maar altijd zijn Cannon-films iets leuker dan de rest en ook al was Kinjite er eentje die op het einde van het Cannon-imperium kwam en al bij al een meer dan genietbare '80’s-actiefilm is!

BEELD EN GELUID
Bij MGM moet je het nodige geluk hebben. Sommige titels zijn ondanks hun leeftijd nog verbluffend goed, terwijl andere nog amper te bekijken zijn. Kinjite is gelukkig wel zo’n titel met een meer dan bevredigend resultaat. De film zelf mag er dan wel wat gedateerd en goedkoop uitzien, maar technisch gezien valt er niets verkeerd over te zeggen en zie je natuurlijke kleuren en voldoende detailscherpte. De geluidsband is een Dolby Surround 2.0 waar je niet al te veel moet van verwachten, wel is er een knappe score van de voor ons compleet onbekende Greg De Belles.

EXTRA'S
Op deze release vind je geen enkele extra, zelfs geen trailer.

CONCLUSIE
We hebben er niets op tegen als je deze film afdoet als zinloze actie, want dat is het sowieso. Maar het is er wel eentje van de Cannon-klas en dus heeft dat altijd wel een streepje voor. Wie zich anderhalf uur wil amuseren door te zien hoe Charles Bronson pedofielen in elkaar mept en daar heel wat racistische uitspraken bij uitkraamt zit met Kinjite dan ook gebeiteld.