FILM
"God gave me a great body and it's my duty to take care of my physical temple." (Jean-Claude Van Damme)

Sommige verhaaltjes achter de films zijn beter en interessanter dan de titel. Neem nu The Quest. Op het eerste gezicht een routineus Jean-Claude Van Damme-vehikel waarin er een flink robbertje gevochten wordt en dienst kan doen als een zoveelste afkooksel van Bloodsport. Maar achter de schermen was het meer dan dat. The Quest was de vijfde film die Van Damme voor Universal contractueel moest maken en de productie was een zooitje van jewelste. Alles had te maken met geld en sir Roger Moore!

Moore wond er geen doekjes om, hij lijkt zich wel te amuseren, maar in zijn autobiografie My Word Is My Bond omschreef hij de film als een nachtmerrie, en het klikte absoluut niet tussen hem en Van Damme. Het feit dat de film toch nog het daglicht zag, was volgens Moore te danken aan de tweede regisseur Peter MacDonald, die zijn best deed om alles samen te houden. Dat was een serieuze streep door de rekening van producer Moshe Diamant, die hoopte op nog meer samenwerkingen met Moore, maar na The Quest mocht hij dat idee vlug vergeten. Moore was zeker niet vrij van zonden, want zelf deed hij ongelooflijk moeilijk over het feit dat zijn naam niet als eerste op de generiek kwam, maar wel die van Jean-Claude Van Damme. Noteer, we schrijven het jaar 1996 en in die tijd was Roger Moore enkel nog goed voor een bijrolletje in de Spice Girls-film of in een aflevering van een televisieserie als Tatort!

Eigenlijk liep er van alles mis. Op een gegeven moment was het geld op en vroegen de producers aan de crew of ze gratis wilden werken zodat alles op schema kon blijven lopen, maar toen men dreigde met een staking werd er prompt weer geld gevonden voor de opnames. Jean-Claude Van Damme besefte maar al te goed dat hij in een doodlopend straatje zat. Van Damme vroeg vol overmoed aan Oliver Stone om de film te regisseren, maar die weigerde beleefd en zo besloot de acteur om zelf dan maar achter de camera te gaan staan; hij zou het in 2014 nog één keer doen voor de straight-to-dvd titel Full Love. En dan hebben we het niet eens over het dispuut gehad tussen Frank Dux en Jean-Claude Van Damme dat werd uitgevochten in de rechtszaal. Het script waarop The Quest is gebaseerd op een verhaal dat vijf jaar eerder werd uitgebracht als The Kumite: Enter The New Dragon. Dux beweerde dat hij had meegeschreven aan dit verhaal (ook al is het een concept dat iedereen op vijf minuten kan bedenken) en dus wilde hij een deel van het geld. Dux kreeg gelijk van de Writer's Guild of America, maar Van Damme daagde Dux nadien uit in de rechtbank en won de zaak. Ook Tatum O'Neal was niet te spreken over Van Damme want volgens haar mocht zij de rol spelen van Carrie Newton, maar doordat haar romance met de Belg op de klippen liep, mocht ze naar deze rol fluiten. Van Damme vroeg het vervolgens aan Madonna, maar moest vrede nemen met de compleet onbekende Janet Gunn wiens rol beperkt blijft tot wat paraderen of eens een gil mag slaken als ze merkt hoe sterk Van Damme wel is.

Het begin van de film kan echt niet slechter. Een oude man (Van Damme gemaquilleerd door een gebuisde make-upassistente) wandelt een lege bar binnen en na een paar minuten heeft hij het aan de stok met een bende boeven die proberen de kassa te beroven. Verbaasd vraagt de barman hoe hij heeft leren vechten en Christopher Dubois begint zijn verhaal. We krijgen een flashback naar het New York van 1925 waar Christopher Dubois één van de vele zakkenrollers is. Nadat ze een grote som geld van een groep gangsters hebben gestolen, worden Dubois en de kinderen waarmee hij optrekt gevonden door de gangsters. Er wordt geschoten, en als de politie arriveert weet Dubois dat zijn enige uitweg vluchten is. De jonge kerel slaagt erin om zich op een boot te verstoppen, maar hij wordt ontdekt door de bemanning. Wederom pech want het zijn piraten die onder leiding van Lord Edgar Dobbs (Roger Moore) wapens smokkelen. Eens ze aankomen op een eiland voor de kust van Siam wordt Dubois verkocht als slaaf om een meester in het Muay Thai-vechten te worden.

Het verhaal van Ben Hur, maar dan in een Bloodsport-sfeertje. De film is niet eens zo slecht, gewoonweg omdat het (naar deze normen toch) een vermakelijke martial arts-film is die jammer genoeg gedrapeerd wordt met een debiel verhaal en een onuitstaanbare Roger Moore. Want God, wat kan die man slecht acteren zeg! Het is dan ook zijn karakter (en vertolking!) die de film hopeloos naar beneden trekt. Jammer, want ondanks de miserie zou dit anders één van de betere (latere) Van Damme-films zijn geworden.

BEELD EN GELUID
Als we het bij een DFW-release over de technische kwaliteiten hebben dan zijn we vaak zuinig met superlatieven, en dan drukken we ons nog beleefd uit. Deze keer is er meer geluk, en dat komt simpelweg omdat dit een transfer van Universal is. Blijkbaar dacht de Universal-studio dat ze met deze film niet al te veel geld meer zouden kunnen verdienen en dus werden de rechten doorverkocht. Naar dvd-normen heb je een meer dan bevredigend schijfje met voldoende detailzicht en aangename kleuren, ook al krijgt alles een geel tintje tijdens de (vele) gevechten. De geluidsband is een standaard Dolby Surround 2.0 die doet wat hij moet doen en die vooral tot leven komt (hoe kan het ook anders) als er meppen worden uitgedeeld.

EXTRA'S
Hier staan geen extra’s op.

CONCLUSIE
The Quest biedt wat je van een Jean-Claude Van Damme-film kan verwachten. Een onnozel (maar effectief) verhaal en vooral veel vechten. Hoewel je deze film moeilijk kan aanprijzen voor zijn cinematografische vondsten blijft dit toch uiterst genietbaar, behalve die Roger Moore dan!