FILM
Connie Kaminski (Kristen Bell) is een huisvrouw van begin de 30 die zich thuis stront verveelt. Haar man Rick (Joel McHale) is belastingcontroleur, en het is veilig om te stellen dat zijn 'klanten' hem liever zien gaan dan komen. Het echtpaar worstelt met een onvervulde kinderwens, en door vier IVF-behandelingen hebben ze zich diep in de schulden gestoken, met als enige resultaat een miskraam. Om de eindjes aan elkaar te knopen schuimt Connie alle bonnenboekjes af, op zoek naar kortingen en deals, zelfs al betekent dat dat ze vijftig pakken wasverzachter moet kopen in plaats van één. De bedienden aan de kassa noemen haar de crazy coupon lady, en ze glundert dan ook van plezier wanneer ze een rekening van aanvankelijk 120 dollar ziet slinken tot 15 dollar door gebruik van een stapel coupons, dit tot grote ergernis van de mensen die achter haar aan de kassa staan aan te schuiven.




Haar buurvrouw Joanna "JoJo" Johnson (Kirby Howell-Baptiste) gaat bovendien mee in de coupongekte, en ze heeft een vlog waarin ze op bijzonder amateuristische wijze diverse kortingsbonnen aanprijst, zodat haar volgers maximaal gebruik kunnen maken van kortingen. Ook JoJo zit in geldnood nadat een hacker, Tempe Tina (zangeres Bebe Rexha in een ongelofelijk geval van stunt casting), er met haar creditcardgegevens vandoor is gegaan, en JoJo daardoor bij geen enkele zichzelf respecterende bank nog krediet kan krijgen.

Nadat Connie een vlammende brief schrijft naar een firma van ontbijtgranen omdat de granen in kwestie duf smaakten, krijgt ze een bon voor een gratis doos. Ze probeert die truc vervolgens bij tal van andere voedselproducenten, en wanneer ze merkt dat het antwoordnummer van de diverse firma's op hetzelfde adres gehuisvest zijn, komt ze te weten dat de bonnen in kwestie ergens in Mexico gedrukt worden. Samen met JoJo reist ze over de grens, en ze benaderen Alejandro (Francisco J. Rodriguez) en Rosa (Ilia Paulino), een koppel dat in de desbetreffende drukkerij werkt, om de drukoverschotten van de bons illegaal over de grens te sturen. De twee starten op bijzonder amateuristische wijze een website, savvysupersaver.com, waar ze de bonnen verkopen tegen de helft van de nominale waarde. De website slaat in als een bom, en JoJo heeft geen beter idee dan uitgerekend de hacker die haar identiteit heeft gestolen te benaderen om de website te anonymizeren, en om aan valse identiteitskaarten te geraken om de sluizen vol geld die binnenstromen, wit te wassen. Voor ze het weten zitten de beide dames verstrikt in een kartel waarbij onder meer dure Lamborghini's en zelfs oorlogswapens worden versluisd, alleen al om hun fortuin wit te wassen. De dames worden op een paar maanden tijd op die manier multimiljonair.




Dit kan natuurlijk niet onopgemerkt blijven, en winkeldetective Ken Miller (Paul Walter Hauser), een loser wiens hoogtepunt in het leven is om oude oma'tjes met een vervallen coupon in de winkel te betrappen, ruikt de zaak van zijn leven. Hij schakelt het FBI in om de miljoenenzwendel aan bonnen aan te pakken, maar bij het FBI denken ze dat Miller van lotje getikt is, en zijn dossier wordt helemaal onderin de hiërarchie begraven. Totdat op een dag postinspecteur Simon Kilmurry (Vince Vaughn) het dossier in handen krijgt, en Miller benadert om de zaak verder uit te spitten. Ondanks hun compleet gebrek aan professionaliteit blijven de dames onder de radar van de twee inspecteurs, totdat die besluiten om de grote middelen in te zetten...

Als u denkt dat fraude met kortingsbonnen lucratief is, wil ik er u aan herinneren dat zelfs in ons land een "bonnenman" lange tijd de supermarkten heeft geterroriseerd met het binnenbrengen van duizenden en duizenden coupons voor gratis produkten, waarbij men in de wettelijke bepalingen vergeten was op te nemen dat de korting beperkt bleef tot één bon per klant. Weliswaar is het uitgangspunt van Queenpins dat de dames in de film gestolen overschotten van coupons aanwenden; er wordt in de film een verklaring gegeven dat het gebruiken van een kortingsbon bepaalde chemische stoffen in de hersens vrijmaakt die een gelukzalige roes veroorzaken, en dat men daaraan verslaafd kan geraken. Alhoewel een zeker gevoel van overdrijving niet veraf is, zou men het haast nog gaan geloven.




Queenpins is een tragikomedie die losjes gebaseerd is op een geval in de Verenigde Staten waarbij drie vrouwen in 2012 een carrousel aan valse kortingsbonnen hadden opgezet, en inderdaad hun zwart geld witwasten met luxeauto's en wapens. Regisseurs Aron Gaudet en Gita Pullapilly hebben vervolgens een verhaaltje rond twee vrouwen gebrouwen die elk op hun manier door de maatschappij op zwart zaad zijn gezet, en de dames worden sympathiek voorgesteld doordat ze op hun eigen manier het systeem op hun beurt een hak willen zetten. Het ligt danig voor de hand dat in deze film de criminelen net als de helden worden voorgesteld, en dat de twee onderzoekers naar de fraude duffe ambtenaren zijn. Paul Walter Hauser doet hierbij zijn rol uit Richard Jewell nog eens dunnetjes over als pseudo-agent die een orgasme krijgt wanneer hij officieel ingezworen wordt als misdaadbestrijder, en het gevaar is niet denkbeeldig dat de man voor de rest van zijn leven zal getypecast worden in dergelijke rollen. Het niveau van de film wordt zelfs wat omlaag getrokken door één welbepaalde smakeloze scène waarin Hausers personage nog liever in de auto in zijn broek kakt dan zijn stakeout te verlaten.

De sympathie van de kijker wordt eerder weggedragen door de twee jonge actrices Bell en Howell-Baptiste, die elkaar nog kennen van op de set van The Good Place, en van wie je hoopt dat hun aanstekelijk enthousiasme succes zal opleveren. Het einde van de film, nadat de twee dames uiteindelijk worden betrapt en het voor de rechter mogen komen uitleggen, wordt spijtig genoeg iets te snel afgeraffeld, alhoewel de film dan al gevaarlijk dicht bij de twee uur aan het aanlopen is, maar de film heeft de duurtijd werkelijk nodig om de kijker te laten geloven dat de twee dames met hun couponnetjescarrousel erin slagen om een gat van 40 miljoen in de begroting van de Procter en Gambles van deze wereld te slaan. Queenpins is onderhoudend voor een verhaal dat inherent een redelijke dosis ongeloofwaardigheid met zich meedraagt en overdreven geromantiseerd is. Maar het resultaat loont.




BEELD EN GELUID
Het is eigenlijk verbazend dat Queenpins nog een redelijk goede release heeft gekregen, want dit is de zoveelste film die door The Searchers zonder al te veel plichtplegingen op een single layer-schijf wordt gekwakt. Het beeldformaat wordt op de hoes aangekondigd als het eerder uitzonderlijke 2.00:1, maar dit blijkt niet te kloppen, en is eerder 1.85:1. Het beeld is zeer helder, en brengt het zonnige Phoenix, Arizona en de pampa's van Mexico zeer kleurrijk naar voren. Details zoals de gevulde rekken in de supermarkten die Connie frequenteert en in het safe house van waaruit de dames hun operatie voeren, zijn rijk aanwezig. Eén instantie van compressieproblemen bij een panbeweging hebben we op gegegven moment opgemerkt, maar de beeldfouten op deze schijf zijn redelijk schaars, wat goed nieuws is. De geluidstrack is uitgevoerd in DTS-HD MA 5.1 en is redelijk standaard, want deze film bevat nauwelijks effecten van betekenis, behalve in de scène waarin de antiterreurbrigade uitrukt om de twee dames van hun bed te lichten. De muziek wordt verzorgd door Siddharta Khosla, een drievoudig Emmy-genomineerde die vooral zijn sporen heeft verdiend in de televisiewereld met reeksen als Nancy Drew, This Is Us en nog een tiental reeksen waar we nog nooit van gehoord hebben.




EXTRA'S
Niets. Ik had hier toch op zijn minst een kortingsbon verwacht.

CONCLUSIE
Queenpins is aardige film die u moet gezien hebben om het te geloven, die soms een klein beetje dreigt over te hellen naar onderbroekenlol, maar op de cruciale momenten toch weer de juiste keuzes maakt. Ondanks de single layer-schijf is dit technisch een aanvaardbare Blu-ray.