FILM
De laatste maanden is het wel Spiderman die de blockbuster wist te redden, maar vorig jaar mocht James Bond dit klusje klaren. No Time To Die bleek een film voor jong en oud die ondanks een uitstel van meer dan anderhalf jaar heel wat records verbrak. De meningen waren verdeeld, vooral dan bij de critici, die er eerder plezier in vonden om te kankeren dan te proberen om de cinema terug wat elan te geven, want No Time To Die is een blockbuster grand cru, en voor één keer zelfs woke-vrij. Dat laatste bracht eveneens de nodige kritiek met zich mee. 007 was niet meer van deze tijd, en het werd hoog tijd om voor de volgende film een zwarte acteur, een vrouw (of wie weet een transgender of een non-binair persoon) 007 te laten spelen. Wat ook de uitkomst mag zijn, het Ian Fleming-personage is sowieso een macho (wat had je anders verwacht van een spion die er keer op keer in slaagt om de wereld te redden?) en niemand die dit ooit beter zal doen dan Daniel Craig, de beste Bond aller tijden, waarmee zijn opvolger wel in zeer nauwe schoentjes komt te staan om dit te evenaren.




No Time To Die is een bijna drie uur durende blockbuster met een einde dat men zeer goed geheim heeft kunnen houden. Men had zelfs geen waarschuwing nodig zoals in Ghostbusters: Afterlife waarin men de bioscoopbezoeker smeekte om het verhaal niet te gaan spoilen. Doen ook wij niet, het enige wat we je kunnen vertellen is dat dit een Bond-film is waar je meermaals de tranen over de wangen zal voelen rollen.

De kritiek was vaak dat de film te lang zou duren. Zelf vinden we nog altijd een speeltijd van 90 minuten ideaal, maar de meeste blockbusters van nu klokken af op een runtime van 140 minuten, dus wederom kun je je de vraag stellen of dit niet gewoon azijngepis is. De regie van Cary Joji Fukunaga (tot dusver was zijn bekendste de Jane Eyre-adaptie met Mia Wasikowska) is retestrak en loopt als een trein. Het is pas na 23 minuten dat de generiek met de titelsong van Billie Eilish begint, en in deze tijd heb je al meer actie gezien dan in alle Chuck Norris-films samen.




Bond is op pensioen en profiteert met zijn beeldschone vrouw Madeleine (Léa Seydoux) van de betoverende landschappen van het Italiaanse Matera. Bond is daar niet toevallig, want op deze plaats ligt het graf van zijn geliefde Vesper Lynd die hij in Casino Royale niet heeft kunnen redden. Bij een grafbezoek ontploft er een bom die geplaatst is door Blofeld (Christoph Waltz) en komt hij erachter dat zijn nieuwe verloofde diens dochter is.




Een ideale premisse voor Bond om heel de wereld af te reizen en de mensheid opnieuw te behoeden van een schurk, die deze keer vertolkt wordt door Rami Malek. Lyutsifer Safin heeft een virus gestolen uit een geheim MI6-lab waarmee de wereld ten dode is opgeschreven. Hoe gratuit het ook lijkt om een virus als wapen te hebben, was de film al lang gemaakt voor de corona-uitbraak en is de bedreiging minder karikaturaal dan in de andere Bond-titels. Malek is het enige minpuntje in No Time To Die. Hij wist niet te overtuigen als Freddie Mercury, en dat doet hij ook niet als schurk. Voor de rest krijgen we het ene kleurrijke personage na het andere. Er is een nieuwe 007 in het spel. Nadat James Bond zijn pensioen had aangevraagd, werd zijn nummer doorgegeven aan Nomi (Lashana Lynch), een zwarte dame die niet met zich laat sollen. Complotdenkers dachten onmiddellijk dat hiermee de nieuwe Bond voor de volgende film was gevonden, maar ook dat werd door de producers met alle kracht ontkend. Wel zijn er geruchten dat de aantrekkelijke CIA-agente Paloma (Ana de Armas) wel eens een spin-off film zou krijgen, want de Cubaanse werd bij de Bond-fans (wellicht heel wat mannelijke) gebombardeerd als de favoriete van de film.




Meer dan zijpersonages genoeg om je drie uur zoet te houden, maar uiteraard is dit de film van Daniel Craig. Van de geliktheid van Roger Moore valt niks te bespeuren. Deze Bond zuipt zich te pletter (naast de martini-vodka slaat hij in iedere scène wel een whisky in zijn keelgat), hij is zelfs wat vrouwonvriendelijk (en dat in woke-tijden!), op en top cynisch en heeft niet het minste medelijden voor wie hem voor de voeten loopt. Iets doet ons vermoeden dat de producers na het Craig-imperium een Britse spion in het leven willen roepen die voldoet aan alle politieke correctheden, maar men doet dit beter niet, No Time To Die is nog één van die weinige films waarin entertainment losstaat van regeltjes en voor dat alleen al (en ook voor de fanservice die bestaat uit goed doordachte nostalgie) is dit de beste blockbuster die je jezelf cadeau kan doen.

BEELD EN GELUID
No Time To Die werd door Universal uitgebracht op dvd, Blu-ray en 4K. Geen verrassingen hier, in de zin dat dit een topblockbuster is en dat het resultaat er ook zo uitziet. Het beeld is haarscherp, ontzettend helder en ook al duurt de film bijna drie uur, is er geen seconde waarbij je ook maar iets ziet dat aanleiding zou kunnen geven tot mierenneuken. Bovendien ga je met een Bond-film van de éne exotische locatie naar de andere, en alles ziet er stralend uit. Niet dat je ook maar één kreukje in Bonds kostuum zal aantreffen, maar je zou zweren dat je zelfs de stofvuiltjes in zijn pak zou kunnen zien. Dit maar om te zeggen dat de detaillering piekfijn is. De geluidsband is een Dolby TrueHD Atmos 7.1.4 die uiterst gebalanceerd is met een overdonderende, dreigende score van Hans Zimmer die de oorspronkelijke muziek van John Barry nog dreigender maakt. De dialogen zijn duidelijk en staan in perfect evenwicht met de actiescenes die niet bij te houden zijn en  ongezien spectaculair zijn, zowel voor het oog als het oor.




EXTRA'S
Het enige minpuntje zijn de extra's. Die zijn wel leuk voor de fans, maar ook al is dit een collector's edition waarbij de bonusfilmpjes te vinden zijn op een tweede disk gaat het niet verder dan vier featurettes die afklokken op een totale runtime van 40 minuten. In Anatomy of a Scene: Matera gaat men dieper in op de actiescène in het Italiaanse Matera waarmee de film spectaculair opent. Nog meer details over actiescenes zien we uitgelegd in het zes minuten durende Keeping It Real: The Action Of No Time To Die. In de derde featurette A Global Journey bezoeken we als echte toeristen de verschillende locaties (o.a. Jamaica) waar deze Bond-film werd opgenomen en ten slotte is er nog Designing Bond waarin de kostuums en de sets worden belicht.

CONCLUSIE
Met No Time To Die sluit Daniel Craig met furore zijn 007-tijdperk af met een blockbuster van 163 minuten die ondanks de kritiek van verzuurde recensenten geen minuut te veel is, en één van de weinige "woke-free" blockbusters die je vandaag nog kan vinden. Adieu Mr. Craig, uw opvolger (of wie weet opvolgster) staat hiermee aan een zo goed als onmogelijke opdracht om dit te evenaren.