FILM
Is Ed Wood nu echt de slechtste regisseur zoals men zo vaak beweert? Veel hangt af van aan wie je de vraag stelt, en nog meer hoeveel die persoon van films afweet. Ed Wood was inderdaad wel een soort van Baron von Munchausen die zonder veel nadenken zijn dromen achterna liep, maar dat deden zo veel cineasten. De "titel" zal de filmmaker ook wel wat te danken hebben aan zijn flamboyant personage en natuurlijk Plan 9 From Outer Space, zeg maar de cultfilm par excellence bij mensen die niks van cult afweten.




In ieder geval is het wel een levensverhaal dat smeekte om verfilmd te worden, en laat ons blij zijn dat het een film werd van Tim Burton, en dan nog gedraaid in de topdagen van de man. Burton koos niet voor een traditionele biopic waardoor we maar weinig te weten komen over de achtergrond van de cineast, maar ook dat is een pluspunt. Ed Wood is misschien niet onmiddellijk een gemakkelijke film voor wie geen cinefiele kennis heeft, maar dat betekent niet dat het daarom een slechte film zou zijn. Au contraire. Centraal in dit komisch drama staat niet zo zeer de persoon van Ed Wood zelf, maar zijn vriendschap met Bela Lugosi die voortreffelijk vertolkt wordt door Martin Landau en daar terecht een Oscarnominatie voor kreeg. Burton verklaarde later dat die vriendschap hem deed denken aan zijn eigen verbondenheid met Vincent Price.




De Hongaarse Bela Lugosi is dan wel door zijn Dracula-personage één van de grootste Hollywood-iconen, maar in 1952 zat de man compleet aan de grond. De eens zo gevierde vedette is niet meer dan een hoopje ellende geworden waar niemand nog naar vraagt en die zich dagelijks volspuit met morfine om de pijn te vergeten. Geen mens herkent hem, behalve Ed Wood (Johnny Depp), en dan nog wel in een winkel van lijkkisten waar de filmster er eentje uitzoekt voor zijn trip naar de eeuwige velden. Ed Wood is eerst wat starstruck, maar eens het ijs ontdooid is, ontwikkelen de twee een kameraadschap. Ed Wood weet wat hij wil, en dat is een filmster worden, en dan nog wel met Orson Welles als groot voorbeeld al was het maar omdat de man alles deed, van acteren tot regisseren.

De ideeën zijn er, maar die kun je natuurlijk alleen maar uitvoeren met geld. Ed Wood loopt iedere studio plat om een film te mogen draaien, maar vangt bot tot op het moment dat hij van de producer George Weiss (Mike Starr) een film mag draaien over travestieten. Wood heeft hier niet alleen zijn eerste opdracht beet, maar hij kan eindelijk aan de buitenwereld en aan zijn vrouw Dolores (een wederom slecht acterende Jessica Sarah Parker) dat hij zich het best in zijn vel voelt als hij vrouwenkleren mag dragen. Weiss kan het allemaal niet zo veel schelen, zolang hij maar met weinig geld een film in elkaar kan boksen. Ed Wood heeft voor zijn film (de later legendarische Glen Or Glenda) zelfs een ster in petto: Bela Lugosi.




In feite zou Ed Wood een film voor Columbia Pictures zijn, maar toen die hoorde dat Burton er een zwart-witfilm van wilde maken, besloten ze om op hun stappen terug te keren en werd het project overgenomen door Disney dat de film lanceerde via Touchstone Pictures. De wereld zat in 1994 echter niet te wachten op het relaas van Ed Wood, en met een verlies van dertien miljoen dollar werd de film een gigantische flop. Op zich is dat best wel jammer want er wordt niet alleen fijn geacteerd (naast Depp en Landau is er ook nog Bill Murray als transgender), maar qua stijl waagt Tim Burton zich braafjes op het terrein van John Waters, en dat gecombineerd met zijn eigen gotische stijl. Visueel smullen dus, met als enig minpuntje de runtime die echt wel onder de twee uur mocht.

BEELD EN GELUID
Deze Blu-ray visten wij op in Engeland, en doordat dit een Touchstone-film is, is deze uiteraard uitgebracht door Disney. Tim Burton verlaat hier zijn flamboyante kleuren en kiest voor een zwart-witfilm die destijds Columbia deed steigeren, maar de film een grote authenticiteit geeft. Hoewel deze transfer nooit echt loepzuiver wordt, is dit een mooie transfer. Zoals verwacht vind je geen Nederlandse ondertitels op dit schijfje. Over het geluid (DTS-HD MA 5.1) valt niks slechts te zeggen, maar ook niks spectaculairs. De effecten zijn beperkt gebleven tot minimale achtergrondgeluidjes en deuntjes die de jaren '50 mooi accentueren.




EXTRA'S
Naast een trailer en vijf weggelaten scènes is er een commentaarband die wordt ingesproken door Tim Burton en Martin Landau. Voor de rest bestaat het bonusmateriaal uit korte filmpjes. Voor de soundtrackliefhebbers is er een videoclip met de muziek van Howard Shore, waarin je de choreografe Toni Basil (ja, die van de hit Hey Mickey!) aan het werk ziet. Nog meer muziek is er in The Theremin, waarin Howard Shore het samen met expert Mark Segal een zevental minuten over de theremin (een elektronisch instrument) heeft. In Making Bela wordt getoond wat men heeft moeten doen om Martin Landau op Bela Lugosi te doen gelijken. Tenslotte is er nog Pie Plates Over Hollywood waarin men een kwartiertje spendeert aan het design van de film.

CONCLUSIE
Ed Wood is zo’n film die je er nog eens doet aan herinneren wat voor een briljante eigen regiestijl Tim Burton wel had en dat Johnny Depp (ook al is deze rol op zijn lijf geschreven) meer verdient dan de verschoppeling van Hollywood die hij nu is.