FILM
De remake van Manhunter zat er al een tijdje aan te komen. Michael Mann's voor de meesten onbekende meesterwerkje, gebaseerd op het boek Red Dragon (Thomas Harris), is ondertussen ook al meer dan 20 jaar oud. Daarbovenop komt ook dat onze vriend Hannibal Lecter nog steeds op enorm veel bijval kan rekenen bij het grote publiek wegens zijn optreden in de tijdloze klassieker Silence Of The Lambs. En waarom dit tot icoon verheven personage na het commerciëel geslaagde Hannibal niet verder uitmelken zodat Hollywood zich opnieuw kan verrijken op de rug van de filmliefhebber.


Voor diegenen die de logica achter deze valse trilogie nog niet doorhadden, een kleine toelichting: Red Dragon is de remake van Manhunter en is een zogenaamde prequel. Het verhaal speelt zich dus af voor Jonathan Demme's Silence Of The Lambs en Ridley Scott's stylistische gore-fest Hannibal. De film neemt ons mee naar de jaren '80 en opent met de onorthodoxe arrestatie van Hannibal Lecter (Anthony Hopkins) door inspecteur Will Graham (Edward Norton). Door omstandigheden, waar we hier niet verder op ingaan (we willen het filmplezier van de maagdelijke zieltjes hier niet vergallen), verlaat Graham de politie om zich ergens op een idyllisch plekje te verschuilen met vrouw en kind. Jack Crawford (Harvey Keitel), Graham's oude baas, roept uiteindelijk opnieuw z'n hulp in om de 'toothfairy' op te sporen: een gestoorde seriemoordenaar die stukken glas in de ogen van z'n slachtoffers plaatst en volledige gezinnen met kinderen op een verschrikkelijke manier aan hun einde laat komen. Graham stemt toe maar zit al gauw blok met z'n onderzoek en is verplicht de hulp in te roepen van z'n aartsvijand: Hannibal Lecter, de meest bekende en wellicht enige kannibaal ter wereld met een verfijnde culturele smaak.


Als het aan ons lag, lieten wij nooit een remake van Manhunter toe. Daarvoor is het origineel ten eerste veel te goed, maar ook het feit dat de scenarioschrijver van Red Dragon (Ted Tally) een serieus loopje neemt met de verhaallijn van het boek, schoot bij ons in het verkeerde keelgat. Maar ja, wie zijn wij om Hollywood een halt toe te roepen. Personen die het boek van Thomas Harris reeds achter de kiezen hebben weten immers dat Hannibal Lecter bitter weinig voorkomt in het geheel en dat het verhaal bijna volledig toegespitst wordt op het getormenteerde personage van de seriemoordenaar Francis Dolarhyde a.k.a 'the toothfairy'. De wijzigingen zorgen ervoor dat Red Dragon niet meer is dan een halve Silence Of The Lambs-kloon die ons op een geforceerde manier voorziet van de nodige Lecter-kicks terwijl men meer kon halen uit de overigens sublieme acteerprestatie van Ralph Fiennes als Dolarhyde.


Afgezien van het bovenstaande geen slecht woord over Red Dragon, en ook niet over de regisseur Brett Ratner, die zich tussen de 36 vervolgen van Rush Hour door met volle overgave voor het eerst op het thrillergenre stort. En het mag gezegd, Ratner weet ons af en toe te voorzien van enkele schrikwekkende scènes die hij op de koop toe stijlvol in beeld brengt. Hij houdt dit wel niet de volledige film vol en hier en daar zie je ook dat hij serieus gaan 'lenen' is bij Jonathan Demme om het geheel toch niet al te amateuristisch te laten overkomen. De prestaties van de sterrencast stellen teleur. Misschien vergelijken we Edward Norton teveel met William Petersen, de acteur die de rol van Graham voor z'n rekening nam in Manhunter, want als je die man aan het werk gezien hebt kun je niet anders spreken dat van een miscasting betreffende Norton. Keitel komt te weinig in het stuk voor om een stempel op de film te drukken en alhoewel Hopkins als Hannibal eigenlijk meer en meer zichzelf begint te spelen dan een rol kan z'n vertoning hier allesbehalve tippen aan Silence. Moeilijk ook om aan deze verwachting te voldoen. Zoals eerder gezegd is het Ralph Fiennes die met de pluimen gaat lopen en beter doet dan z'n voorganger in Manhunter (Tom Noonan). De manier alleen al waarop hij z'n rol neerzet in de scènes met de blinde vrouw geven Red Dragon een serieuze meerwaarde en blijft het geheel een aangenaam kijkstuk.


BEELD EN GELUID
Niks dan lof in dit departement: het beeld is extreem scherp en gedetailleerd. Zowel de donkere als de lichtere scènes zien er heel mooi uit en de kleuren ogen natuurlijk (dit laatste komt nog meer tot zijn recht aangezien het hier om een enorm duistere film gaat). Er zijn nergens printbeschadigingen of digitale fouten te bespeuren en grain is bijna niet aanwezig. Dit is één van de betere transfers die we de laatste maanden onder ogen kregen. Het geluidsveld bevindt zich voornamelijk vooraan met heldere dialogen en de soundtrack die enkel uit de voorste speakers lijkt te komen. Het geheel klinkt wel prachtig en de subwoofer alsook de surrounds krijgen meer dan hun deel te verwerken. Achtergrondgeluiden en split-surround zijn bijzonder veel aanwezig voor dit soort film en ook de agressieve lage tonen doen de transfert alle eer aan. De DTS-track geeft met z'n 754 kbps een nog betere spreiding aan het geluid waardoor het geheel beter tot z'n recht komt.


EXTRA’S
Er kleeft een dikke laag extra's aan Red Dragon en de pret begint al op de eerste disc waar we naast de film twee commentaartracks meekrijgen: eentje van regisseur Brett Ratner bijgestaan door schrijver Ted Dally en daarnaast een tweede door componist Danny Elfman. Terwijl regisseur en schrijver een eerder standaard betoog houden over het reilen en zeilen rond deze film is de tweede commentaartrack eerder uitzonderlijk: de film speelt af zonder geluidseffecten en dialogen maar we horen enkel de door Elfman gecomponeerde muziek. Tijdens de stiltes tussen de muziekstukken door geeft Elfman dan de gepaste commentaar over het hoe en waarom van z'n composities. Een goed idee en een welgekomen afwisseling tussen de meestal doorsnee commentaartracks.


De tweede schijf begint met een 'making of' van zo'n 14 minuten. Het gaat hier om een ordinaire vertoning met (te?) veel beeldmateriaal uit de film afgewisseld met interviews van de regisseur en de hoofdacteurs. In het ongeveer 4 minuten durende interview met Anthony Hopkins (Lecter and Me) leren we onder andere dat Hopkins elk script 250 maal leest alvorens hij de set opgaat. We gaan verder met de stuntscène van de brandende rolstoel. Deze duurt zo'n 4 minuten en in die tijdspanne wordt de stunt volledig uitgelegd en vanuit een ander oogpunt gefilmd. 4 minuten is ook de duurtijd van het visuele effecten-gedeelte: 10 scènes werden achter elkaar gemonteerd. Eerst zien we de originele scène gevolgd door de visuele effecten-scène. De storyboardvergelijking toont ons een tiental scènes in split-screen: bovenaan het filmgedeelte en onderaan de storyboards. Het videodagboek van de regisseur duurt 40 minuten en is rijkelijk gedetailleerd met allerhande informatie over zowel pré- als postproduktie alsook over de draaidagen zelf. Er komen ook heel wat interviews in voor en we zien Ratner meerdere keren aan het werk. Dit is veruit de beste extra op deze dvd. In het screentests gedeelte krijgen we Dante Spinotti, de man achter de fotografie, aan het woord. Samen met de regisseur legt hij aan de hand van beeldmateriaal uit hoe men verschillende aspecten van de film in beeld wou brengen, zoals daar zijn de lichtinval in Lecter's cel, de hazelip en kunstgebitten van Ralph Fiennes, etc... Het geheel duurt zo'n 11 minuten en is bijster interessant te noemen. Het make-up gedeelte is de kortste maar wel de meest expliciete extra op de dvd: in een kleine minuut krijgen we perfect te zien hoe men de 'spiegelogen' aanbracht. 'Hoe een seriemoordenaar denkt' presenteert ons John Douglas: een echte FBI-profielschetser die ons in 8 minuten uitlegt hoe hij aan de job geraakt is en hoe hij ongeveer te werk gaat. 'The Leeds house crime scene' neemt ons mee naar de de afgrijselijke 'crimescene' uit Red Dragon. Ray Peavy van de afdeling Moordzaken in L.A geeft de crew advies waar ze moeten op letten om het geheel zo correct mogelijk weer te geven. Alsof dit alles nog niet genoeg was krijgen we ook nog 7 verwijderde, 4 gewijzigde en 3 extended scènes voorgeschoteld alsook 2 trailers, een Brett Ratner kortfilm en een dvd-rom feature. Zoals je kan merken: een pakket om U tegen te zeggen.


CONCLUSIE
Red Dragon valt te omschrijven als de halfzachte Hannibal Lecter-versie van Michael Mann's Manhunter. Door de sterke vertolking van Ralph Fiennes als Francis Dolarhyde is deze prequel echter meer dan de moeite waard om te bekijken. Een karrevracht aan extra's alsook een bijna perfecte technische presentatie maken van deze dvd een hebbeding.