FILM
Franse komedies, ze zijn te nemen of te laten. De dagen van Louis de Funès, waarin dit soort film ook bij ons lange rijen aan de bioscoop veroorzaakten, zijn al lang voorbij. Meer zelfs, vaak zien ze niet eens het witte doek. Een perfect voorbeeld daarvan is Qu'est-ce Qu'on A Tous Fait Au Bon Dieu?, die bij ons geen hond kent, maar in Frankrijk toe is aan zijn derde deel en dankzij Belga ook bij ons een fysieke release krijgt.




De eerste film uit de reeks verscheen in 2014, en alles is bedacht door Philippe de Chauveron, die zowel achter de camera stond als achter de schrijftafel zat. Dat een film als Qu'est-ce Qu'on A Tous Fait Au Bon Dieu? anno 2022 nog bestaat, mag een klein wonder heten want zowat de hele film steunt op racistische grapjes. Nooit echt boers, zeg maar een beetje zoals FC De Kampioenen maar in plaats van een hele resem afleveringen op de vuilnisbelt te gooien gaat Philippe de Chauveron ongegeneerd voort, en met succes.

De ondertussen gepensioneerde notaris Claude Verneuil (Christian Clavier) leeft samen met zijn echtgenote Marie (Chantal Lauby) op een gigantisch landgoed. Financieel zorgen hoeft hij zich niet te maken, het enige waar hij zijn slaap moet voor laten zijn voor diens onverkochte boeken. De man schrijft fictieve geschiedenis maar er is niemand die zijn rommel wil lezen. Niet dat het hem arm maakt, want de man heeft toch geld genoeg, wel zijn het zijn vier dochters Isabelle, Odile, Ségolène en Laure die hem grijze haren bezorgen. De welgestelde man droomt van een blanke Franse schoonzoon, maar één voor één kiezen zijn dochters voor een man met een allochtone achtergrond en verschillende religies, en dat gaat van China, Tunesië, Algerije tot de Ivoorkust. In dit derde deel vieren Claude en Marie hun robijnen huwelijk (veertig jaar dus), en dat is voor de dochters een reden om hun schoonouders uit te nodigen voor een (tja) multicultureel feest.




Door het waanzinnige en degoûtante gedrag van de woke-generatie is politieke correctheid een rem op de filmkunst geworden. Niet dat het bon ton moet zijn om mensen te beledigen, maar het mag duidelijk zijn dat de woke-agenten in de eerste plaats aanwezig zijn om zichzelf in het nieuws te plaatsen. Wereldverbeteraars die net zoals de nazi's denken dat ze het recht hebben om kunst van anderen te verbannen. Het mag in ieder geval duidelijk zijn dat de makers van deze franchise lak hebben aan de nieuwe smaakpolitie. Het gaat wel om humor die bestaat uit stereotypen en die je soms van mijlenver ziet afkomen, toch vergt het heel wat moed om te proberen scoren met zo'n film.




Blijft natuurlijk nog de vraag over of Qu'est-ce Qu'on A Tous Fait Au Bon Dieu 3? een goede film is of niet. Een moeilijke vraag om dat deze film het best te vergelijken valt met wat Jan Verheyen deed met FC De Kampioenen weliswaar zonder de racistische grapjes. Heb je een zwak voor dit soort humor, dan vliegt deze film in razendsnel tempo aan je voorbij, terwijl indien je er je aan ergert, het een lijdensweg kan zijn. Wij hebben er ons in ieder geval bij momenten mee rot geamuseerd en hoewel we er blijven op hameren dat racisme één van de ergste dingen in deze wereld is, is dit een leuke middelvinger naar de woke-idioten.

BEELD EN GELUID
Deze film kwam uit op Blu-ray en dvd, en het mag gezegd worden dat deze kleurrijke film op beeldvlak een streling voor het oog is. Mooie realistische kleuren, een enorme variatie aan locaties en een piekfijne detaillering. De geluidsband is een Franse DTS-HD MA 5.1 die voorzien is van Nederlandse ondertiteling en dat is niet alledaags voor Franse films.




EXTRA'S
Het bonusmateriaal is standaard. Een trailer, een making of van vijftien minuten die uit interviews bestaat en nog wat bloopers.

CONCLUSIE
In het derde deel van Qu'est-ce Qu'on A Tous Fait Au Bon Dieu? gaan de makers ondanks een woke-wereld ongegeneerd verder door een komedie te maken die het moet hebben van racistische grapjes. Het staat ieder vrij om daar het zijne van te denken, en qua resultaat blijft het gewoon hangen op een plezante film, toch is het leuk om te zien dat er filmmakers zijn die hun gat vegen aan de woke-politie.