FILM
"Miniboss! Miniboss! Miniboss!"

De Minions (allemaal gevoicet door Pierre Coffin) zijn door de kleine Gru (Steve Carell) aangenomen om zijn superschurken-hol te bouwen, in de kelder van het huis van zijn moeke (Julie Andrews). Gru mikt hoog, want zijn grote ambitie is om deel te mogen uitmaken van de Sinister Six, het meest gevreesde misdaadsyndicaat ter wereld. En het toeval wil dat daar net een vacature is vrijgekomen, na het schielijk "overlijden" van Wild Knuckles (Alan Arkin), tijdens een poging om de Zodiak-steen te stelen, een artefact waarmee op het Chinese nieuwjaar de dragers kunnen veranderen in onstopbare monsters. Wat echter niet algemeen geweten is, is dat Wild Knuckles opzij is geschoven door de nummer twee van het syndicaat, Belle Bottom (Taraji P. Henson), die ambities heeft om de bende zelf te leiden.




Soit, Gru mag op sollicitatie komen, maar hij wordt door de overige vijf leden van het syndicaat vierkant uitgelachen wanneer blijkt dat hij nog maar een kind is. Gru laat het echter niet aan zijn hart komen, en om de Sinister Six Five een kloot af te trekken, steelt hij de Zodiak-steen. Tijdens de vlucht vertrouwt hij de steen toe aan Otto, een niet zo snuggere Minion, terwijl hij zelf de Sinister Six op een dwaalspoor brengt. Terug in zijn schuilhol blijkt Otto echter de steen op een verjaardagsfeestje geruild te hebben voor een soort rots met oogjes waar hij waanzinnig verliefd op is. Gru is door het dolle heen en ontslaat zijn Minions. Wanneer hij even later door Wild Knuckles ontvoerd wordt en die hem wil ruilen voor de steen, gaan de Minions Kevin, Bob en Stuart - het zijn altijd dezelfden - op tocht naar San Francisco om hun miniboss te bevrijden, terwijl Otto de steen tracht te recupereren, en daar zelfs een tocht op een driewielertje door Death Valley voor over heeft. Welke rampen ze onderweg allemaal veroorzaken, dat wil u niet weten. Of misschien wel. Daarom waarschijnlijk dat u naar de film kijkt.




Minions 2: The Rise Of Gru is feitelijk meer een Despicable Me-film, in die zin dat het een prequel is waarin we het opklimmen van Gru tot supermisdadiger zien, waar deze laatste in de eerste Minions-film maar een cameo vertolkte. Dat de film gemarket wordt als een Minions-film, heeft enkel te maken met het feit dat de gele harige aardappeltjes nog altijd verkopen als zoete broodjes, en dat feitelijk niemand naar de film gaat voor de misfortuinlijke avonturen van Gru, dan wel voor de apenstreken die de Minions zichzelf en de wereld aandoen. De film situeert zich in de jaren '70 - 1976 om precies te zijn - en werkelijk alles wat er aan die periode fout was, wordt in deze film breed uitgesmeerd: van foute discomuziek tot al even foute afrokapsels en niet te vergeten een grenzeloze fascinatie voor nog veel foutere kung-fufilms. De makers van Minions 2 steken echter overduidelijk de draak met het tijdperk, wat voor volwassenen zeer herkenbaar zal zijn, maar dit heeft wel tot gevolg dat de beste grappen over de hoofden van de kleintjes vliegen, die deze film alleen maar zullen bekijken omwille van de Minions die elkaar afmotten, en de vele referenties naar het discotijdperk niet door zullen hebben. Wie van de koters weet bijvoorbeeld wie Evel Knievel was, om maar iets te noemen?




Steve Carell is dan ook de ster van de film, en na drie Despicable Me-films schudt hij Gru uit zijn mouw alsof het niks is. De schurken van de Sinister Six worden overigens gevoicet door enkele washed-up Hollywoodsterren uit het verleden, zoals Jean-Claude Van Damme en Dolph Lundgren, in wat één van de meest blatante instanties van stunt casting van de afgelopen jaren moet zijn. Hun gezamenlijke tekst past overigens op een kwartje van een A4, en omdat bijvoorbeeld de schurk die Van Damme speelt een gigantische krabbenklauw heeft, heet deze Jean-Clawed. Heeft u hem? Alhoewel dit niet het soort humor is waarmee u de intellectuele meerwaardezoeker mee aan uw kant zal krijgen, heb ik toch enkele keren smakelijk moeten lachen met de antics van de Minions, voor wie het uitsteken van kinderlijk kattenkwaad een tweede natuur is. Erg veel vernieuwende humor moet u van deze Minions 2 niet verwachten, en af en toe missen we een beetje de naïeve insteek van de drie aandoenlijke pleegkindjes van Gru, maar zo lang de Minions de kassa doen rinkelen, zie ik nog niet dadelijk een einde komen aan deze franchise.




BEELD EN GELUID
We beginnen met het slechte nieuws. Universal heeft om de één of andere reden het niet nodig gevonden om deze schijf in onze contreien op 4K uit te brengen, daar waar dat met de vier vorige films uit de franchise wel het geval was. Sterker nog, de schijf is zowat overal ter wereld te vinden op 4K, zij het dan zonder Nederlandse ondertitels, behalve hier. We vinden dit een slechte evolutie waarmee Universal dezelfde stommiteiten begaat als Disney. Het goede nieuws is echter dat de beeldkwaliteit van de Blu-ray onberispelijk is. Uiteraard kan deze computergeanimeerde film zich buigen op een goede voorgeschiedenis, waarbij het renderen van de wereld van de Minions in vorige films al geperfectioneerd werd. Zo is er ondanks hun uniforme uiterlijk toch zeer veel textuur op de gele wezentjes terug te vinden, gaande van oneffenheden op hun huid tot kleine verschillen in de weerspiegeling van hun veiligheidsbrilletjes. De schreeuwerige kleurenpaletten sluiten mooi aan bij de jaren '70-setting van de film, met protserige retrokleuren en leuk artwork (zoals de karikatuur op de elpee van Peter Frampton). De geluidstrack is uitgevoerd in Dolby TrueHD Atmos 7.1.4 en naast de vele discostampers krijgen we ook een mooie acapella-versie van Cecilia van Simon en Garfunkel, uitgevoerd door de Minions, maar daarnaast ook veel aktie, van een bad met woedende krokodillen tot een achtervolging met gierende banden door de straten van de stad, en niet te vergeten een bont en zeer immersief Chinees nieuwjaar in het Chinatown van San Francisco. De dialogen krijgen de goede prioriteit toebemeten, zodat alle dialogen verstaanbaar zijn. Buiten het gebrabbel van de Minions zelf, natuurlijk, maar dat is sowieso niet verstaanbaar.




EXTRA'S
Voorspelbaarheid, dat is het sleutelwoord wanneer we onze blik over de bonussectie laten glijden. Alle soorten extra's hebt u al eerder gezien, op releases van animatiefilms van Universal in het algemeen en releases uit de Minions- en Despicable Me-franchise in het bijzonder. Leuk is echter dat zowat elke schijf nog een paar Minions-shorts bevat. In Post Modern Minions (3:49) wordt een Minion van het éne moment op het andere een Andy Warhol-achtige kunstsensatie nadat hij op een canvas heeft liggen smossen, maar hij ondervindt al snel dat roem vergangelijk is, zeker in de kunst. In Minions and Monsters (4:20) spelen enkele Minions een Dungeons and Dragons-achtig spel, maar één Minion, gewapend met een gitaar, wil graag meespelen maar hinkt voortdurend achterop. Er is een uitgebreide scène (1:25) van Gru die op sollicitatiegesprek komt, en enkele niet zo grappige outtakes (3:02) tijdens de geluidsopnamesessies. In Character Profiles (15:47) worden in zes vignettes aan de hand van wat filmclips voorgesteld: Gru - Steve Carell (2:46), Wild Knuckles (2:35), Belle Bottom (2:11), Master Chow (2:35), The Vicious 6 (3:08) en Biker (2:32). In Gru-vy Animation (6:27) worden de verschillende stadia van de animatie uit elkaar getrokken, en in Fashion, Food & Funk (4:48) wordt het decor van de jaren '70 geschetst. Dan is er Minion Martial Arts (4:12), waarin wordt geschetst hoe Kevin, Bob en Stuart kung fu leren. Uiteraard zijn er gewoontegetrouw nog drie filmpjes How to Draw (& Animate) (11:11) waarin de kleintjes kunnen leren hoe ze de personages kunnen tekenen - wat bij een computergeanimeerde film altijd een rare insteek is. Hier vinden we een generische Minion (4:10), Young Gru (3:22) en Kung Fu Stuart (3:37). Wie graag net als de Minions een schuilhol bouwt, krijgt met drie filmpjes Lair Flair (10:22) - The Lair (4:16), Disco Bubbles (2:47) en Jet Pack (3:17) - alvast wat informatie. Wie dan ook nog eens Minionknuffels wil aankleden, vindt inspiratie in twee filmpje Super Style Shop (6:50): Bell Bottoms and Bandana (3:50) en Fringe Vest and Chunky Necklace (2:58). Zoals gewoonlijk zijn de meeste extra's dus licht verteerbaar, om het vriendelijk uit te drukken, maar na vijf films is waarschijnlijk het voornaamste al gezegd geweest.




CONCLUSIE
Duik terug in de jaren '70 met de meest groovy en funkadelic incarnatie van de Minions die je totnogtoe gezien hebt. Lol gegarandeerd, maar alhoewel dit een bijzonder goede Blu-ray is, vinden we het spijtig dat Universal ons de UHD door de neus boort.