FILM
Films waarover gepraat wordt zijn meestal de beste, en dat is zeker het geval met Nope. Je mag Jordan Peele dan wel verwijten dat hij één van de regisseurs is waardoor de stuitende term elevated horror ontstond, maar je kan er niet omheen dat hij één van de meest spraakmakende, en bijgevolg meest originele regisseurs is van dit moment. Ondertussen werden zijn twee voorgaande films reeds schaamteloos gekopieerd, hoewel dat niet hoofdzakelijk slecht hoeft te zijn, kijk maar naar de serie Watchmen. Toch weigert Peele om uit één hokje te eten. Toen men hem op Twitter als de nieuwe koning van de horror bekroonde, voegde Peele daar al vlug aan toe dat die eer nog steeds aan John Carpenter toekomt.




Meer zelfs, met zijn derde langspeler treedt hij uit zijn veilige comfortzone. De horrorelementen zijn nog wel aanwezig, maar Nope is vooral een Hollywoodfilm, weliswaar één van de betere, een sciencefictionfilm die een ode is aan Steven Spielberg, want je moet geen al te grote filmkenner zijn om de knipoogjes naar E.T. The Extra-Terrestrial, Close Encounters Of The Third Kind of zelfs War of the Worlds in een oogwenk door te hebben. Niemand die precies weet waar die vreemde titel Nope op slaat, en er is zelfs niemand die volledig snapt wat Peele met zijn film nu precies te vertellen heeft. Niet dat dit per se moet, want bij David Lynch weten we dat ook niet, en hoewel zijn afwezigheid gemist wordt, blijft hij nog altijd de meest interessante filmmakers van de laatste decennia. Met Nope bewijst Peele in ieder geval dat de man die ons Twin Peaks schonk een waardige opvolger heeft. 




Net zoals bij Lynch zoekt men ook bij Peele achter iedere komma een uitleg, en vaak vindt men die (of dat denkt men toch) in de zwarte vuist die Peele net als Spike Lee maakt. Dat gebeurt ook in Nope, want het cineweetje van deze film is dat de eerste bewegende opname er één was van een zwarte ruiter op een paard. Iedereen weet dat de man achter de camera Eadweard Muybridge was, maar de naam van de man op het paard kent geen kat. Toeval of niet, wie zal het zeggen. Feit is wel dat Nope zich situeert in Hollywood, of tenminste in het landelijke gedeelte ervan, waar broer en zus Haywood (Daniel Kaluuya en Keke Palmer) een boerderij runnen waar paarden getraind worden die gebruikt worden in films. Alles verloopt prima tot hun vader sterft door een muntstuk dat uit de lucht valt. Het mag duidelijk zijn dat het antwoord en de plot van deze film in de lucht hangt.




Peele maakt het de kijker niet gemakkelijk. Zo wordt de film opgedeeld in pancartes die de naam van de paarden bevatten. Het zal wel een betekenis hebben, maar we slaagden er niet meteen in om te achterhalen dewelke. Ook dat hoeft niet, zelfs al is het puur om de gein te doen, dan nog heeft het de film dat tikkeltje extra. Ook de losgeslagen chimpansee Gordy zorgt weliswaar voor extra visueel vertier, en krijgt de omhoog gestoken duimen van de horrorliefhebbers, maar wat nu de bedoeling is van dit alles, is ook niet echt duidelijk. Wie weet is het een veeg uit de pan naar Hollywood dat dieren in naam van entertainment misbruikt. Of wie weet laakt Peele hiermee het ramptoerisme, want wie in deze film het gevaar niet in de ogen kijkt, brengt het er niet levend vanaf.




Maar Nope is ook een sneer naar het materialisme, want de asociale personages in deze film geven geen moer om de toekomst van de wereldbevolking, wel doen ze er alles aan om het mysterie op foto vast te leggen om er nadien geld te kunnen uitslaan. Peele weet ook dat een film meer is dan wat samengeraapte beelden, en het zal dit jaar moeilijk zijn om een film te vinden waarin het geluid zo'n prominente rol speelde als in deze bovennatuurlijke thriller. En om het helemaal compleet te maken, mag Nope zich nu al uitroepen tot de winnaar van het spannendste einde van 2022, met dank aan de skydancers die met deze film eindelijk hun nut hebben kunnen bewijzen.

BEELD EN GELUID
Nope verscheen bij Universal en voor ons ligt de Blu-ray. Wie reeds de rechterkolom van deze bladzijde bekeken heeft, zal merken dat we twee keer voor een tien op tien gaan, en dat heeft natuurlijk zo zijn redenen. Peele liet zich inspireren door de klassieke westerns van weleer, waardoor hij in de panoramische scènes volop voor IMAX gaat. Hoewel de film zich voor een deel in de nacht afspeelt, blijft het beeld altijd optimaal. Zoals gezegd is het geluid een hoofdrolspeler en speelt de Dolby TrueHD Atmos 7.1.4-geluidsband daar perfect op in, met angstaanjagende effecten en muziek die helpen om het mysterie te ontrafelen.




EXTRA'S
Op het schijfje zijn er heel wat featurettes en een paar verwijderde scènes en een gag reel, maar de hoofdmoot is Shadows: The Making of Nope dat net geen uur duurt, waarin je een heleboel aspecten van de film te zien krijgt zoals de manier waarop Peele werkt, de oorsprong van het verhaal, de locaties of de opnames met de paarden. In Call Him Jean Jacket gaat men een kwartiertje dieper in over het mysterieuze fenomeen waar we niets willen over weggeven omdat iedere spoiler deze film verpest. Tenslotte is er nog Mystery Man of Muybridge, waarin men dieper ingaat op het eerste bewegende beeld in de geschiedenis dat door Muybridge werd gedraaid.

CONCLUSIE
Nope kreeg gemengde reacties, maar vooral was het een titel waarover werd gesproken en iedereen een mening had. Wie zoiets kan is een grote mijnheer, en dat bewijst Jordan Peele voor de derde maal met verve, en dat zonder zichzelf te moeten herhalen. De film van 2022? Het zou best kunnen!