FILM
Diana (Demi Moore) en David Murphy (Woody Harrelson) zijn sinds hun jeugd dolverliefd op elkaar. David is architect, en het koppel steekt zich danig diep in de schulden opdat David zijn droomhuis zou kunnen bouwen. Maar dan komen de afbetalingsproblemen; David slikt zijn trots in en gaat bij zijn vader bedelen, maar heeft zo nog geen tiende bij elkaar van wat hij nog verschuldigd is. In een onbezonnen moment trekt het koppel naar Las Vegas, in de hoop daar het bedrag aan te kunnen dikken. Ze krijgen echter al snel in de praktijk te maken met de wet der grote getallen, en hun laatste dollar gaat er aan de roulettetafel door. Diana heeft echter ongewild de aandacht getrokken van John Gage (Robert Redford), een onzedelijk rijke industrieel die lachend honderdduizenden dollars vergokt aan de blackjack-tafel. Gage is meteen gek van haar, en doet het koppel een uitzonderlijk voorstel: hij biedt hen één miljoen cash voor één nacht met Diana.




In eerste instantie weigeren ze natuurlijk, maar het geldgebrek laat zich voelen, en het gedachtenexperiment wat er zou kunnen gebeuren als ze toehappen wordt al snel een reële optie. Eén nacht is immers zo weer vergeten, en daar tegenover staat een jarenlange financiële zekerheid. Ze spreken tevens af om achteraf nooit over het gebeurde te spreken. Maar het kwaad is al geschied: David en Diana beginnen elkaar te wantrouwen, in elkaars spullen te snuffelen, en uiteindelijk komt het tot een flinke breuk. Bovendien krijgt Diana nog dagelijks de meest knullige avances toegeschoven van playboy Gage, waar ze aanvankelijk zeer gegeneerd voor is, maar wanneer ze met David gebroken heeft, wordt het toch ook voor haar zeer moeilijk om de avances van een multi-miljardair te weerstaan.




Wat is het verschil tussen theorie en praktijk? In theorie is David één miljoen dollar rijker, in de praktijk zit hij met een hoer in huis. Het uitgangspunt van Indecent Proposal is natuurlijk uiterst origineel en tot de verbeelding sprekend, en biedt stof tot uren discussie, niet in het minst voor getrouwde koppels. Regisseur Adrian Lyne laat zichzelf graag het etiket opkleven van "controversiële" regisseur, maar al bij al blijven zijn prenten nogal redelijk braaf, getuige daarvan de 12-kwotering (in puriteints Groot-Brittanië uiteraard opgewaardeerd naar +15) én het feit dat het wel erg koud op de set moest geweest zijn, omdat de acteurs tijdens het vrijen het gros van hun kleren aanhouden. Lyne besteedt genoeg aandacht aan de psychologische schets van zijn karakters, en op hun beurt krijgen die van hem genoeg speelruimte om hun rol in te vullen; vooral Woody Harrelson zet de juiste toon. Alleen wordt het tweede deel van film soms wat ongeloofwaardig. Dat een dergelijke "transactie" voor een hartige discussie achteraf kan zorgen is normaal, maar dat Demi Moore uiteindelijk toch valt voor de charmes van opgeblazen kikker Redford, wiens glibberige versiertrucs elke normale vrouw gillend zouden moeten het raam uit doen springen, is er nét iets te veel over. Indecent Proposal is ook een film met een niet al te hoog verteltempo, veel mooie maar niet terzake doende fotografie, en een iets te voor de hand liggend einde.




BEELD EN GELUID
We hebben deze schijf eindelijk op Blu-ray aangetroffen, en alhoewel we over het beeld niet veel verkeerds kunnen zeggen, is het toch duidelijk dat het hier om een oudere film gaat. Lyne gebruikt nogal wat donkere scènes, en daarin ontbreekt door het grain flink wat detail. Ook de kleuren zien er niet dadelijk superfris uit, en alleen de neonverlichting van Las Vegas is een stuk geprononceerder. De Dolby TrueHD 5.1-track zorgt voor de nodige ambiance, vooral in de scènes in het casino, maar voor de rest is dit een erg dialooggedreven film. De score van John Barry deed me af en toe twijfelen of ik niet naar Dances With Wolves aan het kijken was.

EXTRA'S
Deze schijf bevat geen bonusmateriaal, dit in tegenstelling tot de Canadese versie.

CONCLUSIE
Indecent Proposal vertrekt vanuit een interessant gegeven, maar rijdt zichzelf naar het einde toe een beetje vast. Toch biedt het gegeven stof tot nakaarten, en de schijf is aanvaardbaar maar breekt niet echt potten.