FILM
Hilary and Jackie vertelt het leven van de briljante maar zeer jong gestorven celliste Jacquéline Du Pré (Emily Watson). Als kind heeft Jackie een zeer nauwe band met haar zus Hilary (Rachel Griffiths), zo nauw dat wanneer Hilary als dwarsfluitiste geselecteerd is om mee te spelen in een kinderuitvoering van de BBC, ze weigert tenzij Jackie ook mee mag doen. Voor Jackie (en voor de ouders) wordt het een afgang, wanneer haar enige zinnige bijdrage aan de opname het in tweeën slaan van een trommel is. Moeder Iris (Celia Imrie) vermaant Jackie dat, als ze naast Hilary wil schitteren, ze minstens even goed zal moeten worden. Maar het lot draait helemaal anders uit: Hilary trouwt met de dirigent Kiffer Finzi (James Frain) en trekt zich in alle anonimiteit terug op een boerderij op het Engelse platteland, waar ze gelukkig wordt met man, kinderen en een hoop pluimvee. Jackie daarentegen bekwaamt zich in het cello-spelen tot een muzikante van wereldniveau, maar heeft een constante haat-liefdeverhouding met het instrument. Ze leert de knappe joodse Argentijse pianist Daniel Barenboim (James Frain) kennen, bekeert zich tot het jodendom en trouwt met hem. Het huwelijk loopt niet over rozen, want Jackie geraakt er meer en meer van overtuigd dat Daniel met haar is getrouwd omwille van haar talent en niet van haar persoon. Ze neemt de benen naar huis en belandt op de boerderij van Hilary en Kiffer. Al gauw blijkt ze gebukt te gaan onder massa's psychologische, onontwarbare kronkels met een paar zware nymfomane uitlopers. Ze maakt misbruik van de belofte die Hilary en zij ooit gedaan hebben om alles te delen, om Kiffer in haar bed te lokken, wat de bijna mythische relatie tussen haarzelf en haar zus danig verstoort. Ze keert met hangende pootjes terug naar Danny en de concertwereld en wanneer ze op een concert in elkaar stort, wordt geconstateerd dat ze multiple sclerose heeft. Danny omringt haar met veel liefde en toewijding. Of is dat maar gespeeld? Haar toestand gaat echter snel achteruit en als cellist is ze nog maar een schim van wat ze ooit was. En zal ze erin slagen om zich voor het onvermijdelijk naderend einde te verzoenen met Hilary?

Emily Watson. Daarmee is voor de bespreking van de inhoud eigenlijk alles gezegd wat er gezegd moet worden. Nee, grapje, er is uiteraard meer te vertellen. Veel meer, want Hilary and Jackie is een complexe biografische prent, die in sommige aspecten meer aanleunt bij de experimentele dan bij de conventionele cinema, ook al door de zeer aparte verhaalstructuur, waarbij we in het middelste blok van de film de gebeurtenissen tweemaal beleven, éénmaal uit het standpunt van Hilary, dan uit het standpunt van Jackie, met daarvoor en daarna een gemeenschappelijk begin en einde. Regisseur Anand Tucker heeft zich voor het scenario laten leiden door het autografische boek "A Genius In The Family" van Hilary Du Pré en het derde kind uit het gezin, de niet muzikale zoon Piers Du Pré. Ook de speciale fotografie, de soms bevreemdende cameratechnieken met slowmotionshots, de magnifieke lokaties en parallelle montages tillen de film artistiek naar bijzonder grote hoogte. Maar toch zou dit allemaal niets betekenen zonder de doorgedreven en ingeleefde vertolking van Emily Watson. Alles aan haar is perfect; de onzekerheid in haar blik, de lichte trilling in haar vingers op het cruciale ogenblik en het balanceren tussen het waanzinnig nymfomane en het ziekelijk kwetsbare. De rest van de cast is gewoonweg oké, maar Watson speelt ze met haar radiante présence iedereen naar huis. Hilary and Jackie is artistiek zeer veel waard, complex, intrigerend, soms wat provocerend en bevat uiteraard een mooie klassieke soundtrack.

BEELD EN GELUID
Net als bij de releases van onder meer The Mission, Driving Miss Daisy en enkele andere slaagt Indies op technisch gebied op deze dvd de bal weer eens volledig mis. De Dolby Digital 5.1-geluidstrack is ongebalanceerd, de muziek overstemt op sommige ogenblikken de dialogen zo ernstig, dat we onze toevlucht hebben moeten nemen tot de Dolby Surround 2.0-track, wat toch echt niet zou mogen. Vooral het feit dat deze film volledig rond muziek draait, maakt dit euvel alleen nog maar pijnlijker, want de muziek wordt hierdoor helemaal naar de knoppen geholpen. Nog minder zijn we te spreken over het abominabele beeld, dat door de alom vervloekte pan & scan-techniek is teruggebracht van 2.35:1 naar 4:3, waardoor de beeldcompositie compleet de mist ingaat. Fragmentjes van de originele beeldverhoudingen zijn - weliswaar niet anamorfisch - te zien in de trailer. En als dat alles was, was het nog niet té erg. Maar daarnaast zijn de kleuren zwaar oververzadigd, wat sommige scènes pijnlijk om zien maakt. Er zitten ook enorm veel artefacts in, waarvan de trappen op weg naar het Moskouse conservatorium wellicht het ergste voorbeeld zijn en enkele zware gevallen van macro-blocking. Het contrast is ook veel te donker en de beeldband is niet gevrijwaard gebleven van printbeschadigingen. De camerabewegingen komen soms schokkerig over en alhoewel dat dat in bepaalde scènes er bewust voor gedaan is, is het euvel ook te merken in reguliere scènes, wat niet de bedoeling kan geweest zijn. En tot overmaat van ramp zijn de ondertitels mee ingebrand, compleet met het omzetten van allerlei letters met een accent naar onleesbare ASCII-gibberish. Kortom, op technisch gebied één van de slechtste disks die we recent hebben gezien.

Eerlang komt deze film ook terug uit in de "2 films op 1 dvd"-collectie op Indies. Als we de beeld- en geluidskwaliteit mogen extrapoleren voor een disk waar nog een film bij moet, kunnen we alleen het ergste vrezen. Als je deze film wil, moet je er, ondanks de technische onvolkomenheden, voor gaan. Geef je niets om ondertitels, ga dan voor één van de andere R2-versies, zoals de Britse.

EXTRA'S
Maken de extra's dan wat goed? Nauwelijks. Om te beginnen start de disk met een verplicht te bekijken reclamespot voor de cd-soundtrack van de film, wat wij niet vinden kunnen. De menu's zijn in dezelfde stijl opgebouwd als de meeste Indies-releases, met onder meer een making of-documentaire van een tiental minuten en zeven stukjes interview met cast en crew. Deze zijn echter niet ondertiteld en dit in tegenstelling tot de bioscooptrailer. Dan vinden we op de disk ook nog een compleet overbodige fotogallerij terug en beknopte biografieën van de voornaamste acteurs.

De opgegeven speelduur van 116 minuten klopt niet en is feitelijk 120 minuten. Dit is dus eens voor de verandering een onderschatting in plaats van een overschatting en dus onmogelijk te wijten aan PAL speedup-issues.

CONCLUSIE
Hilary and Jackie zal vooral de meer cinefiele dvd-kijker plezieren, of uiteraard de diehardfans van Emily Watson. We durven echter zonder blozen de technisch veel betere UK-versie aanraden, die wél het correcte beeldaspect heeft, qua geluid niet veel slechter kan zijn dan deze release en misschien qua extra's een klein beetje moet inboeten. Zo'n goeie film op zo'n slechte drager, 't is een schande. Inhoudelijk een aanrader, technisch een afrader.