FILM
Kerstmis betekent dat de inwoners van Whoville allemaal vol spanning op de leukste tijd van het jaar zitten te wachten. Allemaal, behalve één. De Grinch (Benedict Cumberbatch) is een vreselijk astrant kereltje dat een viscerale afkeer heeft van de sfeer rond Kerstmis, zo leren we, omdat hij als kind altijd bij de festiviteiten werd overgeslagen. De enige affectie die hij min of meer nog vertoont is voor zijn hond Max, alhoewel die eerder zijn persoonlijke slaaf is. Dit jaar zit het hem de Grinch echter tot over de rand, en hij bedenkt een plan om het kerstfeest van de Who's naar de filistijnen te helpen. Hij is namelijk van plan om op kerstavond alle pakjes en kerstdecoraties te stelen. Niemand zal hem daarbij overigens opmerken, want iedereen slaapt.




Dat is evenwel buiten Cindy-Lou Who (Cameron Seely) gerekend. Het meisje is te laat met haar brief voor de Kerstman, en ze is van plan om de hele nacht wakker te blijven om hem die persoonlijk te overhandigen. Ze vraagt overigens niets voor zichzelf, alleen dat haar moeder (Rashida Jones) wat van haar dagelijkse taak ontlast wordt, met naast Cindy-Lou nog een onhebbelijke tweeling om voor te zorgen, en geen vaderfiguur van betekenis in haar leven. Zal de Grinch tot inkeer komen door de sob story van Cindy Lou, of blijft hij doen waar hij goed in is, namelijk het stuk chagrijn uithangen?




Ik weet niet de hoeveelste verfilming van het kinderrijmwoordenboekje van Dr. Seuss deze versie van The Grinch al is. Vers in het geheugen ligt nog de abominabele live-actionfilm met Jim Carrey, maar de eerste verfilming van het boek van Theodor Seuss Geisel dateert reeds uit 1966, zij het dat het toen een cartoon van een half uur betrof, waarschijnlijk toen het maximaal mogelijke voor een productie waar de naam Disney niét opkleefde. Recenter werd ook nog The Lorax door Paramount uitgebracht, een ander kinderboek van Seuss, dat aan hetzelfde gebrek leed als deze Grinch: niemand buiten de Verenigde Staten kent het werk van Dr. Seuss. Ook aan de The Cat In The Hat­-liveactionfilm met Mike Myers worden we liever niet herinnerd.




Deze verfilming uit 2018 werd gemaakt door Illumination, de studio die vooral naambekendheid heeft verkregen met de Minions-franchise, en je herkent in het scenario wel de typische oneerbiedige slapstickhumor van de studio. Daarnaast is Benedict Cumberbatch zeer goed gecast als de groene engerd, maar de film bevat voor de rest niet veel andere personages van betekenis, en al zeker geen antagonist - met de Grinch heb je al genoeg anti-held in voorraad. Alhoewel Pharrell Williams er nog relatief goed uitkomt als verteller wiens teksten allemaal op rijm staan - het is een Dr. Seuss-verfilming voor iets - doet het gebruik van onder meer minderwaardige rapmuziek in de soundtrack het geheel geen goed. The Grinch is typisch een film voor december, en het design sluit mooi aan bij het Dr. Seuss-universum zonder te veel vernieuwing aan te brengen bij een in se in steen gebeiteld verhaal, maar verwacht toch vooral niet te veel diepgang.

BEELD EN GELUID
The Grinch werd door Universal uitgebracht op een UHD die nauwelijks veel beter is dan de Blu-ray; vooral omdat deze laatste ook al niet slecht te noemen valt. Bij de UHD krijg je wel een Dolby Vision-kleurpalet dat wat meer kleurdiepte aan deze bonte film geeft, en ook details zoals aan de pels van het onfortuinlijke rendier dat de Grinch inspant voor zijn diabolische plannetjes, zijn beter gevrijwaard. De beeldband bevat uiteraard veel helder wit van het sneeuwlandschap van Whoville, dat leuk contrasteert met zowel de bonte kerstkleuren als het gifgroen van het hoofdpersonage. De geluidstrack is uitgevoerd in Dolby Atmos 7.1.4, die perfect geknipt is voor een film die in wezen een kermisattractie is, waarbij de antics van de Grinch een beetje aan die van Wil E. Coyote uit de Road Runner-cartoons doen denken, inclusief een val in een diepe ravijn. De sfeervolle score is in handen van Danny Elfman, maar de popsongs hadden hier vakkundig mogen uitgesneden worden.




EXTRA'S
Leuk is dat de extra's zowel op de triple layer UHD-disk te vinden zijn als op de Blu-ray. Eerst en vooral zijn er drie minifilms, waarvan twee met de Minions. In Yellow Is the New Black (4:17) zitten onze gele vriendjes in de gevangenis, en wagen ze een uitbraak vanuit de chain gang, om vervolgens opnieuw in de gevangenis te belanden. The Dog Days of Winter (4:04) toont ons hoe Max de Grinch verzorgt tijdens de winter, en in Santa's Little Helpers (3:52) belanden de Minions Kevin, Stuart en Bob op de noordpool (terwijl het duidelijk hun plan was om op het strand van Miami te landen), alwaar ze als "elfjes" het ambachtelijke atelier van de Kerstman in geen tijd tot schroot herleiden. Hierna volgt nog een korte documentaire The making of the mini movies (5:53)




From Green to Screen (6:19) leert ons wat bij over het bronmaterial van dr. Seuss en over de insteek van deze voor uw neus liggende bewerking, met onder meer interviews met cast en crew. Illuminating The Grinch (4:55) staat stil bij het vraagstuk hoe de designs van dr. Seuss konden worden overgebracht naar de Illumination-huisstijl. Er is een Interactieve featurette "Who's Who in Who-Ville" waarbij je van een handjevol personages achtereenvolgens een profiel, een progression reel (met telkens een stukje film in verschillende stadia van afwerking), een animatietest (met enkele schetsen uit zeer vroege stadia) en een fotogalerij kan selecteren. My Earliest Grinch Memories (3:10) laat leden uit cast en crew jeugdherinneringen ophalen over hoe zijn de Grinch hebben leren kennen - maar daar moet je dus wel degelijk een Amerikaan voor zijn - en Grinchy Gadgets (3:21) toont enkele van de gadgets waarmee de Grinch Whoville plant leeg te roven.

Er staan vervolgens twee karaoke-video's in de bonussectie met de nummers You're a Mean One, Mr. Grinch (1:55) en I Am the Grinch (2:48) met een songtekst op het scherm, en voor wie niet genoeg kan krijgen van de muziek, is er nog Songs from His Little Heart (3:25) met daarin de bijdragen van Danny Elfman. Typisch bevatten al die Universal-releases ook nog een featurette over hoe je de voornaamste karakters kan tekenen - wat een beetje tegen de natuur van een CGI-film is. Deze featurettes heten hier toepasselijk Any Who Can Draw en bevatten instructies voor het tekenen van The Grinch (3:05), Max (2:04) en Fred (2:11). Niet dadelijk aan de film gerelateerd is Christmas Around the World (2:20) met een opsomming van enkele bizarre gebruiken voor Kerstmis van over de hele wereld, en Cindy-Lou's Yule Log (8:02) toont een open haard waarbij de Grinch systematisch de kerstdecoraties steelt. De prijs voor de meest nietszeggende extra is echter voor Production Babies (1:16), een opsomming van de gezinsuitbreiding van de crew tijdens de productie van de film, een fenomeen dat tegenwoordig elke animatiefilm teistert.




CONCLUSIE
De versie van The Grinch van Illumination is een veilige keuze voor animatiefilm die het originele werk van dr. Seuss respecteert. Diepgravend is het verhaal sowieso niet, en dat ligt niet aan de animatiestudio. De UHD beschikt over goede kwaliteiten en toch voor de verandering redelijk wat extra's.