FILM
Srinivasa Ramanujan (Dev Patel) is wellicht één van de briljantste wiskundigen van de afgelopen eeuw, maar de man is letterlijk uit een sloppenwijk in India komen kruipen, waar hij al zijn vrije tijd opofferde aan het poneren van wiskundige stellingen. Alhoewel zijn formules redelijk accuraat waren, ontbraken veelal de bewijzen, en wanneer hij zijn werk naar Engelse topuniversiteiten stuurt, nemen die hem niet serieus, vooral omdat Ramanujan niet het minste vorm van formele opleiding in de wiskunde heeft. Alleen professor Hardy (Jeremy Irons) is bereid om met de man samen te werken, en hij is vastbesloten om hem de formele technieken van wiskundige bewijzen bij de brengen die hij nodig heeft om zijn stellingen publiceerbaar te maken. Ramanujan heeft echter op privé-vlak nogal wat besognes: door naar Engeland te vertrekken, heeft hij geen contact meer met zijn vrouw Janaki (Devika Bhise), en wat erger is, zijn moeder (Arundathi Nag), die het afkeurt dat haar zoon naar Engeland reist, heeft alle correspondentie verstopt. Janaki naar Europa laten overkomen is helemaal niet meer mogelijk wanneer de Eerste Wereldoorlog uitbreekt, en tot overmaat van ramp lijdt Ramanujan aan een vergevorderde vorm van TBC, die maakt dat zijn levensverwachting niet aan de hoge kant is.




Elke wiskundige zal bij het vernoemen van de naam van getaltheoreticus Ramanujan spontaan de anekdote voor de geest halen, dat hij bij het horen van het nummer van een taxi, 1729, spontaan de associatie maakte dat dit het kleinste getal is dat je op twee manieren als som van derdemachten kan schrijven. Ramanjuan was qua wiskunde volledig autodidact, en het is maar de vraag welke impact hij op de wetenschap zou hebben gehad, mocht hij langer geleefd hebben. Zijn levensverhaal wordt door regisseur Matthew Brown ietwat geromantiseerd weergegeven, met de onvermijdelijke Dev Patel in de hoofdrol. Het is echter vooral Jeremy Irons die de show steelt als de atheïstische, enigszins nukkige professor Hardy die het talent van Ramanujan aanvankelijk als enige herkent en erkent. Films met wiskundigen in spreken altijd een beetje tot de verbeelding, van A Beautiful Mind over Good Will Hunting, Gifted, Stand And Deliver, Proof en The Imitation Game. Steevast staan dergelijke films bol van clichés zoals de relatie tussen de briljante wiskundige en zijn mentor, het wereldvreemde trekje van de wiskundige kwestie en het aanvankelijk niet erkennen van diens talenten. The Man Who Knew Infinity vinkt al deze clichés af, maar wie een beetje is ingelezen over het leven van Ramanujan, weet ook dat er in zijn geval een grond van waarheid in zit.




Nochtans is wiskunde verkopen aan een groot publiek niet altijd even eenvoudig, en aangezien Ramanujan bij het overgrote deel van de bevolking geen belletje doet rinkelen, bleef The Man Who Knew Infinity grotendeels onder de radar. Er wordt nochtans fijn in geacteerd, het tijdskader van de Eerste Wereldoorlog is met zorg uitgewerkt, inclusief de aanvallen op Engeland door Duitse zeppelins, maar het zal u allicht worst wezen wat nu precies een permutatie is en waarom Ramanujan dit vrij harde probleem heeft getackeld. The Man Who Knew Infinity is ook een beetje het verhaal van de door de Engelsen als minderwaardig volk beschouwde Indiërs, die nochtans deel uitmaakten van de kroonkolonie; een scène waarin Ramanujan in elkaar wordt geslagen door drie Britse soldaten omdat die naar het front moeten en hij niet, spreekt boekdelen. Ook is Ramanujans afkomst een issue om hem een Fellowship, een eretitel, toe te kennen, en alhoewel de man de titel dubbel en dik verdient, wordt toch getalmd om die hem toe te kennen, waarbij als excuus wordt naar voor geschoven dat hij geen enkele vorm van basisdiploma heeft.




The Man Who Knew Infinity is echter ook een verhaal over vriendschap tussen twee zeer verschillende persoonlijkheden die in feite alleen maar hun passie voor cijfers met elkaar delen. En zo wordt de film uiteindelijk toch vooral een klassiek werkstuk dat ook toegankelijk is voor al wie nog nooit van de Gammafunctie heeft gehoord. Dev Patel wordt jammer genoeg iets te vaak getypecast als het onderdeurtje uit de laagste kaste, zoals ook in Slumdog Millionaire, hetgeen een klein beetje een rem zet op 's mans talenten. Toch is dit een zeer warme en aan te raden film voor al wie van klassiek drama houdt.

BEELD EN GELUID
The Man Who Knew Infinity is in de Benelux enkel verschenen op een dvd bij Paradiso. Voor de Blu-ray moet u zoals ons bijvoorbeeld uitwijken naar de Verenigde Staten, waar deze regiovrije schijf op u ligt te wachten. Het is geen toptransfer, maar een film zoals deze heeft dit ook niet nodig. Er zit nogal wat ruis op het beeld, en de zwarttinten zijn niet helemaal verzadigd, maar de detaillering van de colleges van Cambridge zien er piekfijn uit, en ook in close-ups zit er voldoende detaillering, zoals in Dev Patels gelaat wanneer zijn personage de gevolgen van de TBC begint te ondervinden. De geluidstrack is uitgevoerd in DTS-HD MA 5.1, en ook dat is meer dan voldoende voor een vooral dialooggedreven film; een bombardement met een zeppelin laat weliswaar op het gepaste moment de surrounds opleven, en er zit voldoende ambiance in scènes die zich bijvoorbeeld in de regen afspelen. De score van Coby Brown is redelijk onopvallend maar weet toch een evenwicht te vinden.




EXTRA'S
We hadden graag een wiskundeboek gezien met een overzicht van Ramanujan's voornaamste publicaties, maar het heeft niet mogen zijn.

CONCLUSIE
Deze extraloze Blu-ray van Paramount verslaat op technisch vlak moeiteloos de dvd, en het verhaal kan mogelijk meer mensen op de hoogte stellen van het ietwat turbulente leven van Srinivasa Ramanujan. Voor liefhebbers van films over wiskundige genieën is dit gefundenes Fressen.