FILM
Uli Lommel is in filmmiddens vooral bekend door zijn tienjarige samenwerking met Rainer Werner Fassbinder, maar eens daarna koos hij toch voor het gemakkelijke geld, en andere films. In 1971 regisseerde hij zijn eerste film Haytabo met Eddie Constantin. Later werd hij opgepikt door Andy Warhol en maakte hij de cultclassics Blank Generation en Cocaine Cowboys. Het was pas in 1980 toen Lommel in Hollywood zijn stek vond dat hij de ene film na de andere begon te maken, met als bekendste titels de slasher en onverwachte hit The Boogey Man, Olivia, BrainWaves met Tony Curtis en The Devonsville Terror.




The Big Sweat stamt uit een veel latere periode, en is pulp in de meest negatieve zin van het woord. Nog voor de credits beginnen, zie je beelden van achtervolgingen met auto's die zonder enige reden tegen elkaar botsen of in brand vliegen. Geen nood mocht je die hebben gemist want deze scènes worden tot vervelens toe herhaald, zelfs in slow motion. Het grappige, maar voor de kijker vrij irritante, aspect is dat al deze beelden gepikt zijn uit de originele Gone In 60 Seconds-film uit 1974 en zo slecht gemonteerd zijn dat ze niet eens synchroon verlopen met de nieuwe beelden, waarin je het vooral moet stellen met close-ups van acteurs die achter het stuur overdreven zitten te zweten, wat waarschijnlijk de titel van de film verklaart. De scènes worden zo veel keer herhaald dat het lijkt alsof men rondjes draait. Op een bepaald moment zie je zelfs van dichtbij de stuntman achter het stuur zitten, terwijl een groepje toeschouwers langs het voetpad het spektakel netjes op een vouwstoeltje volgt.




De knullige en ellenlange achtervolging die bijna één derde van de film in beslag neemt, heeft te maken met een bankoverval (en ook dat is er één die je moet zien om te geloven). Tussendoor zie je wat telefoongesprekken met het FBI, of wat daar moet voor doorgaan, want in feite zijn het niet meer dan vloekende figuranten die een vestje dragen waarop het FBI-embleem is genaaid. Op het einde, wat waarschijnlijk komt omdat het beeldmateriaal van de achtervolging was opgebruikt, komen we in Mexico terecht, met dialogen om van te huilen. The Big Sweat is er één die je moet zien om te geloven, al was het maar voor de barslechte editing, ook al is dit zeker en vast geen so bad it's good-movie.

BEELD EN GELUID
Deze film verscheen op het Amerikaanse Dark Force dat zich specialiseert in goedkope actiefilms uit de jaren '80 en '90. Het slechte nieuws is dat je hier geen enkele vorm van ondertiteling hebt, het goede nieuws is dan weer dat dit schijfje niet regiogebonden is. De beeldkwaliteit is vrij goed, tenminste de scènes uit 1991, want zoals gezegd bestaat een groot deel van de film uit een oude film uit de jaren '70 die men rechtstreeks van één of andere VHS-band heeft gepikt. Van echte detaillering is nooit sprake, en de DTS-HD MA 2.0 is op zich wel aanvaardbaar, maar daarmee is ook alles gezegd, want alle geluiden (niet dat er zo veel effecten zijn) zitten op één spoor gepropt.




EXTRA'S
De enige extra is een veel te lang en vrij vervelend interview met de productiemanager Jeff McKay dat via Zoom is opgenomen en waarvan we vooral onthouden dat de man zich schaamt over het geleverde resultaat.

CONCLUSIE
We zouden eigenlijk geen enkele reden kunnen bedenken waarom je deze rommel moet aanschaffen, zelfs niet als je hem (zoals wij) voor een paar euro's vond.