FILM
Mona Lisa And The Blood Moon is zo'n film die nooit de kans heeft gekregen die hij heeft verdiend. Er waren in ons land wel een paar succesvolle screenings tijdes het Filmfestival van Gent zo'n twee jaar geleden, maar daar bleef het bij. Boosdoender was natuurlijk de nu al zo goed als vergeten pandemie. Anderzijds roept het ook vragen op, want achter de camera stond Ana Lily Amirpour, die in horrormiddens bekend is voor haar uitstekend debuut A Girl Walks Home Alone At Night uit 2014 (omschreven als de eerste Iraanse spaghettiwestern met vampieren) en in iets mindere mate voor haar tweede film The Bad Batch die twee jaar later volgde.




Voor Mona Lisa And The Blood Moon trok de Amerikaanse cineaste opnieuw de registers open voor de genrefilm, en wel met een flinke knipoog naar meester John Carpenter, al was het maar omdat de film draait om iemand die bovennatuurlijke krachten heeft. Mona “Lisa” Lee (Jeon Jong-seo, die we kennen uit Beoning) zit in een psychiatrische instelling, maar dankzij haar telekinetische gaven weet ze te ontsnappen. Door zich te concentreren kan ze ervoor zorgen dat mensen dingen beginnen te doen die ze niet willen. Best aardig als je op ontsnapping uit bent, maar deze gave ontdekt ook paaldanseres Bonnie (een vrij ongewone Kate Hudson). Bonnie biedt Mona Lisa een thuis, maar dat doet ze niet voor niks. Dankzij haar gaven kan ze mensen er toe aanzetten dat ze bijvoorbeeld hun zuurverdiende centen aan de bankautomaat aan de jonge dame geven.




Ana Lily Amirpour haalt wel haar inspiratie uit klassiekers, maar ze doet er toch wel haar eigen dingen mee. Zo is er niks nieuws aan het feit dat New Orleans de plaats is voor wat voodoo, maar de Amerikaanse cineaste slaagt er wel in om van recordtempo de camera van de bayou naar de nachtclubs te laten glijden waardoor de neonlichten eerder doen denken aan het werk van Nicolas Winding Refn. Nog straffer is de balans die ze weet te vinden tussen een gedreven thriller en een komedie. Voor dat laatste zorgt standupcomedian Craig Robinson) die als de oliedomme politieagent hulpeloos achter Mona Lisa aanloopt - en dan nog wel met krukken!




Kortom, Mona Lisa And The Blood Moon heeft werkelijk alles in huis om de liefhebber van de betere horrorkomedie - ook al zie je nauwelijks bloed of gore - te plezieren. Een film die alleen maar bevestigt wat we reeds wisten vanaf A Girl Walks Home Alone At Night : in het oog houden deze dame!

BEELD EN GELUID
Dit schijfje verscheen bij The Searchers. Ook al lijken de kleuren iets te gekunsteld - wat waarschijnlijk de keuze van de regisseuse is - biedt derze Blu-ray een meer dan bevredigende transfer met heldere tinten, zelfs wanneer alles zich in het holst van de nacht afspeelt. De detaillering is niet top, maar voldoende. De geluidsband - een DTS-HD MA 5.1 - laat vooral van zich horen door de pompende elektronische score van Daniele Luppi.




EXTRA'S
Er staan geen extra's op deze Blu-ray.

CONCLUSIE
Als hedendaagse thrillers die zich in de nacht afspelen met een hedendaags tintje je ding zijn dan moet je zeker en vast Mona Lisa And the Blood Moon zijn verdiende kans gunnen.