FILM
De Grieks-Franse filmregisseur Costa-Gavras wordt doorgaans een beetje als de Europese variant van Alan J. Pakula gezien. En daarmee bedoelen we dat hij een grootmeester was in het maken van politieke thrillers, met als bekendste titel Z uit 1969 met Yves Montand die een Oscar won voor Beste Buitenlandse Film, en Missing uit 1982. Ook deze was goed voor een Oscar (weliswaar voor Beste Aangepaste Scenario) en daar bovenop een Gouden Palm. Helaas kunnen ook virtuozen zich vergalloperen, en daar is Mad City een schrijnend bewijs van.




Het publiek liet de film links liggen, net als heel wat critici met als uitzondering Roger Ebert. Niet dat zijn woorden de boel verder hielpen, want de film flopte genadeloos, en John Travolta hield er bij de Stinkers Bad Movie Awards terecht een nominatie aan over. Wat Travolta hier laat zien, behoort tot het slechtste van wat hij ooit deed. Schaamteloze overacting die vanaf de eerste seconde irritant wordt, waardoor het geen sinecure is om twee uur bij de les te blijven zonder dat je naar je smartphone of iets anders grijpt.

Travolta kruipt in de huid van Sam Baily, een bewaker van een plaatselijk museum die ontslagen wordt vanwege financiële problemen. De labiele kerel laat het daar echter niet bij en trekt met een jachtgeweer en dynamiet het museum binnen en gijzelt daar zijn werkgeefster en een groep kinderen die daar toevallig voor een schoolreisje zijn. Wat Bailey niet weet is dat ook televisiejournalist Max Brackett (Dustin Hoffman) zich in het gebouw bevindt.




Het is best vreemd dat de man achter de camera Costa-Gavras was. Ook al gaat het om een gijzeling, mist de film elk greintje spanning, ofschoon dat hoofdzakelijk de schuld is van Travolta. De man was nooit een groot acteur, maar als hij op zijn slechtst speelt, dan is hij helemaal niet te harden. Hoffman is al niet veel beter, hoewel hij kan profiteren van het feit dat de rol van arrogante journalist hem op het lijf is geschreven. Niet dat het de film kan redden. Costa-Gavras kiest ervoor om het mediacircus te hekelen, maar alles wordt zo uitvergroot - zeker met de compleet ongeloofwaardige Alan Alda - dat ook dit doel de mist ingaat. Wat overblijft is een zeer onevenwichtige film die veel te lang duurt. Politieke clichés zonder diepgang, emoties die voor geen meter werken en daar bovenop nog eens ongeloofwaardige, en vooral tergende personages die het debiele verhaal vanaf de eerste minuut in de weg staan.




BEELD EN GELUID
Het gaat om een oude Warner-release met een klapkaft. Vaak zijn dit niet de beste transfers, maar deze Mad City scoort meer dan behoorlijk met een mooie kleurenvoering en degelijke details. Het geluid is een feilloze, maar zeer tamme Dolby Digital 5.1.

EXTRA'S
Er staan geen extra's op deze disk.

CONCLUSIE
We schrijven het niet vaak, maar Mad City is een absoluut te mijden Costa-Gavras-film.