FILM
De familie Bélier bestaat uit vader Rodolphe (François Damiens), moeder Gigi (Karin Viard), dochter Paula (Louane Emera) en zoon Quentin (Luca Gelberg). Op Paula na is de familie veeboeren zo doof als een pot. Paula moet dan ook bijvoorbeeld in het marktkraam van haar ouders geregeld inspringen om met niet-doven te tolken. Vooral de paternalistische manier waarop de te herverkiezen burgemeester Lapidus (Stéphan Wojtowicz) neerkijkt op gehandicapten, doet vader Rodolphe besluiten om ondanks zijn doofheid zelf de handschoen op te nemen en zich kandidaat te stellen voor het burgemeesterschap. Bij de keuzevakken op school kiest Paula, voornamelijk voor de mooie ogen van Gabriel Chevignon (Ilian Bergala) voor koorzang. Haar muziekleraar, Fabien Thomasson (Éric Elmosnino), is er stellig van overtuigd dat ze een ruwe diamant is die moet geslepen worden, en hij wil haar voorbereiden op een grote liedjesauditie voor de nationale radio. De ouders van Paula kunnen zich echter niets voorstellen bij koorzang, en Thomasson ziet hen als een hinderpaal. Hij beweegt hemel en aarde om hen te overtuigen van het talent van hun dochter. Maar zet dat zoden aan de dijk?




La Famille Bélier is de Franse film die aanleiding gaf tot de Engelstalige remake die als Coda de Oscar voor beste film zou winnen. Omdat Amerikanen niet in staat zijn om ondertitels te lezen, is het origineel aan hen voorbijgegaan, en dat is zeker zonde, want het origineel moet - zoals gewoonlijk - niet onderdoen voor de remake. De paternalistische houding van de burgemeester wordt wat meer in de verf gezet, en de keuze voor welbepaalde nummers uit het Franse chanson, zoals de nadrukkelijk in de soundtrack aanwezige Michel Sardou, biedt het origineel een meerwaarde, vooral omdat het nummer Je Vole op het lijf van Paula geschreven is. Het origineel kan beter uitpakken met het maatschappijkritisch randje over hoe op gehandicapten wordt neergekeken, en heeft daar écht niet veel voor nodig. Daartegenover staat dat de film ook wat minder puriteins is: zo wil Paula's broer op gegeven moment een seksueel nummertje beleven met haar beste vriendin Mathilde (Roxane Duran), maar krijgt hij een anafylactische shock bij het aantrekken van een condoom omdat hij allergisch blijkt voor latex.




Qua casting is vooral de Franse zangeres Louane Emera, in Frankrijk beter bekend onder haar artiestennaam Louane, een voltreffer, want ze blijkt te kunnen acteren én zingen, iets wat niet iedereen gegeven is. Zo moest bijvoorbeeld de zangstem van haar tegenspeler Ilian Bergala worden overdubd omdat die kennelijk niét over de gewenste zangtalenten beschikt. Nog een groot verschil met Coda is dat deze keer de acteurs in het werkelijke leven niét doofstom zijn, maar, zo leren we uit de making-of, gebarentaal hebben moeten aanleren. La Famille Bélier is vooral een film over een gezin waar veel liefde heerst, dat op elkaar aangewezen is om de vooroordelen over doven en slechthorenden te overwinnen, maar dat ook in het reine moet komen met het empty nest syndrome.

BEELD EN GELUID
La Famille Bélier kreeg zoals bij Belga Home Video de gewoonte is, een mooie transfer met lichte en heldere kleuren. Ondanks de zwaarte van het thema is dit een vrolijke en kleurrijke film die het Franse plattelandsdorp op zijn aantrekkelijkst toont. De beelden zijn haarscherp en gefocust, en er zijn geen artefacts te zien. De Franse geluidstrack is uitgevoerd in DTS-HD MA 5.1, en ondersteunt uiteraard vooral de muziek. Impressionant daarbij is de stilte die valt bij Paula's optreden op het schoolfeest, hetgeen we beleven zoals haar dove ouders het zouden beleven.




EXTRA'S
In de making of-documentaire (24:30) komen we zoals gezegd te weten dat de hoofdrolspelers een intensieve cursus gebarentaal hebben gekregen. Ze beweren allemaal unisono dat dit hun leven heeft verrijkt, acteur François Damiens gebaart er zelfs van dat met 100.000 doven en slechthorenden in Frankrijk, hij er 100.000 nieuwe vrienden heeft bijgekregen. De taalcoaches, die wél doofstom zijn, waren overigens nauw betrokken bij elk aspect van de opnames. Daarnaast is er ook nog een trailer (2:35). Enige rottigheid is dat je bij het starten van de disk nauwelijks de cross-promotionele trailers geskipt krijgt.

CONCLUSIE
La Famille Bélier is een feelgoodfilm die garant staat voor een lach en een traan, en die mijlenver af staat van de Franse taterfilms. De film kreeg weer wat aandacht na de Oscar voor Coda, en is een aanrader, als u'm tenminste nog vindt.