OPTREDEN
Naar jaarlijkse gewoonte worden we medio januari weer verblijd met een DVD met daarop de registratie van het cabaret-jaaroverzicht van Geert Hoste. Dit is intussen de 11de avondvullende show, en op de formule zit nog steeds geen sleet. De - in tegenstelling tot wat op televisie wordt uitgezonden - integrale show bevat een betere coherentie, is opgenomen tijdens een avond waarin de VRT de Elisabethzaal in Antwerpen exclusief heeft afgehuurd, en waar je tussen de sketches door enkele bekende namen in het publiek ziet zitten, zoals Ann Ceurvels, Rani De Coninck, Siegfried Bracke, Sabine De Vos en Johan Verstreken, maar ook enkele politici zoals Ludo Van Campenhout, Patrick Janssens en Inge Vervotte, die maar groen lacht bij de grappen over Sabena. Hoste speelt natuurlijk wel altijd met hetzelfde recept, waarbij hij alle policiti van het hele spectrum, van Abou Jahjah tot Philip Dewinter, door het slijk sleurt en er een kop van jut uitkiest - ditmaal Bart Somers omwille van zijn exuberante haardracht, in die mate zelfs dat Somers naar verluidt intussen zijn haarsnit een andere stijl heeft toebemeten. Ook zijn idee om de Olympische Spelen in 2016 naar Vlaanderen te halen vindt in Hostes ogen geen genade, en Hoste deelt weer kwinkslagen uit naar de socialisten omwille van hun vermeende sex-appeal, en uiteraard naar de van de kaart geveegde groenen in het verkiezingsjaar 2003.

Na de pauze is het uiteraard naar goede gewoonte weer eens de koninklijke familie die het moet ontgelden; en met een huwelijk en een prinselijke geboorte heeft Hoste genoeg munitie om de zaal met een salvo van one-liners neer te leggen. Of er in het koninklijk paleis van Laken evenwel evenveel pornovideo's te vinden zijn als in de paleizen van Saddam Hoessein, laat hij in het midden, maar de oorlog in Irak en het gestuntel van George Dobbeljoe zijn ook een rijke bron van inspiratie voor geestige opmerkingen. En nog een behoorlijke veeg uit de
pan deelt Hoste dit jaar uit naar de wielrenners, die plots allemaal dringend naar de veearts moeten om wespen, kevers en een gesneden brood, een thema waar hij regelmatig terug op inpikt.

Hoste krijgt hoe langer hoe meer Toon Hermans-trekjes: met "duif is dood" en "wat ruist het door het - " refereert hij tweemaal duidelijk naar zijn illustere voorganger, maar ook de manier waarop hij tijdens het verhaal van de engel Gabriël die de maagd Maria opzoekt, zogezegd zijn tekst kwijt speelt, is een ingestudeerd trekje dat Hermans vaak gebruikte om zijn publiek over het randje te krijgen. Maar het hoogtepunt wat "Toon Hermansiaanse humor" betreft, bereikt Hoste ongetwijfeld met een ellenlange uiteenzetting waarin hij zegt dat hij "op de loer" lag voor een paar worteldieven uit zijn tuin, wat uiteindelijk verzandt in een bijzonder spitsvondig taalspelletje omtrekt wat een "loer" nu feitelijk is.

Hoste heeft het in zijn vingers, en wordt net als goede wijn elk haar euh, jaar weer een stukje beter. Terwijl Nederland vergeven is van de politiek cabaretiers, hebben wij er spijtig genoeg maar één van betekenis, maar dan wel één die wat betreft taalvaardigheid en fijnheid van humor de concurrentie ver achter zich laat. De situatiehumor die hij aanreikt is volks en herkenbaar, maar de man heeft als grote verdienste dat hij nooit echt vulgair wordt, én over een taalvaardigheids- en improvisatietalent beschikt dat weinigen hem kunnen nadoen.

BEELD EN GELUID
Voor de eerste keer kunnen we bij deze genieten van een Geert Hoste eindejaarsshow in anamorfisch 16:9-formaat, omdat dit ook het eerste jaar is waarin zijn show op die manier wordt uitgezonden. Omwille van het feit dat dit een zeer statische vorm van theater is, waar de kracht meer uit de vis comica van de teksten moet komen, kan het ons eigenlijk voor één keertje eens niet schelen wat precies het beeldformaat is. Maar in absolute termen gesproken is het beeld mooi, bevat misschien wat weinig scherpte in de langere shots, maar is toch vrij van ruis en artefacts en heeft een mooi kleurpalet dat vooral tijdens de close-ups zeer natuurlijk overkomt. Ook wat geluid betreft is de 2.0-track absoluut meer dan voldoende: de dialoog is zeer helder verstaanbaar, en dat is het belangrijkste zonder meer. Wel moet het ons van het hart dat er bepaalde stukken duidelijk gehermonteerd zijn (de lach van het publiek die onverwacht invalt en dergelijke), en dit met een klein beetje meer zorg had mogen gebeuren.

EXTRA'S
Niks, dus. Enige opmerking is dat, om alles zeker op een enkele disc te krijgen, Hostes traditionele bisnummertje is weggelaten. Eén en ander heeft ongetwijfeld te maken met het feit dat alles op een single sided disc moest passen.

CONCLUSIE
Liefhebbers van Hoste zullen aan deze integrale, ongecensureerde versie ongetwijfeld meer plezier beleven dan aan de fragmentarische tv-uitzendingen. En voor wie Hoste in het theater bezig heeft gezien, is het een mooie manier om het salvo aan grappen nog eens te herbeluisteren, want Hoste houdt er zo'n tempo op na dat je als kijker onmogelijk van de eerste keer alles beet hebt. Er is ook een mooie box met een retrospectieve van Geerts 10 laatste zaalshows verschenen, waar we U hopelijk binnenkort uitvoeriger over kunnen berichten.