FILM
Aileen Wuornos kwam in de jaren ’80 uitvoerig in het Amerikaanse journaal terecht. Ze vermoordde zeven mannen tijdens het uitvoeren van haar job als prostituee. Ze deed dit naar eigen zeggen uit zelfverdediging. Aileen zou tot deze gruweldaden gekomen zijn door haar verschrikkelijke jeugd en omdat mannen haar misbruikten en mishandelden. In 2002 werd ze ter dood veroordeeld.

De feiten van deze film liggen dus reeds bij voorbaat vast, en het gaat hem dan ook meer om de vrouw achter de daden dan wel om het verrassingseffect van het moorden zelf. Nergens wordt de eerste vrouwelijke seriedoder uit de Amerikaanse geschiedenis verheerlijkt of opgehemeld. We krijgen een eerlijk portret gezien door de ogen van regisseur Patty Jenkins. Charlize Theron werd voor haar rol als Aileen Wuornos bekroond met een Oscar én een Golden Globe voor beste vrouwelijke hoofdrol. Deze prijzen zijn niet bepaald toevalstreffers. Door de vertolking van haar complexe rol in Monster toont ze voor het eerst in haar carrière aan de buitenwereld wat een talentvolle en veelzijdige actrice ze is. Wie haar enkel kent van haar blonde-popjes-rollen uit The Italian Job of The Devil’s Advocate zal grote ogen trekken. In The Astronauts Wife en Sweet November kon ze al tonen dat ze naast haar dosis good looks ook over een minstens even grote hoeveelheid acteertalent beschikt. In Monster overstijgt haar acteerprestatie haar looks in vijfvoud. Theron werd voorzien van een onverzorgd gebit, een uitgedroogde huid en een hoeveelheid vetrolletjes waarvoor ze maar liefst veertien kilo moest aandikken. Haar personage vloekt en gedraagt zich ontzettend macho. Het ene moment voel je medeleven en medelijden voor haar, het andere moment lig je in een deuk door de stoere mannelijke humor die ze uitbraakt. Op nog andere ogenblikken walg je dan weer als kijker van sommige van haar karaktereigenschappen. De film is nog maar amper twintig minuten bezig en je wordt meteen al geconfronteerd met erg diepgaande en geloofwaardige karakterontwikkelingen in het verhaal. Uiteraard is dit niet enkel dankzij de prestatie van Theron. Tegenspeelster Christina Ricci biedt stevig weerwerk in haar breekbare, naïeve rol als liefje. Ondanks haar goedgelovigheid weet Ricci’s personage perfect dat van Theron te waarderen, ook al verschanst die haar persoonlijkheid achter stoere taal en wanhoopsdaden. Hierdoor ontstaat er een melodramatische lesbische love story die erg veel indruk nalaat. Regisseur Patty Jenkins (die voordien enkel nog maar twee kortfilms op haar naam had staan) levert hier een knap staaltje filmkunst af en weet perfect hoe ze het verhaal, de personages en de visuele stijl dient te doseren. Monster is een sterke, dramatische karakterstudie met enkele thriller-trekjes, die qua sfeer aanvoelt als een mengeling van In The Bedroom en Wild At Heart. Dat alles nog eens gebasseerd is op waar gebeurde feiten, geeft het eindresultaat alleen nog wat extra kracht. Wie deze film nog niet gezien heeft rept zich best naar de dichtsbijzijnde winkel of videotheek. Films van dit kaliber zijn de laatste jaren immers dun bezaaid.

BEELD EN GELUID
Het anamorfische 1.85:1 beeld oogt, op een lichte vorm van grain na, uitmuntend. De scherpte is wat ze moet zijn, de kleuren zijn erg rijk en verzadigd en het contrast is werkelijk optimaal. Het gebruikte kleurenpalet geeft een realistische documentairestijl weer die volledig past bij de bedoelingen van de filmmakers.

Het geluid is verkrijgbaar in twee smaken. Bij de vergelijking tussen de Dolby Digital 5.1 en de DTS track gaat de laatste (zoals zo vaak) met de hoofdprijs lopen. Monster is voornamelijk een dialoogfilm, maar toch geeft de DTS track een gevoelige meerwaarde. Vooral de kanaalscheiding, ook als is die meestal terug te vinden bij de drie voorste kanalen, is merkelijk beter. De surrounds schieten letterlijk in actie bij het verspreiden van pistoolschoten en geven een realistische omgeving weer wanneer er auto’s voorbij rijden en wanneer er gewandeld wordt in een bos. De soundtrack is overal loepzuiver en bevat nergens onvolmaaktheden. Alleen het intensievere gebruik van de subwoofer en een meer frequente split-surround aansturing had de totaalscore nog wat kunnen opkrikken.

EXTRA’S
Naast enkele cross-promotional trailers vinden we tussen de extra’s ook de bioscooptrailer van Monster terug, en dit in twee verschillende versies. Daarnaast kan er gekozen worden tussen negen korte clipjes uit de film, ideaal voor als je snel even de sfeer wil opsnuiven zonder dat je daarvoor de hele film hoeft te doorlopen. De leukste extra is de making of, van ongeveer 15 minuten. De regisseur licht toe wat de aanzet gaf tot het schrijven en verfilmen van het scenario. De twee vrouwelijke hoofdrolspelers komen aan bod en dit zowel voor als achter de schermen. De making of had gerust dubbel zolang mogen duren van ons. De extra’s zijn beperkt maar mooi verzorgd. De film spreekt voor zich en is zeker sterk genoeg om het enkel met deze special features te stellen.

CONCLUSIE
Sterk staaltje filmkunst waarin regie en visuele stijl slechts de omkadering zijn voor factoren als verhaal en karakterontwikkeling. Charlize Theron schittert in haar beste rol tot op heden en Christina Ricci geeft de nodige hoeveelheid tegengas. We kunnen iedereen dit waargebeurde drama met thriller-elementen en roadmovie feel van harte aanbevelen!