FILM
Jason Bourne (Matt Damon) is het eindproduct van het geheime project Treadstone, waarbij een black-ops team van goed getrainde huurmoordenaars werd opgeleid om opdrachten zonder officieel karakter te kunnen uitvoeren. Jason Bourne is echter bij één van die opdrachten zijn geheugen kwijt gespeeld, en is er in The Bourne Identity een film lang tevergeefs naar op zoek geweest, maar heeft wél een leuke vriendin, Marie (Franka Potente) aan zijn avontuur overgehouden. Al twee jaar leven Jason en Marie ondergedoken; te lang om goed te zijn, feitelijk. Jason wordt nog steeds geplaagd door nachtmerries waarin flarden van zijn verstoorde geheugen komen bovendrijven. In Goa, Indië, beginnen zijn instincten echter weer te werken wanneer hij merkt dat hij gevolgd wordt door iemand die hem wil uitschakelen. Zonder het zelf te willen is zijn naam weer opgedoken in een recent dossier: agente Pamela Landy (Joan Allen) voert een onderzoek naar enkele verdwenen miljoenen in de boekhouding van de CIA; een informant en een agent hebben hierbij het leven gelaten, en op de plaats van de moordaanslag werden de vingerafdrukken van Jason Bourne "geplant", met de bedoeling om de zaak dood te laten lopen omdat de informatie omtrent Bourne een hoge confidentialiteit heeft. Wanneer Landy de zaak verder uitspit, stoot ze op het dossier Treadstone, en komt in contact met Ward Abbott (Brian Cox), die Treadstone heeft opgedoekt. Ze probeert uit te vissen wat er uiteindelijk van de geheime eenheid is geworden, vermits Bourne blijkbaar terug actief is geworden. Hiervoor contacteert ze Nicky (Julia Stiles), die eertijds de mentale begeleiding van de Treadstone-agenten verzorgde. Nicky meent dat Jason op zijn eentje heeft gehandeld. Jason is intussen op zoek naar de waarheid omtrent zijn verleden en laat opzettelijk enkele aanwijzingen achter om de CIA-agenten naar zich toe te lokken.

Voor de verfilming van het tweede luik van de succesvolle romanserie van Robert Ludlum heeft regisseur Doug Liman de fakkel doorgegeven aan Paul Greengrass, die net als zijn voorganger een lekkere actiefilm mét inhoud heeft afgeleverd. Matt Damon geeft voor de tweede keer gestalte aan de kwetsbare held Jason Bourne, die, meer dan in de eerste film, redelijk wat fysieke en mentale klappen te verwerken krijgt, en die ook goed tot het einde van de film weet mee te dragen. Akkoord, het eerste half uur sleept de film een beetje aan, en dreigt op de duur wat te verzanden in een onoverzichtelijk kluwen van plots, geheime agenda's en complotten. Eens die beginfase voorbij is trekt Jason Bourne opnieuw een spoor van vernieling door achtereenvolgens Napels, Berlijn en Moskou, alles en iedereen uit de weg ruimend die hem in zijn zoektocht naar de waarheid in de weg staan. De lokaties zijn bovendien, zeker in verhouding tot de eerste film, méér dan een toeristische reclamefolder geworden. De uitwerking van de scène op Alexanderplatz in Berlijn, waarbij Jason Bourne zijn dekking moet prijsgeven en contact zoekt met zijn voormalige werkgevers, is bijvoorbeeld kenmerkend voor de goede uitwerking: een flitsende montage waarbij toch het geheel overzichtelijk blijft, een goede timing en een spannend sfeertje vormen ideale ingrediënten. Voor de achtervolgingsscènes met het obligatoire aantal auto-ongelukken werd wat de rekening van de garage betreft bovendien op geen eurootje gekeken; het moest allemaal nóg spectaculairder worden dan in het eerste deel, en Greengrass is er toch in geslaagd om dit niet ten koste van de plot te laten gaan. Zijn er ook negatieve dingen te zeggen over The Bourne Supremacy? Absoluut. Zo is het gehalte aan product placement, vooral voor bepaalde automerken en één bepaald merk van chips, toch lichtelijk storend, en wat Matt Damon op het einde van de film allemaal uithaalt met een gammele Russische taxi grenst aan het ongeloofwaardige. Het netto-oordeel over deze Bourne Supremacy is echter positief: een combinatie van brains and balls, intelligenter dan menig film in zijn genre, met vooral een positieve inbreng van Damon, die als keiharde vechtmachine veel meer sympathie opwekt dan de Schwarzeneggers en de Stallones van deze wereld.

BEELD EN GELUID
The Bourne Identity was eertijds voorzien van een zeer goede DTS-track, die de explosieve actie alle recht aandeed. Enigszins onbegrijpelijk volgde een paar maanden geleden van deze film er ook nog een special edition, met andere (lees niet: méér) extra's, waarbij de DTS-track gedumpt werd. We waren dan ook een klein beetje teleurgesteld toen we vernamen dat deze sequel het ook slechts moet stellen met een Dolby Digital 5.1-track; maar onze teleurstelling verdween snel bij het beluisteren ervan. De geluidstrack van deze release is er één om van te snoepen. De track is nog het best te beschrijven als één vloeiende beweging, zonder laagtepunten, waarbij geen enkele explosie of botsing verloren mag gaan. Subtiel waar het nodig is; wanneer op gegeven moment een kraai krast door het rechter achterkanaal, klinkt de reverberatie door de andere kanalen bijna levensecht. Het beeld bevat nochtans enkele fouten: zo zijn er duidelijk erg opvallende Moiré-artefacts in de zonneblinden van het huis van Bournes collega uit München te zien, en telkens wanneer de camera pant over één van de vele grootsteden, zoals Berlijn, Moskou of New York, om de kijker te duiden dat de actie zich verplaatst, zijn de randen van de gebouwen wat te veel gekarteld naar onze smaak. Het contrast is redelijk te noemen, wat gezien de vele nachtelijke scènes maar goed is, maar af en toe is er een hint van colour bleeding te zien; die is bijvoorbeeld erg goed zichtbaar in de scène waarin Bourne het hotel in Berlijn opzoekt waar hij al eens eerder is geweest (we mogen niet té veel vertellen, natuurlijk!)

EXTRA'S
Als eerste bonusfeature treffen we zeven minuten verwijderde scènes aan, die nog in een embryonaal stadium zitten, getuige daarvan de reel teller. Dan volgen maar liefst negen korte featurettes, die fungeren als making of-minidocumentaires over verschillende aspecten van de films, meestal stuntwerk. Liever zien we dergelijke stukjes tot één documentaire verweven, maar het siert tenminste Universal dat ze geen valse hoop wekken door op de achterhoes alle featurettes apart te benoemen, zodat de disc méér extra's lijkt te hebben dan in werkelijkheid het geval is. Soit. In de eerste featurette "Matching Identities: Casting" van dik vijf minuten verantwoordt regisseur Paul Greengrass zijn keuze voor de cast. "Keeping It Real", ook vijf minuten, behandelt de keuze voor de losse camerastijl die in de film gehanteerd wordt. De derde featurette, zeer subtiel "Blowing Things Up" genaamd (4 min.) beschrijft de gebruikte pyrotechniek - het was U misschien al opgevallen dat er in de film één en ander in de lucht vliegt. In "On the move with Jason Bourne" (5 min.) vernemen we meer over de keuze van de verschillende locaties van de tweede film, waarmee men de lijn van The Bourne Identity heeft trachten door te trekken. In "Bourne To Be Wild: Fight Training" (4 min.) worden de voorbereidingen getoond van het lijf-aan-lijfgevecht tussen Bourne en zijn Münchense collega-huurmoordenaar. Een bijdrage over de totale verkeerschaos die Bourne in Moskou veroorzaakt kon natuurlijk niet uitblijven, vandaar featurette nummer zes, "Crash Cam: Racing To The Streets Of Moscow" (6 min.). De stuntlui die verantwoordelijk waren voor de vele achtervolgingsscènes komen nog een tweede maal aan het woord in "The Go-Mobile Revs Up The Action" (7 min.). De volgende featurette, "Anatomy of A Scene: The Explosive Bridge Chase Scene" (5 min.), geeft toelichting bij een scène waarin Matt Damon onder een brug hangt. In de laatste featurette "Scoring With John Powell" (5 min.) laat componist John Powell ons in zijn keuken kijken.

Pas op de laatste pagina van de extra's krijgen we toegang tot de audiocommentaartrack van regisseur Paul Greengrass. Tot slot vinden we hier ook nog een minuutje dvd-credits, een dvd rom-sectie, en trailers voor Van Helsing, The Chronicles Of Riddick, Pitch Black SE en The Bourne Identity SE.

CONCLUSIE
The Bourne Supremacy is een waardige opvolger van The Bourne Identity, die zowel inhoudelijk als qua afwerking erg weet te overtuigen. Het in stukjes kappen van de extra's in allemaal hapklare brokjes vinden we een vreemde keuze, en veel van het bonusmateriaal is toch écht wel wat promotioneel getint.