FILM
Na Garfield Holiday Celebrations doet 20th Century Fox voor een tweede keer een greep uit de reeks Garfield-tekenfilms die door regisseur Phil Roman in de jaren '80 gerealiseerd zijn. Anders dan de recente Garfield-film heeft tekenaar Jim Davis een veel grotere creatieve vinger in de pap te brokken gehad bij het maken van deze filmpjes, en ademen deze veel meer de sfeer van de strip uit. Wat concreet inhoudt dat de filmpjes niet echt uitblinken door een weldoordacht script of innovatieve animatie, maar eerder een opeenstapeling van klassieke Garfield-cartoons zijn zoals we de kat op zijn best kennen: Odie meerdere malen van de tafel schoppen, meubilair vernielen, tegenpruttelen als hij naar de dierenarts moet, lasagna vreten, Jon Arbuckle pesten en natuurlijk zijn cynische commentaar spuien. Vooral voor dit laatste heeft stemacteur Lorenzo Music de tekenfilmkater de perfecte luiwammes-attitude meegegeven die ook in de strips naar voren komt. Elk van de afleveringen wordt bovendien nog voorzien van een paar uitstekende muzieknummertjes waarvoor soullegende Lou Rawls de geluidsband heeft ingezongen.



Net als Garfield Holiday Celebrations staat deze Garfield As Himself garant voor drie naïeve maar leuke en pretentieloze verhaaltjes. Here Comes Garfield (1982) is het allereerste langere Garfield-filmpje dat ooit werd gemaakt met een simpel maar effectief verhaaltje: Garfield en Odie beleven lol aan het pesten van het hondje van de buren. De buurman krijgt er de stuipen van, en belt het asiel. Wanneer Garfield kan ontsnappen maar Odie wordt meegenomen, is Garfield in eerste instantie blij dat hij van zijn kompaan verlost is, maar stilaan begint hij de hond zonder hersens te missen, en uiteindelijk onderneemt hij een tocht naar het asiel om Odie te bevrijden. Vooral de scènes waarin Garfield nostalgisch terugdenkt aan de tijd toen hij en Odie nog jong waren, zijn een must voor de fans. In Garfield On The Town (1983) hebben kat en hond Jons interieur compleet in de vernieling geravot. Jon wil Garfields overdreven extravert gedrag laten onderzoeken door de dierenarts, maar onderweg valt de spartelende Garfield uit de auto, en hij belandt in de achterbuurten van de stad. In een leegstaand lasagna-restaurant ontmoet hij zijn moeder, en we leren in één klap hoe het komt dat de kater zo verzot is op de Italiaanse lekkernij. De beste van de drie filmpjes is echter zonder twijfel Garfield Goes Hollywood (1987). Jon laat Garfield en Odie meedoen aan een talentenjacht op TV, enneh... laten we het erop houden dat de concurrentie niet veel voorstelt, waardoor ze doorstoten naar de nationale finale. Jon, Odie en Garfield krijgen een VIP-behandeling, de twee dieren vernielen uiteindelijk Jons muziekinstrument - wat eerder een troef dan een nadeel blijkt - en wanneer het tot duo herleid trio uiteindelijk vrede moet nemen met de tweede plaats, zijn ze pissed off dat het niet meer mooi is.



BEELD EN GELUID
Ten opzichte van Garfield Holiday Celebrations zijn beeld-en geluidskwaliteit een klein beetje beter geworden. De telecine-wobble is nagenoeg verdwenen, printbeschadigingen zijn minimaal, de kleuren zien er fris en levendig uit, maar de vele instanties van interlacing verraden de NTSC-aard van het bronmateriaal. Ook is de graad van helderheid nogal verschillend per aflevering. We kunnen niet zeggen dat de Dolby Surround 2.0-track enige potten zal breken, maar de track is wat ons betreft okee, voor zowel de gezongen als de gesproken stukken.

EXTRA'S
We vinden op deze disc alleen maar dezelfde promo-trailer voor de Garfield-film uit 2004 terug als op Garfield Holiday Celebrations. Daar moeten we dan maar vrede mee nemen. Ook is er een play all-functie.



CONCLUSIE
In aanmerking nemend dat de speelduur 69 minuten is en geen 75 zoals op de hoes is aangekondigd, is ook deze disc weer een korte maar redelijk geslaagde collectie van ambachtelijk gemaakte Garfield-filmpjes die qua humor erg dicht aansluiten bij de strips. Als we ons niet vergissen zijn er in totaal 14 dergelijke kortfilmpjes gemaakt, samen met Garfield Holiday Celebrations zijn daarvan nu zes op dvd te krijgen. Veel gekker dan dit maken ze ze niet (meer)!