FILM
Ruby (Leelee Sobieski) en Rhett (Trevor Morgan) Baker - Ruby Red, heeft U hem? - worden uitgerekend op de twintigste huwelijksverjaardag van hun ouders wees: een combinatie van drank en snelheid wordt hen fataal. De voogdij over de kinderen wordt toegekend aan hun vroegere buren, Terry (Stellan Skarsgård) en Erin (Diane Lane) Glass. Ruby heeft het aanvankelijk moeilijk om haar vriendinnen achter te laten en op de nieuwe school te acclimatiseren, maar haar nieuwe pleegouders beweren het beste met haar voor te hebben. Haar broer is al van dag één omgekocht met een stapel (!) spelcomputers en bijhorende cartridges; Ruby blijft achter elke toevalligheid een kwaadaardige reden zoeken. Ze ziet Erin drugs injecteren, maar het blijkt insuline te zijn. Ze moet in plaats van een privé-school naar een openbare school. Ze moet samen met haar broer op één kamer slapen, zogezegd als voorlopige maatregel. En Terry benadert haar op een wel héél amicale wijze. Of is dit allemaal maar het produkt van haar levendige verbeelding? Feit is wel dat de financiële situatie van de familie Glass er niet al te rooskleurig uitziet; Terry krijgt regelmatig bezoekjes van een paar ongeduldige financiers die hun lening graag mét interesten zouden terugbetaald zien. Het feit dat het echtpaar Baker hun kinderen vier miljoen dollar heeft nagelaten, heeft daar ongetwijfeld wel iets mee te maken.

Regisseur Daniel Sackheim leverde met deze film zijn eerste bioscoopwerk af, nadat hij voornamelijk TV-ervaring had opgedaan met reeksen als The X-Files, Millennium en Harsh Realm. Zelfs als we dat niet hadden geweten, verraden de verschillende creepy scènes genoeg waar Sackheim de mosterd vandaan heeft gehaald. Hij volgt netjes de regels van de thrillerkunst, en de opbouw van de situatie is zeer conscientieus voorbereid, maar in de afwikkeling laat de regisseur af en toe scenariogewijs nog wel een draadje vallen. Zo lijkt het onwaarschijnlijk dat een stinkend rijk echtpaar dat op een berg geld zit met een tweedehands Saab rondrijdt. Ook de vriendinnen van Ruby, die in het begin van het verhaal een redelijk belangrijke ondersteunende rol spelen, worden via een onhandig manoeuver op een zijspoor voortijdig uitgerangeerd. En zo zijn er nog enkele details die tegen het eind van de film compleet de mist zijn ingegaan of in het hoekje van de vergetelheid gedrumd. Meest opvallende materiële fout was dat de insulinespuit van Erin volgens ons kan dienen om olifanten mee om te leggen. Wat er echter verhaalsgewijs nog schort aan deze thriller, wordt vormelijk erg goed gecompenseerd. Het huis van de familie Glass is inderdaad een koude, moderne architecturale draak met veel glaswerk, die een beklijvende kilte uitstraalt. Sackheim weet uit de zeer gestileerde montage een maximum aan rendement te halen. Dat het bij elke spannende scène buiten begint te onweren is dan weer bijvoorbeeld een tikje te veel van het goede, en toont volgens mij aan dat Sackheim weliswaar over potentieel beschikt, maar nog iets te gemakkelijk overschakelt op automatische piloot. Leelee Sobieski heeft met de rol van Ruby eindelijk eens een rol te pakken waarmee ze op het voorplan kan treden; de show wordt echter toch voornamelijk gestolen door Stellan Skarsgård, die verdomd onderkoeld kan zijn.

BEELD EN GELUID
Columbia presenteert naar goede gewoonte ons een technisch solide produkt. Het spel van licht en donker en de intentionele keuze van de kleurpaletten door de regisseur komt in de transfer goed tot zijn recht. Naast een milde korreligheid zijn er hier en daar ook lichte compressie-artefacts te zien, vooral in de - schaarse - scènes met wat meer licht. Het contrast is voorbeeldig, en printbeschadigingen zijn er niet. De ondertitelaar van dienst heeft wel zitten slapen, want een "account" in internet-context vertalen als een "rekening" getuigt niet van bijzonder veel aandacht. De film bevat als enige geluidsspoor een Engelstalig Dolby Digital 5.1-spoor met een volledige bitrate van 448 Kbps. Dat een dergelijke disc op onze markt uitkomt zónder een Franse dubbing, is een verstandige keuze, en dit zou wat ons betreft meer mogen gebeuren. We kunnen overigens niet klagen van het gebrek aan ruimtelijkheid van de geluidstrack, en ook de dialogen en muziek klinken zeer helder door. Qua dynamiek had het misschien nét iets meer mogen zijn, en mocht de subwoofer iets vaker geactiveerd worden. Desondanks een transfer waar we weinig op aan te merken hebben.

EXTRA'S
Het voornaamste item in de sectie bonusmateriaal is een (ondertitelde) commentaartrack, ingesproken door regisseur Daniel Sackheim en scenarist Wesley Strick, niet dadelijk de meest indrukwekkende track in zijn soort, maar toch met de nodige ernst gemaakt. De vermelding "verwijderde scènes" is wat overdreven, want het gaat maar om één scene van een minuut of drie. Verder vinden we cast en crew-informatie terug, met daarin een paar interviewfragmentjes verwerkt. Tot slot vinden we de trailer voor deze film terug, samen met een cross-promotionele trailer voor Urban Legends.

CONCLUSIE
The Glass House is een aardige maar redelijk conventionele thriller die niet meer of minder doet dan tal van reeds beproefde concepten samenbrengen. Technisch is de disc in orde, maar qua extra's had het wat meer mogen zijn.