FILM
De Japanse burgeroorlog is in volle gang (1392-1568) en de kansen wisselen elk moment. Twee samurai, Washizu (Toshiro Mifune) en Miki (Akira Kubo), keren terug naar het kasteel van hun Heer (Kokuten Kodo) om zijn eerbetuigingen in ontvangst te nemen na de overwinning op stamhoofd Inui en zijn trawanten. In het woud dat het kasteel omsluit als een spinnenweb en dat is aangelegd als een doolhof om de tegenstanders zo lang mogelijk op te houden, raken beide mannen verdwaald. Ze stoten op een hut die ze nog nooit hebben gezien en ontmoeten er een oude waarzegster (Chieko Naniwa). Die voorspelt dat Wishizu zal bevorderd worden tot heer van het Noordelijke Fort, dat hij de Heer zal opvolgen als leider van zijn volk, dat Miki heer zal worden van Fort Eén en dat zijn kleinkinderen uiteindelijk het volk zullen leiden. Beide mannen worden inderdaad bevorderd door hun heer zoals voorspeld, maar Wishizu’s vrouw (Asaji), koel en emotieloos, waarschuwt haar man tegen de kuiperijen van Miki. Volgens haar zal hij de Heer op de hoogte brengen en zal die proberen Wishizu uit de weg te ruimen. Wishizu kan volgens haar alleen de voorspelling in vervulling laten gaan als hij zelf het initiatief neemt en zijn tegenstanders (de Heer, zijn beste vriend Miki én diens zoon) vermoordt. Washiru is ontredderd: als trouwe vazal kan hij zijn Heer niet doden zonder zich schuldig te maken aan hoogverraad en bovendien is Miki zijn immer trouwe jeugdvriend. Toch lijkt Lady Asaji gelijk te krijgen wanneer de Heer onaangekondigd met een grote troepenmacht aan het Noordelijke Fort verschijnt en Washiru aanstelt als militaire leider voor de definitieve eliminatie van hun beider vijand Inui. Wishiru wordt verscheurd door trouw aan zijn Heer en de waarschuwingen van zijn vrouw en ziet zich verplicht tot actie over te gaan.

Throne Of Blood is gebaseerd op MacBeth van William Shakespeare, een klassieke vertelling over eer, trouw, corruptie, verraad en eigenbelang. Kurosawa plaatst het verhaal in het middeleeuwse Japan van warlords en samurai en situeert de handeling tegen de flanken van de berg Fiju. Met eenvoudige visuele en dramatisch middelen, een totaal eigen vormgeving en zeer persoonlijke opvattingen over macht maakt hij één van de beste samuraivertellingen uit zijn carrière. Er is mist, heel veel mist in een troosteloos en vijandig landschap; er zijn ontelbare fragmenten met ziedende paarden en haast goddelijke samurai, uitgedost met harnassen, wapens, decoraties en stamvlaggen, er is bloedstollend geweld, er zijn de opgejaagde koeriers met afwisselend goed en slecht nieuws van het front, de verstilde rust van de binnenhoven, de poëtische en dromerige verschijning van de waarzegster als boze geest, de berekende monologen van de slangachtige Lady Asaji, en tenslotte de brullende, lijdende, misleide, egoïstische en wraaknemende Washiru. De scènes zijn ondergedompeld in lange stiltes van zenuwslopende en paniekerige verwarring, overspannen geluidsdecors en gewelddadige afrekeningen waarmee Akira Kurosawa op meesterlijke wijze gestalte geeft aan de macht die corrumpeert, en dat alles volgens de klassieke regels van het traditionele Japanse Noh-drama. De voorspelling van de heks ontrolt zich traag en tergend en aan de vervulling ervan lijkt niet te ontkomen, want de boze geest kent de menselijke aard, de zucht naar macht en controle, overheersing en zelfvoldaanheid. Wanneer het spinneweb-bos – zoals voorspeld – in de richting van het kasteel begint op te rukken, staat de uitkomst vast: Washiru gaat aan zijn ambitie ten onder zoals alleen Kurosawa dat kan laten gebeuren, gruwelijker en onmenselijker dan in MacBeth, dramatischer en tragischer.

Throne of Blood is Akira Kurosawa’s verbeterde versie van MacBeth. Geen moment laat de Japanse regisseur de teugels van het verhaal vieren. Meer dan Shakespeare heeft hij van begin tot einde controle over het verloop van de handelingen, de psychologische en dramatische spanning, het ritme en de tekst. Nergens krijgt de toeschouwer de indruk te maken te hebben met een verfilmd toneelstuk. Anders dan in zijn bekende films voert Kurosawa de professionele samurai in Throne of Blood op als een kliekje onbetrouwbare, gewelddadige en nietsontziende machtswellustelingen, dat alleen maar uit zijn op eigenprofijt en totale macht. Van hun verheven idealen blijft niets over, hun hoofse idealen zijn in verval geraakt en het einde van hun tijdperk is naderend.

BEELD EN GELUID
Throne of Blood dateert uit 1957 en dat merk je aan de kopie. Ze staat in zwart/wit en de beschadigingen zijn grotendeels weggewerkt. Het vuil is verwijderd en de film is zeer goed bekijkbaar. Het contrast is goed en de vergrijzing van het zwart blijft beperkt. Het geluid staat in het originele 1.0 of mono, maar de klankband is redelijk voor een film van deze leeftijd. De muziek is meestentijds onopvallend, en duidelijk aanwezig op cruciale ogenblikken. Er is wel sprake van ruis. De stemmen zijn duidelijk en de lipsynchronisatie is in orde. De ondertitels zijn goed leesbaar en laag geplaatst. Over deze film die bijna 50 jaar oud is, gaat u uw dienaar niet horen klagen. Allemaal aanvaardbaar gezien de omstandigheden.

EXTRA'S
Deze dvd bevat geen extra’s.

CONCLUSIE
Throne of Blood is een klein meesterwerk en een grote samuraifilm. Deze keer niet echt een avonturenfilm pur sang zoals The Seven Samurai, maar een weldoordacht psychologisch drama met de klemtoon op de onmenselijkheid en de wreedheid van elkaar bestrijdende machtshebbers en de relativiteit van persoonlijke eer, eerlijkheid en trouw.

Throne of Blood maakt deel uit van de Kurosawa-box 3, samen met Stray Dogs, The Bad Sleep Well en Dodes’ka-den.