FILM
Kruisvaarder George (James Purefoy) keert samen met zijn Moorse vriend Tarik (Michael Clarke Duncan) terug uit het Heilige Land, met de bedoeling zich te settelen. Zijn vader, Sir Robert (Paul Freeman) voorziet echter het pad van het avontuur voor hem, en stuurt hem naar koning Edgar (Simon Callow), die alle valabele mannen kan gebruiken in de zoektocht naar zijn vermiste dochter, prinses Lunna (Piper Perabo). Onderweg ontmoet George Lunna's verloofde, de hauteine lord Garth (Patrick Swayze), die zich blijkbaar meer bekommert om het feit dat zijn huwelijk en daarmee zijn troonsopvolging niet doorgaat dan om Lunna zelf. Na enkele onverwachte confrontaties met rovers van divers pluimage en Picten, vinden de edelen Lunna terug. Alleen: ze schijnt zelf van huis weggelopen te zijn om zich te ontfermen over een drakenei, waaruit het laatste drakenjong alle momenten uit kan komen gekropen.

George And The Dragon is een simpel ridder-prinses-en-draak-verhaal met weinig ambities en jammer genoeg al even weinig uitstraling, ondanks de relatief grote namen in de cast. Eén en ander is zonder twijfel het gevolg van de slappe regie van Tom Reeve, die met zijn verhaal absoluut niet weet waar hij naartoe moet, en blijkbaar na enkele mêlées zelf niet meer weet wie er nu tegen wie is aan het vechten, laat staan waarom. Enkele van de acteurs, zoals Piper Perabo en vooral Michael Clarke Duncan hebben er duidelijk nog wel lol in, zeker in het besef dat ze hiervoor waarschijnlijk nog betaald werden ook, maar bijvoorbeeld de allerminst overtuigende Patrick Swayze zou waarschijnlijk exact dezelfde ongeïnteresseerde houding betuigen mocht men hem een wc-borstel in zijn pollen hebben geduwd in plaats van een zwaard. Wat jammer is, want met een cast als deze en een gegeven zoals het bovenstaande valt er wel degelijk wat te maken. Alleen, de humor blijft niet kleven, de karakters zijn weinig tot niet uitgewerkt, en alhoewel de swashbuckling-scènes doorgaans wel voor voldoende entertainment zorgen, mist de film over de hele lijn bezieling. Misschien daarom dat Val Kilmer, die voor een kleine bijrol instaat die hij tussen de soep en de patatten van het draaien van Mindhunters heeft ingevuld, zijn naam niet op de credits heeft gewild.

BEELD EN GELUID
Deze film is duidelijk gewogen en te licht bevonden voor het A-circuit. Of het uiteindelijk bedoeld was als een televisiefilm, straight-to-video of whatever, we krijgen tenminste wel een redelijk deftig anamorfisch breedbeeld voorgeschoteld. Het contrast is niet om over naar huis te schrijven, en de kleuren zien er enigszins onderdrukt uit. Ook zie je bij de scènes waarbij de draak in beeld komt, duidelijk een paar compressieproblemen om en rond de CGI-beelden. Goede punten zijn dan weer de afwezigheid van ruis en de relatieve scherpte. Deze film voorzien van een DTS-track was overigens een waste of effort: de surroundkanalen worden maar zeer matig benut, en hetzelfde kan gezegd worden van de subwoofer. Alhoewel de dialogen duidelijk klinken en niet overstemd worden door de bombastische muziekscore, kan ik me soms niet van de indruk ontdoen dat er problemen zijn met de synchronisatie, wat natuurlijk ook aan een overdub kan liggen. En de layer change is op de zowat slechtst mogelijke plaats zeer duidelijk te merken; muziek, dialoog en actie worden er danig door verstoord.

EXTRA'S
Enkel een paar cross-promotionele trailers op deze disc, en that's it.

CONCLUSIE
Kijken en doorslikken.