FILM
Soms heb je zo van die films waarvan je je afvraagt waarom ze in hemelsnaam op dvd gezet zijn. Had de maatschappij nu echt niks beters om handen? Hadden ze nog ergens een overstock aan lege schijfjes liggen? Zelfs voor Dutch Filmworks, die zich specialiseert in het genre, de maatstaven door en door kent, alsook geen enkel cult-, B- of ander specifiek genre schuwt is deze Hellgate verre van een pluim op hun oeuvre te noemen. Okee, sommige films zijn zodanig slecht dat ze lachwekkend goed worden, en nadien door een schare fans een eventuele cultstatus verkrijgen. Maar elk van die films heeft wel iets, iets speciaals, iets grensverleggend. Army Of Darkness, Donnie Darko, Braindead, om er maar een paar te noemen. Deze Hellgate heeft niks. Een aantrekkelijke titel misschien, maar daar eindigt het dan ook. Dit Zuid-Afrikaanse misbaksel werd tot leven gebracht door ene William W. Levy. Hij slaagde erin om een op zich vrij intrigerend verhaal naar de knoppen te helpen met slechte regie, half mislukte speciale effecten, miserabele fotografie, een stel meer dan vierkant draaiende acteurs en een veel te luide en ontoepasselijke soundtrack. Begrijp ons niet verkeerd, af en toe houden we wel eens van een lekkere slechte film, maar dan moet hij wel vermakelijk slecht zijn, en dit is hier zeker en vast niet het geval. Het verhaal op zich bezat dus wel degelijk potentieel: een jonge meid wordt brutaal afgemaakt door een motorbende. Jaren later komt haar vader een magisch kristal op het spoor welke haar terugbrengt uit de dood. Na haar verrijzenis als zombie dwaalt ze rond in een spookstad. Iedereen die in haar buurt komt wordt op een gruwelijke wijze vermoordt. Tot op een dag een groepje vrienden op verkenning trekt in haar stad en ze verliefd wordt op één ervan.

Mocht u na het lezen van voorgaande synopsis toch nog de drang hebben om ook maar enigszins te denken dat deze film potentieel bezit, dan moeten we u jammer genoeg opnieuw met beide voetjes op de grond plaatsen. Ok, misschien nog één klein pluspuntje. Alhoewel ze acteert als een houten plank is hoofdactrice Abigail Wolcott best wel een lust voor het oog. Zelfs als zombie mag ze er wezen en als beginnende actrice werd wellicht geprofiteerd van het feit dat ze verschillende naaktscènes moest doen om in aanmerking te komen voor de rol. Gevolg: verschillende naaktscènes. En om af te sluiten misschien nog één kleine wetenswaardigheid: regisseur Levy heeft een cameo als afgehakt hoofd in een frigo. Nee nee, het is niet wat u denkt... zo weinig kan deze film toch niet opgebracht hebben?

BEELD EN GELUID
Het audio- en beeldniveau ligt in het verlengde van de filmkwaliteit. Iets te laag om ons te bekoren met andere woorden. Het 1.33:1-formaat bezit redelijk wat grain en is veel te donker. Verder zagen we af en toe héél onscherpe scènes en is het beeld soms niet stabiel. Verder zijn er heel wat oneffenheden en artefacten in het beeld wat ons laat vermoeden dat er (gelukkig maar) niet te veel zorg besteed werd aan de transfer. De 2.0-surroundtrack is bevredigend qua dialogen, maar liet ons voor de rest op onze honger zitten. Echte schrikelementen kwamen veel te zacht door waardoor het effect verloren ging en de surrounds krijgen weinig tot niks te verwerken.

EXTRA'S
Geen.

CONCLUSIE
Horror-, cult- en andere freaks aller landen, verzamel u... en laat deze film compleet links liggen. Hij zal u ontgoochelen op alle vlakken, geloof ons vrij.