FILM
Sinds de in onze ogen toch wel nutteloze remake van Hideo Nakata's Ringu een kassucces van jewelste werd, is Hollywood als een gek aan het remaken geslagen van toonaangevende Aziatische producties. Zo kunnen we binnen afzienbare tijd nog herwerkingen verwachten van Infernal Affairs, Oldboy, Il Mare, My Sassy Girl, Dark Water, Pulse, Chaos, The Eye en A Tale Of Two Sisters. Zoals je kan merken blijft het al niet meer beperkt tot het horrorgenre! Het fenomenale succes van The Grudge zegt ons zegt dat de lawine van remakes (en de bijhorende sequels) nog bijlange niet over is.

Maar over naar de orde van de dag! Wanneer men de Amerikaanse uitwisselingsstudente Karen (Sarah Michelle Gellar) vraagt om de shift over te nemen van een verpleegster die niet is komen opdagen zegt ze onmiddellijk ja. Karen woont tijdelijk in het verre Japan en alle ervaring die ze kan opdoen zal haar sneller integreren. Bovendien gaat het om een Engels gezin, zodat ze rustig aan het werk gewend kan geraken. Maar al snel merkt ze dat er iets mysterieus aan de hand is in het huis. Ze hoort regelmatig vreemde geluiden en begint na een tijdje zelfs schimmen te zien! Wanneer ze boven in de kast een schriel en bleek jongentje (Yuya Ozeki) aantreft gaan de poppen pas echt goed aan het dansen…

The Grudge, met in de hoofdrollen Buffy's Sarah Michelle Gellar, is een remake van de ijzingwekkende Japanse horrorhit Ju-On: The Grudge – welke eigenlijk al eens eerder gemaakt was als het direct-to-video Ju-On ofte Ju-On: The Curse uit 2000. Net als bij Verbinski's The Ring is de nieuwe versie 'versimpeld' om de attentiespanne gelijkaardig aan die van een fruitvlieg, waar de gemiddelde Amerikaan last van heeft, te kunnen overbruggen. Maar voor de verandering is dit eens niet erg, want het is een feit dat Ju-On: The Grudge met zijn niet chronologische vertelstijl en diverse kronkels niet altijd even makkelijk te volgen was! Bij The Grudge maakt men weliswaar eveneens gebruik van deze vertelstijl, maar omdat regisseur Shimizu (welke overigens alle Ju-On films op zijn curriculum heeft staan!) bepaalde wendingen en sequenties uit het origineel geschrapt heeft, valt alles beter op zijn plaats.

Als remake is de film zeker geslaagd en het feit dat de originele regisseurs de luidspreker ter hand nam zit hier zeer zeker voor iets tussen. Maar in direct vergelijk hebben we meer in onze broek gescheten van de angst met het uitermate creepy origineel! Hoewel de angstaanjagende scènes er gladder (lees: duurder) uitzien in de Amerikaanse versie, werkten deze nog beter in Ju-On: The Grudge. Bovendien is het acteerwerk in de remake maar behoorlijk koud en routineus. Niemand maakt echt iets memorabel van zijn rol en heel de cast is inwisselbaar, met uitzondering van de Japanse acteurs die de bekende griezels spelen.

Maar dat horror nog nooit zo groot heeft geweest als nu (het succes van het genre nu overstijgt zelfs de gouden jaren '70 en '80!) werd wederom bewezen met het onverwacht grote succes van The Grudge. De prent werd geproduceerd voor een kleine 10 miljoen $ door Sam Raimi’s succesvolle Ghost House Pictures productiehuis en bracht wereldwijd ongeveer 187 miljoen $. Ik hoor de amateur-analisten onder ons al schreeuwen: "The Ring bracht 249 miljoen $ op!". Volledig juist, maar deze koste dan ook 83 miljoen $ om te realiseren. Maar we zijn een beetje aan het afdrijven nietwaar? Succes betekent meer van hetzelfde, dus de obligate sequel is al besteld. Welke uiteraard opnieuw zal ingeblikt worden door Takashi Shimizu. De regisseur geraakt blijkbaar niet verlost van 'zijn' vloek, want samen met The Grudge 2 is hij ook van plan om Ju-On: The Grudge 3 te maken. Wij zijn alvast nieuwsgierig!

BEELD EN GELUID
Het 1.78:1 beeld is anamorfisch uitgevoerd en ziet er goed uit. Scherpte, detail en diepte zijn dik in orde. Het contrast is uitstekend en het zwartniveau is eveneens prima. De aanwezige kleuren ogen op hun beurt ietwat aan de sombere kant en de gebruikte bioscoopprint oogt proper. Wel hebben we enkele kleine compressiefoutjes en wat trillende beeldlijntjes bemerkt. Ook is er gedurende heel de film wat filmgrain aanwezig, maar dit kan net als de sombere kleuren de bedoeling van de regisseur zijn om de film zo een koude en afstandelijke (typisch Japans dus) aanblik te geven. De Engelse Dolby Digital 5.1-track klinkt ruimtelijk en dynamisch, met helder en goed verstaanbare dialogen. Bij de vele aanwezige schokmomenten schieten alle kanalen zoals het hoort in actie om u van angst achter de gordijnen te jagen. De subwoofer zorgt op zijn beurt voor de extra ondersteuning waar nodig. Er is ook een Engelse DTS 5.1-track aanwezig die iets meer kwaliteit ten gehore brengt qua detail en ruimtelijkheid.

EXTRA'S
De gewone versie bevat enkel promotietrailers voor ander genrewerk zoals The Final Cut, The Exorcist: The Beginning, Saw en White Noise. Maar voor de echte liefhebbers bracht Dutch Filmworks een speciale versie op de markt. Deze bestaat uit 2 schijfjes, verpakt in een chique ogende 'steelbook' (een trendy blikken keepcase), met als bonusmateriaal een kijkje achter de schermen, een resem interviews, de originele bioscooptrailer en enkele Tv-spotjes, een fotogalerij, soundbites en de gewraakte 'filmclips'.

CONCLUSIE
Geslaagde remake van de angstaanjagende Japanse horrorprent Ju-On: The Grudge. De beeldkwaliteit is degelijk en ook het geluid is goed. Maatschappij Dutch Filmworks brengt dit kassucces uit in een gewone versie en een knappe speciale editie, vergezeld van de nodige extra's.