FILM
Net zoals Batman Forever opent deze film in medias res, wanneer Batman (George Clooney) het moet opnemen tegen de gekke doctor Victor Fries (Arnold Schwarzenegger). Fries. Fries is veranderd in een wandelende klomp ijs, en laat zich Mr. Freeze noemen, sinds hij, in een poging zijn ongeneeslijk zieke vrouw cryogeen in te vriezen, zelf in de koeltank is terechtgekomen. Freeze kan alleen overleven bij koude temperaturen, en zijn exoskelet (souvenirtje van Terminator, Schwarzie?) verstookt handenvol diamanten, die hij natuurlijk niet zomaar op de straten van Gotham City voor het rapen heeft. Freeze sluit daarbij een verbond met doctor Pamela Isley (Uma Thurman), een ecofundie-biologe die nog liefst alle mensen zou uitroeien om de plantjes hun plaats in te laten nemen - tiens, aan welk politiek programma doet ons dát nu weer denken? Isley is gemuteerd in een soort halfplantaardige levensvorm, Poison Ivy, geeft dodelijke kussen, en vooral, ze scheidt een soort feromedinges af waar mannen niet aan kunnen weerstaan. Batman en Robin (Chris O'Donnell) beginnen zowaar over haar te ruziën, en Freeze maakt van de verwarring gebruik om de stad lam te leggen. Het Dynamische Duo moet dan ook dringend hervormd worden tot een trio: Barbara Wilson (Alicia Silverstone), het nichtje van Waynes butler Alfred, komt achter de identiteit van de twee superhelden, en vervoegt de rangen van de gemaskerde verdedigers van Gotham City als Batgirl.



Het - voorlopige - sluitstuk van de Batman-quadrilogie is duidelijk een doordrukje van deel drie. De opbouw is nagenoeg hetzelfde: een gezworen vijand van Batman spant samen met een kersvers kierewiet geworden geleerde, terwijl Batman net een nieuwe pupil in zijn rangen heeft. Voor deze Batman & Robin heeft regisseur Schumacher wel enkele zéér foute beslissingen genomen, waarna het eigenlijk verwonderlijk is geworden dat hij überhaupt daarna nog films heeft mogen regisseren. Fout nummer één is Clooney: de man straalt niet het minste Batman-charisma uit, en kan zelfs bij momenten zelfs bijna zijn eigen geeuw niet onderdrukken. Fout nummer twee: what the fuck doet iemand als Elle McPherson als stuk schouderopvulling naast Waynes zijde zonder deel uit te maken van het scenario? Moest er toevallig weer een nieuwe set van haar lingerielijn gepromoot worden of zo, en was wat extra media-aandacht mooi meegenomen? Fout nummer drie is het feit dat het scenario droog gewogen voor zo'n 70 % enkel en alleen bestaat uit flauwe woordspelingen die iets met ijs ("Tonight, hell freezes over!") of planten ("Come with me. My garden needs tending.") te maken hebben. Fout nummer vier is dat het er bij de productie van de film bovenarms op zat wie de top billing voor de film zou krijgen, en Schwarzenegger uiteindelijk het pleit won ten nadele van Clooney, die nochtans het titelpersonage vertolkt. We moeten daarbij wel toegeven dat Schwarzenegger nog niet half zo slecht speelt als in zijn andere films (wat enerzijds in zijn geval een compliment is, maar anderzijds in absolute termen nog niet veel voorstelt), en je zowaar nog sympathie gaat krijgen voor Freezes motivatie. De reden waarom U desondanks deze film toch nog moet bekijken? Zes woorden: Alicia Silverstone. In een leren pakje. Met haar sex-appeal stuurt ze Kim Basinger terug achter haar bureau, Kidman terug naar Australië en Michelle Pfeiffer terug in haar mand.



Qua art direction is Batman & Robin een baffling ordeal geworden: de decorstukken verdringen elkaar in kitscherigheid, en wanneer Uma Thurman, verkleed als aap, haar intrede doet, is het écht wel moeilijk om je lachspieren onder bedwang te houden. Qua campness is dit ongetwijfeld de film die het meest doet terugdenken aan de jaren '60-incarnatie van de Caped Crusader Adam West. Het verschil is dat voor deze film een budget beschikbaar was dat waarschijnlijk, zelfs met inbegrip van de inflatie, groter was dan de hele jaren '60-Batman-reeks bij elkaar. Als aktiespektakel, of als novelty is Batman & Robin nog wel te pruimen als een guilty pleasure, maar het feit dat critici de twee laatste Batmanfilms ongenadig hard hebben aangepakt omwille van de plot die zo dun is als een sigarettenblaadje, is geheel terecht. Het laatste restje sérieux wordt weggeblazen wordt, alle tegenstanders van Batman lijken afgewezen loten uit een derderangs travestietencabaret, en in elke opeenvolgende film is de schurk van dienst perfect inwisselbaar met die uit de vorige film: de zeer kleurloze bevolking van Gotham City gaat er even zeer voor op de loop. Het respect voor regisseur Christopher Nolan die na deze film met Batman Begins een doorstart heeft gemaakt, wordt er alleen maar dieper door.



BEELD EN GELUID
Ook deze film werd, net als de speciale edities van de andere drie Batman-films, door Warner een voorkeursbehandeling zonder voorgaande gegeven. Van de oude releases kon het vierde deel op technisch vlak al de beste papieren voorleggen, en dat is met de nieuwe transfer alleen nog maar beter geworden. De kleuren zijn fel, overbelicht, overdreven maar kristalzuiver, en die overdaad aan neonkleurtjes hoort inderdaad bij de sfeer van de film, tot spijt van wie het benijdt. Batman &Robin is voorzien van een voortreffelijke beeldtransfer, die enkel wat ontsierd wordt door een klein beetje grain hier en daar. Maar vooral de scherpte valt in positieve zin op: de sneeuwstorm in de openingsscène ziet er beter dan ooit uit. Voor heel veel verbetering heeft de DTS-track niet gezorgd ten opzichte van de oude Dolby Digital 5.1-track. Beide zijn elkaar waard, en zijn één langgerekte aaneenschakeling van ontploffingen, machinegeweervuur en instortingen. De dialoog is perfect verstaanbaar, behalve dan de cheesy oneliners die weerklinken elke keer wanneer Schwarzenegger zijn grote kauwer opentrekt. Maar we denken dat dit laatste euvel geen technisch mankement van de dvd is...



EXTRA'S
Bent U één van de zeldzame die hard-fans van het laatste deel van deze franchise, dan zal U uw hartje kunnen ophalen aan de selectie aan bonusmateriaal die op deze tweedisc-versie prijkt, die geheel gelijklopend is opgebouwd met de respectievelijke discs op de eerste drie Batman-films.

Geloof het of niet, maar de eerste disc opent met een commentaartrack van Joel Schumacher, die enerzijds zijn affiniteit met de film niet onder stoelen of banken steekt - een feit waar hij zich niet erg populair mee maakt - maar anderzijds het eindprodukt afkraakt, en de schuld voor het débâcle op de studio's van Warner afschuift. Het siert Warner anderzijds dat ze een dergelijk spervuur van kritiek hebben durven opnemen op deze disc. De enige andere extra op de eerste disc is de trailer.

Op disc 2 wordt de dans geopend door het zesde en laatste deel van de documentaire "Shadows Of The Bat: The Cinematic Saga Of The Dark Knight" (27 min.) Ook hier schuwen de makers de controverse die ze met deze film gecreëerd hebben niet, en praten openlijk over de reeks productionele vergissingen die begaan zijn. Zelfs Val Kilmer, die met dit vierde deel geen uitstaans heeft, komt hierover zijn zegje doen. Ook hier weer is het de Warner-studio die de volle laag krijgt. Batman: The Heroes" (9 min.) en "Batman: The Villains" (8 min.) bevatten opnieuw karakterbeschrijvingen van de hoofdpersonages uit deze film. In dit geval: Batman, Robin, Batgirl aan de ene kant, en Mr. Freeze, Poison Ivy en Bane aan de andere.



Dan is het weer tijd voor de productie-featurettes die onder de gezamenlijke noemer "Beyond Batman" (51 min.) vallen, en die al dan niet via een play all-optie kunnen bekeken worden. Ook hier is het recept weer een mengeling van documentaires over het productiedesign (Bigger, Bolder, Brighter), de voertuigen (Maximum Overdrive), de kostuums (Dressed To Thrill), de overdadige make-up (Frozen Freaks And Femmes Fatales), de visuele effecten (met de hoogst originele titel Freeze Frame), en zowaar nog een verwijderde scène van net geen minuut, "Alfred's Lost Love". Als promotionele afsluiter krijgen we nog vier videoclips: het snerende "The End Is The Beginning Is The End" door Smashing Pumpkins, de twee prutnummers "Look Into My Eyes" van Bone Thugs-N-Harmony en "Gotham City" van R. Kelly, en tot slot "Foolish Games" door Jewel, een pareltje voor de zwijnen, want dit nummer hoort eigenlijk helemaal niet op de soundtrack van Batman & Robin thuis.

CONCLUSIE
Niet toegeven dat Batman & Robin een veelgeplaagde productie was, is liegen. Het is en blijft echter een comic-verfilming, dus is op een zeker niveau nog te genieten als campy prent, maar het marketing-departement van Warner heeft duidelijk het productie-aspect naar de knoppen geholpen, en er een twee uur durende reclamespot voor autootjes en action figures van gemaakt. De eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat qua afwerking Warner het zieke broertje uit de reeks niet heeft achtergesteld ten opzichte van de drie andere films.