FILM
Begin jaren '70 valt Pakistan uit elkaar in West-Pakistan (later: Pakistan) en Oost-Pakistan (later: Bangladesh). De verschillen tussen de beide landsdelen - gescheiden door India – zijn te groot geworden en een burgeroorlog zorgt voor een definitieve oplossing. Daarmee komt het armste land van de wereld op eigen benen te staan. Moesson-regens en overstromingen zorgen in de periode 1970-1971 voor grootschalige hongersnood in het land. Musicus en sitarspeler Ravi Shankar wil de nood leningen en spreekt zijn vriend en collega George Harrision aan om iets te doen. Die trommelt zijn vrienden op en organiseert een concert in Madison Square Garden op 1 augustus 1971. De gastenlijst wordt geheim gehouden, maar wie de vriendenkring van George Harrison kent weet ongeveer wie hij mag verwachten. Een reünie van The Beatles – waarop algemeen wordt gespeculeerd – komt er niet. De relatie Harrison-Ono is wellicht té slecht om iets dergelijks ook maar te veronderstellen. Bovendien heeft Paul McCartney altijd aangegeven geen voorstander te zijn van een reünie, een uitspraak waaraan hij zich altijd heeft gehouden.

TRACKLIST
1. Bangla Dhun/Ravi Shakar (22'45")
2. Wah-Wah/George Harrison (5'44")
3. My Sweet Lord/George Harrison (4'50")
4. Awaiting on You All/George Harrison (3'04")
5. That's the Way God Planned it/Billy Preston (4'33")
6. It Don't come Easy/Ringo Starr (3'06")
7. Beware of Darkness/George Harrison/George Harrison (6'25")
8. While My Guitar Gently Weeps/George Harrison & Eric Clapton (5'18")
9. Jumpin' Jack Flash-Young Blood/Leon Russell (10'13")
10. Here Comes the Sun/George Harrison & Badfinger (4'07")
11. A Hard Rain's Gonna Fall/Bob Dylan (5'26")
12. It takes a Lot to Laugh-It Takes a Train to Cry/Bob Dylan (3'09")
13. Blowin' In the Wind/Bob Dylan (4'10")
14. Just Like a Woman/Bob Dylan (5'30")
15. Something/George Harrison (4'20")
16. Bangla Desh/George Harrison (7'10")

Het concert begint met een inleiding door George Harrison en het optreden van Ravi Shankar en zijn begeleidingsgroep. Zij brengen een geïnproviseerde raga op een tune uit Bangla Desh, gevolgd door een Indische raga. Na het stemmen van de instrumenten barst er een applaus los waarop Shankar reageert met: als jullie het tunen leuk vinden, hoop ik dat jullie de muziek zelf nog beter vinden. Wat hij met sitar, tabla en tambura tijdens het volgende kleine halfuurtje realiseert is gewoon fenomenaal. Zijn tweegevecht met de tambura mondt uit in een alternatief rockconcert waarbij de instrumenten steeds vinniger en heftiger elkaar te lijf gaan. Het resultaat is een spannende ervaring tussen één van 's werelds beste muzikanten en zijn begeleiding.

Na de pauze neemt George Harrison de fakkel over en brengt een aantal bekende nummers en hits uit zijn driedubbele All Things Must Pass-album dat op dat moment wekenlang op dé eerste plaats heeft gestaan in Amerika en West-Europa. Hoogtepunt is het meeslepende en repetitieve My Sweet Lord dat hem jaren later een veroordeling en een schadevergoeding van om en bij de 80 miljoen dollar zal kosten wegens plagiaat. Harrison schijnt het melodietje in zijn kindertijd op de radio te hebben opgepikt. Maar hij laat het in Madison Square Garden niet aan zijn hart komen en jaagt het concert naar een eerste hoogtepunt. Met That’s the Way God Planned it, door Billy Preston aan het orgel, wordt een tweede hoogtepunt bereikt. Preston is in goede vorm en zijn achtergrondkoortje kiert en piept als een nest jonge honden. Uiteraard mag ook Harrisons grootste compositie While my Guitar Gently Weepsniet ontbreken uit het Witte Beatles Album, met Eric Clapton als bedenker en uitvoerder van de jankende en slepende solopartijen. Het nummer krijgt een vrij conventioneel arrangement dat dicht aanleunt bij de originele opname. Maar het swingt.

Minder bekend bij ons, maar daarom niet minder groot in Amerika, is Leon Russell in een blues- en soul-versie van Jumpin' Jack Flash van de Rolling Stones, stomend en bonkend, gecombineerd met het jeukende Young Blood op een stevige orgelpartituur en ondersteund door het koor dat duidelijk in prima conditie is. Vervolgens wordt het even stil en neemt Harrison een aanloop tot de introductie van zijn meest geheimzinnige gast wiens naam evenwel al tijdens de middagrepetitie op ieders lippen lag: Bob Dylan. Het applaus is oorverdovend en houdt een hele tijd aan. Dylan staat na zijn come back op onbekende hoogte, heeft de folkgitaar geruild voor elektrisch materiaal, maar ligt bij dit publiek duidelijk goed. Hij steekt van wal met een heftige uitvoering van A Hard Rain's gonna Fall waarbij hij de strofen steeds langer maakt en het refrein uitstelt. Dylan de woordkunstenaar, de dichter, hier nog jong en fris, op akoestische gitaar en met het harmonica om zijn hals zet er de beuk in en klokt af op ruim vijf minuten. Blowin' In the Wind is vandaag veel minder indrukwekkend en apart dan 35 jaar geleden sinds het nummer in de voorbije decennia in kerkdiensten en op scouts- en chiro-feestjes allerhande is stuk gespeeld, maar Just Like a Woman, begeleid door elektrische gitaren en drums is zonder meer het hoogtepunt van wat Dylan hier voor de uitgehongerde kindjes van Bangla Desh neerzet, sterk, geraffineerd en overtuigend. George Harrison komt nog terug voor Something, één van de laatste grote Beatles-hits van zijn hand en sluit af met een zeer lange versie van Bangla Desh, het nummer dat hij speciaal voor het concert heeft geschreven.

BEELD EN GELUID
De kwaliteit van het beeld is niet bijzonder goed. Toen was men duidelijk niet bezig met het feit dat men 35 jaar later het product op dvd zou zetten. Het beeld is vaak onscherp en de kadrering slordig. De pellicule is niet helemaal schoongemaakt, maar als ze dat wél was, blijft deze film een middelmatig product. Het geluid is gelukkig een heel stuk beter, maar de aandacht ging toentertijd uiteraard veel meer naar de geluidsopname die via langspeelplaat zou worden verspreid. Het geluid staat in stereo en het verdeelt zich mooi over de ruimte.

EXTRA'S
Deze dvd bevat geen extra's.

Ondertussen is er een dubbele dvd-release van dit concert met daarop interviews met Harrison en zijn vrienden (45 minuten), nooit geziene scènes uit de sound check en de repetities van het concert met o.a. de door George geschreven Olivia Newton John-hit If Not for You uit zijn driedubbelaar All Things Must Pass (dubbele cd-box), een Making of the Film, Making of the Album, Recollections en o.a. Photogallery. De prijs is evenwel navenant, terwijl de kwaliteit niet beter of digitaal verbeterd is (volgens de Amerikaanse bronnen daarover).

De gerecenseerde goedkope 1 disc-release kost ongeveer 8 euro bij Boekenvoordeel en gelijkaardige ramsjers.

CONCLUSIE
George Harrison – The Concert voor Bangla Desh is een prachtig optreden en een concert dat voor die tijd eerder uitzondering dan regel was. De playlist leest als één grote opeenvolging van interessante songs en artiesten. Uiteraard gaat het hier om een grote brok nostalgie voor wie er toen bij was of de bruinachtige box kocht met het hongerige kindje erop. De kwaliteit is middelmatig qua beeld en geluid.