FILM
Tetsuya 'Phoenix Tetsu' Hondo (Tetsuya Watari) is een jonge, maar ervaren Yakuza wiens loyaliteit aan zijn baas Karuta buiten kijf staat. Karuta (Ryuji Kita) besluit de clan te ontmantelen om zich met meer eervolle zaken bezig te houden. Dit is echter buiten de standvastigheid en de uitgekookte methodes van de clan gerekend, die lak heeft aan ouderwetse eer. Wegens zijn loyaliteit aan Karuta ziet Tetsu zich gedwongen Tokio te ontvluchten.

Net zoals de meeste andere films van regisseur Seijun Suzuki weet Tokyo Drifter eerder op visueel dan op narratief vlak te overtuigen. In vergelijking met het eerder besproken Branded To Kill bevat deze Tokyo Drifter wat minder plotgaten en bizarre plotwendingen waardoor het geheel iets makkelijker te volgen is. Het verhaal vermengt elementen zoals we die kennen uit de film noir, de klassieke samurai films en de 60's yakuza films. De geloofwaardigheid van het verhaal wordt in ieder geval geholpen door de sterke acteerprestaties van Tetsuya Watari (Graveyard Of Honour, Brother) en Ryuji Kita (Late Autumn) die als Tetsu en boss Karuta te zien zijn.

Indien men weet met welke magere budgetten en korte opnameperiodes de regisseur zich moest behelpen mag het een wonder heten dat zijn films een dergelijke uitstralingen wisten te bekomen, iets wat ongetwijfeld niet het geval zou geweest zijn zonder een vakman als Suzuki. De voortreffelijke mise-en-scène vol met ongewone shots, het weergaloze gespeel met kleuren (met tinten die veranderen naargelang de actie!), de prachtige sets, de inventief in beeld gebrachte actiescènes en de coole montage doen ons in ieder geval volop fantaseren over the swinging sixties. Het dient wel opgemerkt te worden dat de montage, die vaak gebruikt maakt van incoherente cuts, niet naar ieders smaak zal zijn. Love it or hate it. Ook over de jazzy soundtrack kunnen we grotendeels enthousiast zijn.

Ondanks al de elementen die Tokyo Drifter stevig verankeren in de (tijdsgeest van) jaren '60 weet de film feilloos de brug naar het jaar 2006 te maken. Het toont nogmaals aan waarom regisseur Seijun Suzuki zo een grote inspiratiebron blijft voor diverse moderne cineasten.

Tokyo Drifter is het vierde deel uit de Japanse Klassiekers serie van Total Film. Eerder kon u al onze bespreking lezen van deel 5: Branded To Kill.

BEELD EN GELUID
Het beeld staat anamorf in het originele 2.35:1 formaat op deze dvd. De beginminuten van Tokyo Drifter werden in zwart/wit gefilmd. De beeldkwaliteit van dit stuk is duidelijk minder dan bij de rest van de film die gewoon in kleur werd opgenomen. Het aantal beschadigingen is klein, wel kan de scherpte beter. De Japanse Dolby Digital 1.0 track voldoet ruimschoots voor een film als Tokyo Drifter. Zowel de dialogen als de muziek klinken glashelder.

EXTRA'S
We moeten het op deze dvd stellen zonder extra’s, zelf een trailer ontbreekt. In vergelijking met de prachtige Criterion hoes moeten we het nu stellen met een eerder lelijke cover.

CONCLUSIE
Cinefiele avonturiers kunnen we deze bijzondere trip van harte aanbevelen. Voor Tokyo Drifter gooide Suzuki niet alleen (deels) het klassieke continuïteitsprincipe maar ook zowat alle geijkte conventies overboord met een vaak visueel verbluffende film als gevolg.