FILM
Bree (Felicity Huffman) wandelt door het leven als een hoogopgeleide dame. Of toch bijna. Nog even wachten en het moment waar ze zo naar uitkeek wordt eindelijk realiteit. Haar geslachtsoperatie! So long Stanley, bonjour Bree! Net op het moment dat haar leven op het juiste spoor lijkt te komen, is er een nieuwe hindernis waar ze mee te kampen krijgt. Toby duikt op in haar leven. De tiener is haar zoon uit een eerdere relatie. Hij woont en werkt in New York, maar na enkele duistere praktijkjes belandt hij in de gevangenis. En Bree, als een echte redster in nood, snelt ter hulp. Aanvankelijk weet Toby niet dat Bree zijn vader is, en op hun tocht dwars door de Verenigde Staten, richting Los Angeles, smeden de twee een band, die sterker is dan op het eerste zicht zou lijken…

Het was dus uiteindelijk mevrouw William H. Macy die in de rol kroop van de soon to be transseksueel Stanley/Bree. Een rol die ze met verve vertolkt. Niet meteen een evidentie om als vrouw een man te spelen die binnen de kortste keren een geslachtsoperatie moet ondergaan om een echte vrouw te worden. Van haar werd dan ook verwacht dat ze dag in dag uit in haar rol zou blijven. Vooral omwille van haar lage stem. Eens ze die kwijt speelde, duurde het immers lange tijd vooraleer ze de juiste toon terug kon vinden. En om zich echt in te leven gaf ze haar voorbindpenis een bijnaam, Andy. Een kwestie van een innige band op te bouwen. Maar ere wie ere toekomt. Ook de nu 22-jarige Kevin Zegers (Toby), Fionulla Flanaghan en Burt Young (Elizabeth en Murray, Brees ouders) en Graham Greene (Calvin) spelen in feite met veel subtiliteit de pannen van het dak.

BEELD EN GELUID
De film staat in het beeldformaat 1.85 (anamorf) op de dvd. Het kleuren zijn helder, het contrast is voldoende evenals de scherpte. Het beeld is tamelijk korrelig wat te verklaren valt door het feit dat regisseur Duncan Tucker de film op Super 16 mm formaat geschoten heeft. De film is voorzien van een Dolby Digital 5.1-track. In deze film staan de dialogen centraal, die goed te horen zijn, evenals de soundtrack. Ruis is afwezig.

EXTRA'S
De dvd krijgt een paar leuke extra's mee. We krijgen om te beginnen de trailer van Transamerica evenals een paar cross-promotionele trailers. Vervolgens een audiocommentaar van regisseur Duncan Tucker die het opnameproces uit de doeken doet. Er zijn tevens interviews met Felicity Huffman en Kevin Zegers, telkens met Duncan Tucker, die meer weg hebben van een leuk onderonsje dan van een officieel interview. Daarnaast vinden we op de dvd nog enkele bloopers terug, de videoclip van Dolly Partons Travellin’ Thru en kunnen we een kijkje nemen achter de schermen. La Parton doet uit de doeken waarom ze precies wou meewerken aan de film.

CONCLUSIE
Transamerica is een trage film. Een film waarvoor je de tijd moet nemen, even voor moet neer gaan zitten, en van moet genieten. Dat Huffman en Co zorgden voor een onverhoopt succes, blijkt uit het feit dat het overgrote deel van de kostuums, kleding en rekwisieten gedoneerd werden aan tweedehandswinkels nadat de opnames beëindigd waren. Niemand die toen ooit gedacht had dat Transamerica een resem nominaties in de wacht zou slepen, en zou verzilveren, waaronder de Golden Globe voor beste actrice.