FILM
Wat geef je voor cadeau aan een man die ervoor bekend staat dat hij al alles heeft, en dat wat hij niet heeft, kan hij zonder problemen voor zichzelf kopen? Conrad (Sean Penn) De broer van de onderkoelde en cynische zakenman Nicolas Van Orten (Michael Douglas), geeft hem een kaartje dat hem toegang geeft tot een soort van spel dat georganiseerd wordt door de firma C.R.S. Wat het spel precies inhoudt, wordt bewust wat in het vage gehouden, maar eens het spel in gang is, is er geen weg terug meer. Nicolas krijgt voortdurend het gevoel dat hij gestalkt wordt, hij krijgt enkele bizarre ongelukjes en een femme fatale, die zichzelf Christine (Deborah Kara Unger) noemt, kruist zijn pad.

David Fincher is een kei in het maken van claustrifobische thrillers. Terecht wordt zijn meesterwerk Se7en als één van de grootste serial killer-klassiekers beschouwd, en ook met een film als Panic Room bewijst hij dat een simpel gegeven en een minimum aan decor volstaat om een onderhoudende prent te draaien. Maar alhoewel de meeste fans deze films in één adem noemen met The Game, heeft die laatste me toch op verschillende vlakken teleurgesteld. Fincher weet niet of hij nu een ernstige toon moet aanslaan dan wel een komische, en daardoor draait het scenario voortdurend in ongemakkelijke bochten. In tegenstelling tot zijn andere films komt als spontane associatie bij mij hier het woord "vergezocht" op. Met de traumatische jeugdherinneringen van Nicolas, nochtans hét te bewandelen pad, wordt feitelijk niet echt iets gedaan, en waar de andere films van Fincher naar een nagelbijtende climax werken, is dat bij deze film eerder een anticlimax, té doorzichtig voor al wie Finchers trucje doorheeft, waardoor een tweede visie van de film niet echt goed blijft plakken. The Game is eerder een stijloefening in het scheppen van paranoïde sfeer dan een goed verhaal, en dat maakt de film alleszins minder interessant dan het andere werk van Fincher.

BEELD EN GELUID
The Game is intussen minstens driemaal verschenen. Een oude flipper-versie bevatte zowel de widescreen- als de fullscreen-versie, en werd uitgebracht door Buena Vista. De rechten zijn vervolgens bij Universal beland, die de release toch hebben opgewaardeerd naar een double layer-disc, en vooral het beeld oogt hierdoor een stuk scherper, wat voor een "donkere" filmmaker als David Fincher geen overbodige luxe is. Daarnaast is er nu ook een special edition-verschenen, waar in tegenstelling tot deze release wél nog extra's op terug te vinden zijn. Deze review is gebaseerd op de tweede vernoemde release. De surroundeffecten zijn slechts karig aanwezig, maar uiteraard effectief op de ogenblikken dat het nodig is, waar ik verder over niet kan uitweiden zonder de plot weg te geven. De dialoog klinkt een beetje aan de holle kant.

EXTRA'S
De enige extra die we terugvinden is een trailer.

CONCLUSIE
The Game is een eerder matige thriller van de hand van David Fincher, die beslist veel betere films op zijn palmares heeft staan. Wie echt weg is van het werk van Fincher, kan beter voor de special edition gaan, een occasionele kijker kan beter even een huurbeurt overwegen. Mij kon de film alvast niet overtuigen.