FILM
La Teta Y La Luna (De Borst En De Maan) is een coming-of-age-film die vooral het eerste half uur voor prettig gestoorde cinema zorgt. Hoofdpersoon Tete (Biel Durán), een jongetje van een jaar of acht, raakt helemaal overstuur als z'n broertje wordt geboren. Hij wil helemaal geen nieuwkomer die alle aandacht naar zich toetrekt en hij denkt nog alleen aan borsten en melk als hij ziet hoe de pasgeboren baby zich te goed doet aan die van zijn moeder. Geef me je melk, zucht zijn moeder tegen zijn vader tijdens het dagelijks gevecht met de engel, waaruit Tete de foutieve conclusie trekt dat de borsten van zijn moeder zo gespannen staan omdat zijn vader haar elke avond vult. Hij besluit om zich een borst te zoeken die van hem alleen is en hij vraagt de maan daarbij om hulp.

De maan is Tete goedgezind, want op de naburige camping staat op een ochtend de caravan van Estrellita (Mathilda May), de "koningin van Stuttgart", en haar Franse vriend Maurice (Gérard Darmon) alias de "Vuurkoning", die voor een act als danseres en hij als de grootste schetenlater van Europa door de Cava Park Nightclub zijn aangeworven. Tete's oudere vriend Miguel (Miguel Poveda) heeft de mooie Portugese het eerste gespot en wordt meteen stapelverliefd. Maar als Tete Estrellita's borst bij toeval te zien krijgt, is hij er van overtuigd dat dat de borst is waarop hij zit te wachten. Dus vraagt hij Estrellita of hij haar melk mag drinken en de jonge vrouw vindt dat zonder meer goed. Voor Tete komt het er nu op aan om Miguel uit de buurt te houden en dat is niet makkelijk, want Miguels prachtige flamencoliederen laten Estrellita niet onberoerd.



Le Teta Y La Luna wordt verteld door Tete, de Catalaanse versie van Oskar uit Volker Schlöndorffs Die Blechtrommel, met hetzelfde scherpe opmerkingsvermogen en dezelfde koppige vastberadenheid om de dingen naar zijn hand te zetten. Regisseur Bigas Luna toont de kijker de wereld door de ogen van een achtjarige en dat leidt tot grappige en hilarische situaties, vooral wanneer hij de fantasieën van Tete naadloos combineert met de realiteit, waardoor het na verloop van tijd niet meer duidelijk is wat echt is en wat voorkomt uit de bruisende verbeelding van het kleine jongetje. Luna slaagt er evenwel niet in om op het aanvankelijke tempo door te gaan. Terwijl Tete eerst de onbetwiste hoofdfiguur van de film is, wordt hij nog voor het einde van de eerste helft teruggeknipt tot de rol van chroniqueur en gluurder, want Miguel uit te buurt houden blijkt onmogelijk en Tete moet lijdzaam toezien hoe zijn vriend hem passeert en Estrellita inpikt. La Teta Y La Luna wordt vanaf dan het verhaal van een niet zo goed geslaagde driehoeksverhouding tussen Maurice, de impotente schetenlater, de seksueel verwaarloosde Estrellita en de hanige Miguel die zo gauw mogelijk tussen haar prachtige borsten wil liggen.

Om het verhaal bij elkaar te houden bedenkt Bigas Luna geen originele invalshoeken of verrassende plotwendingen, maar neemt hij zijn toevlucht tot blote borsten en uitgebreide seksscènes die het wellicht vandaag nog altijd even goed doen als ruim 10 jaar geleden: niets is zo tijdloos en verkoopt zo goed als bloot. Dat gaat evenwel ten koste van het beloftevolle begin van de film. De actie verplaatst zich naar de confrontaties tussen de drie volwassenen in en om de caravan en de hopeloze pogingen van Maurice om Estrellita uit de klauwen van zijn veel jongere concurrent te houden. Het levert nauwelijks interessante scènes op en dat heeft Bigas Luna begrepen want hij verandert het geweer opnieuw van schouder en laat de kijker genieten van de platte en nauwelijks grappige schetenshow van Maurice in de Cava Park Nightclub. Maar dat flauwe tussendoortje kan de film niet redden, net zo min als de portie jaloezie, tranen en fysiek geweld waarmee de film naar zijn apotheose wordt geloodst.



Wat in La Teta Y La Luna uiteindelijk overeind blijft is de flamencozang van Miguel Poveda. Die behoort ondertussen tot de top van de flamenco clásico en wat hij in deze film doet, helemaal a capella, is stevig geworteld in de traditie, terwijl Poveda geen gitano is, geen roots heeft in Andalusië en ook in zijn familie niet kan rekenen op klassieke voorbeelden. Poveda is wat zijn indrukwekkende flamencokunst betreft een pure self-made man. Zijn bronnen zijn de radio en de platencollectie van zijn moeder. In 1988 trad hij voor het eerst op in Badalona (Barcelona) en vijf jaar later won hij op het prestigieuze Flamencofestival van La Unión vier van de vijf prijzen waardoor zijn doorbraak in Spanje werd verzekerd. Wie hem in een vroeg stadium van zijn carrière aan het werk wil zien krijgt nauwelijks een andere kans.

BEELD EN GELUID
Technisch is er op deze film niets aan te merken: de kleuren zijn prachtig, het zwart-witniveau is in orde en van ongerechtigheden is er geen sprake. Het geluid is in orde. De stemmen zijn perfect verstaanbaar en klinken realistisch. De muziek komt grotendeels op het conto van een indrukwekkende Miguel Poveda.

EXTRA'S
De dvd bevat de Originele Trailers van drie Andere Trailers uit de Lunacatalogus.



CONCLUSIE
La Teta Y La Luna van de Spaanse regisseur Bigas Luna begint als een sterke en aantrekkelijke coming-of-age-film, maar boet daarna fors aan kracht in wegens een weinig originele voortgang en een voorspelbare afwikkeling. Lunafans mogen zich opnieuw verwachten aan heel veel blote borsten en veel seks, want dat zijn altijd al de waarmerken geweest van deze regisseur. Toch schiet Bigas Luna tekort, waardoor La Teta Y La Luna uiteindelijk niet veel meer is dan een prettig gestoorde film met weinig verrassingen.