FILM
The future is not set. 29 augustus 1997 zal de geschiedenis ingaan als Judgment Day, de dag waarop het artificiëel intelligente militaire verdedigingssysteem Skynet tot de onvermijdelijke conclusie zal komen dat de mensheid zijn natuurlijke vijand is, en vervolgens een totale nucleaire oorlog zal lanceren. Nadat een uit de toekomst gestuurde robot haar in Terminator heeft proberen uit de weg te ruimen omdat ze voorbestemd is om de moeder van de leider van het verzet tegen de machines te worden, zit Sarah Connor (Linda Hamilton) in een zwaar bewaakte psychiatrische instelling, waar haar voornaamste bezigheid is bewakers te bijten. Haar zoon John (Edward Furlong) is intussen geboren en uitgegroeid tot een straatschoffie, wanneer de machines uit de toekomst opnieuw een killer-robot van model T-1000 (Robert Patrick) sturen, ditmaal om John zelf om zeep te helpen. Het verzet heeft echter een tegenzet gepland, en ze hebben niets beters meer in de kast liggen dan een robot van het oude type T-101 (Arnold Schwarzenegger), hetzelfde type dat eerder heeft geprobeerd om Sarah Connor om het hoekje te helpen, die te allen prijze John moet beschermen. De strijd is echter niet helemaal gelijk, want de T-1000 bestaat uit vloeibaar metaal, is praktisch onverwoestbaar, en met een dodelijke efficiëntie waar geen kruid tegen gewassen is gaat hij achter John Connor aan, onderweg een berg lijken achter zich latend.

In 1991 schreef James Cameron filmgeschiedenis door een sequel af te leveren op zijn culthit uit 1984, die niet alleen de grenzen van de speciale effecten zou verleggen, maar ook nog eens zou uitgroeien tot één van de meest herkenbare franchises uit de recente filmgeschiedenis. Niet dat het echt een eer is, maar de film zou tevens het hoogtepunt worden in de carrière van de als acteur erg ééndimensionale Arnold Schwarzenegger, voor wie de rol van gevoelloze robot met een licht debiel accent op het lijf geschreven is. Misschien dat het thema van John Connor die duidelijk op zoek is naar een vaderfiguur en die onverwacht vindt in een afgestompte machine wat bij de haren gesleurd is, maar deze minor flaw kunnen we makkelijk met de mantel der liefde bedekken; van Schwarzenegger als Terminator druipt het charisma af. Is het al een mirakel op zich dat hij een aanvaardbare acteerprestatie neerzet, wordt op vlak van acteren de show in deze prent toch gestolen door twee andere acteurs: Linda Hamilton, die haar dwangneurotische, compleet paranoïde en fysiek nogal veeleisende rol tot in de puntjes beheerst, en Robert Patrick, die als efficiënte moordmachine T-1000 nog niet één keer met zijn ogen knippert. Het zijn echter de productiewaarden waarbij constant een hoge standaard wordt aangehouden die de film zo onvergetelijk maken: de speciale effecten van Stan Winston, die tekende voor de rijk uitgestrooide CGI-effecten die in 1991 cutting edge waren, en met name de vloeibare Terminator, hebben de bakens van het sciencefictionactiegenre ettelijke mijlen verder in zee geplaatst. Naast hoogwaardige computergraphics kan de film ook uitpakken met ouderwets goed stuntwerk, pompende actie en een rekening voor munitie waarmee een middelgrote burgeroorlog kan worden uitgevochten. De overtuigende, grimmige toekomstvisie van James Cameron - sterk aanwezig in de spectaculaire openingsscène - en de manier waarop hij de kijkers tenminste niet voor domme kloten houdt door zijn eigen mythologie strak te kaderen, weten echter nog met meest te overtuigen, eens je voorbij de initiële tijdreisparadox kijkt.

Terminator 2 is het bewijs dat sequels niet noodzakelijk nodeloze herinterpretaties zijn van het origineel, maar ook al eens het verhaal tot een nieuwe hoogte kunnen tillen, zij het dat de film kon putten uit een veel breder uitgesmeerd budget dan de shoestring B-film die het origineel in feite was. Er valt gewoon aan de hele film niet veel meer te verbeteren. De hele actie-setup is evenwichtig over de film verspreid, de acteurs geven het beste van zichzelf, ondanks het feit dat dit niet echt een diepgravende film is zijn de karakters goed uitgewerkt, er is bijzonder weinig op te merken op het gebruik van de speciale effecten - essentieel een aangescherpte versie van wat Cameron in The Abyss deed - en de film bulkt van de memorabele scènes, zoals de weerkerende nachtmerrie van Sarah waarin ze een speeltuin vol kinderen in sintels ziet verschroeien. D'r is zelfs een klein beetje ruimte gelaten voor humor, alhoewel die in de lijn van de rest van de film nogal een bittere nasmaak heeft. We zullen in de toekomst in elk geval niet meer twijfelen als een spiernaakte bodybuilder ons in slecht Engels in onze stamkroeg vraagt om zonder verpinken onze kleren en ons vervoermiddel af te geven. Terminator 2 ontkracht ook het vooroordeel dat Hollywoodfilms waarin om de twee minuten wel iets ontploft, niet noodzakelijk verstoken blijven van een diepere moraal. De anti-oorlogsboodschap - het is in de menselijke natuur ingebakken om de eigen soort te vernietigen - ligt er misschien wat dik op, en Johns commando dat de Terminator op zijn bevel niemand mag vermoorden (de goeie loebas schiet alleen hier en daar een paar bewakers hun knieschijven kapot) lijken een beetje melig, maar er zitten een paar hevige gewelddadige momenten in de film waarin bijvoorbeeld Sarah ei zo na verkracht wordt, enkele slechteriken een geweldig aantal trappen in het gezicht mogen incasseren en de T-1000 een paar mensen die toevallig in de weg lopen op wel heel grafische wijze uit de weg ruimt.

BEELD EN GELUID
Een bespreking van de regio 1-versie en de regio 2-versie kan u al sinds jaar en dag op onze site lezen. Voor de Benelux zijn de rechten op de film sinds korte tijd verhuisd van RCV naar Universal, die zowat een jaar geleden ook een nieuwe dvd-versie op de markt brachten. Deze release interesseerde ons vooral omdat het één van de eerste Blu-raydisks van Universal is. James Cameron heeft de film eertijds geschoten op Super35, waardoor de film iets meer grain vertoont dan de meeste recente actieflicks, maar de transfer op deze Blu-ray is uiterst netjes en geslaagd. Ondanks enkele drukkere fragmenten, onder meer de scène waarin de T-1000 met een gestolen vrachtwagen John Connor op een brommertje achtervolgt, blijft de compressie overal even goed, en zijn er nergens artefacts van enige soort te bespeuren. Het zwartniveau is zeer diep en het contrast zeer bevredigend, en de kleuren, die wat zijn bijgesteld in de richting van het machinaal blauwe, zijn zeer rijk geschakeerd. Details zijn rijk voorhanden; het meer en meer gehavende gezicht van de Terminator kan daarbij goed als graadmeter dienen. Om een idee te krijgen wat voor een resultaat dit kan geven, volstaat het om ofwel de openingsscène uit 2029, ofwel de slotscène in de hoogoven eens te bekijken, en in beate bewondering zich te vergapen aan het spookachtige rode licht van het gesmolten metaal. Voor een film die bovendien zó aan elkaar hangt van de speciale effecten is het een genoegen om te kunnen melden dat deze niet té artificieel overkomen. De Engelse DTS-HD MA-track is excellent maar draagt eigenlijk niet veel essentieels bij aan de DTS-track die reeds op de dvd-versie te vinden was. Explosies, kogelvuur en ontploffingen zijn hier aan de lopende band te vinden, en als meerkanaalsgeluid ergens voor is uitgevonden, dan is het onder meer voor films als deze. Het LFE-kanaal komt een paar keer loeihard uit de hoek, onder meer bij Sarah's weerkerende droom over de nucleaire apocalyps. Twee kleine opmerkingen echter: ten eerste klinken de achtergrondgeluiden in de slotscène in de metaalfabriek wat hol, en ten tweede zit er misschien nog een lichte fluctuatie in Brad Fiedels hoofdthema voor de film, dat erg op percussie en metalige klanken steunt.

Eén opmerking die we echter moeten maken is deze: de audio en ondertitels voor deze disk zijn compleet niet verwisselbaar tijdens de film; de enige manier om deze opties te veranderen zijn de disk terug opstarten en de gewenste taal in het menuscherm kiezen. Aangezien ik mijn menuschermen het liefst in het Engels lust, is dit een klein probleempje.

EXTRA'S
De regio A-Blu-ray had tenminste nog een paar extra's te bieden, deze disk is compleet kaalgeplukt. Vooral als we deze release dan naast de 2-disk dvd-versie van RCV leggen die uren en uren aan uiterst relevante extra's bevatte, is het eigenlijk een schande om een bare-bones Blu-ray als deze überhaupt op de markt te brengen. Ik ruik hier een marketingtruc om binnen een jaar of zo nog eens een speciale heruitgave op de markt te kunnen brengen. De versie op deze disk is overigens de director's cut, evenwel zonder de extra scènes en het alternatieve happy end dat ook op de RCV-versie te vinden is.

CONCLUSIE
Als U nog meer verwacht van een science fiction-actiespektakel, dan bent u gewoon te veeleisend. Het schromelijk gebrek aan extra's doet ons evenwel toch nog altijd een lichte voorkeur uitspreken voor de RCV-steelbookversie.