SERIE
Het tweede seizoen van A Bit Of Fry And Laurie is een beetje in hetzelfde bedje ziek als het eerste: de intentie is er wel en goede grappen zijn wel degelijk aanwezig, maar de executie ervan laat geregeld te wensen over. Deels heeft dat te maken met de tijd waarin de serie is gedraaid. Het tempo dat we vandaag gewend zijn in sketchshows ligt bijvoorbeeld stukken hoger dan in 1990. De lange scènes - in één aflevering neemt een langgerekte sketch bijna een kwartier in beslag, zij het dat ze onderbroken wordt voor een andere grol - zullen wennen zijn voor wie punchlines zonder aanloop gewoon is. Niettemin wordt in dit tweede seizoen ook de invloed duidelijk die Hugh Laurie en Stephen Fry op de volgende generatie komieken zou hebben. Hun visie op karakters werkt namelijk zichtbaar door in het geniale The Fast Show, dat op zijn beurt weer de vader van de moderne sketchshow is.

Neem bijvoorbeeld de personages John en Peter, die in nagenoeg iedere episode van A Bit Of Fry And Laurie proberen Utoxeter op de godverdomde kaart te zetten met eerst een fitnesscenter en later een kerk. Naast de overduidelijke parodie op Amerikaanse soaps uit de jaren tachtig, zijn deze sketches vooral een excuus voor de performers om zich te laten gaan met personages die niet veel meer diepgang hebben dan hun catchphrases. Het veelvuldig gebruik van het woord 'damn', de voortdurende angst voor concurrent Marjorie (die hen stokken in de wielen dreigt te steken) en de wijze waarop Laurie er niet in slaagt drank in zijn glas te houden, zorgen vooral door herhaling in opeenvolgende afleveringen voor een goede lachbui. Deze scènes zijn dan ook vaak het hoogtepunt van de shows. Een ander terugkerend duo, geheimagent Tony en MI6-baas Control, heeft helaas het tegenovergestelde effect op de kijker, voornamelijk omwille van de infantiele speelwijze van de twee komieken.

Een opvallende parallel met het eerste seizoen is trouwens dat de eerste twee afleveringen het beste materiaal bevatten en de laatste vier langzaam afglijden naar middelmatigheid. Of het nu gaat over de valse straatinterviews of de sketches: Fry en Laurie hebben het beste zeker niet voor het laatste bewaard. Hoewel ze groeien in hun rol als vertolkers, gaan ze achteruit als scenaristen. Af en toe flakkert in de laatste episodes het heilig vuur nog eens op, zoals in een goed gevonden pointe waarin Paul Eddington (uit Yes Prime Minister) de uitstekendheid van zijn komische timing definieert of waarin een hommage gebracht wordt aan de 'recent overleden' Hugh Laurie door andere Britse komieken. Maar dit zijn slechts kleine vlammetjes in een amper brandend vuurtje. Wél een blijver is de serie miniprogramma's uit de laatste episode met titels als I wish I had given the right directions to... of Introducing my grandfather to...

Niettemin verbaast ook deze tweede serie van A Bit Of Fry And Laurie door het gebrek aan werkelijk geniale vondsten. Het duo is nog steeds meesterlijk bezig met het dissecteren van de Engelse taal, maar verliest zich te vaak in navelstaarderij i.p.v. het publiek te vergasten op ingenieuze, onvergetelijke taaltierlantijntjes. Het spelen met taal (door vooral Stephen Fry) gaat op den duur zelfs op de zenuwen werken. Dat heeft een negatief effect op de rest van het programma en maakt het er soms niet eenvoudiger op een show in één zit uit te kijken. Het tweede seizoen van A Bit Of Fry And Laurie is ondanks enkele kleine passen voortwaarts dan ook een stevige stap achteruit.

BEELD EN GELUID
Net zoals in het eerste seizoen bereikt het beeld nooit een optimale kwaliteit omwile van het inferieure bronmateriaal. De meeste scènes ogen soft, met een matige scherpte, wisselvallige kleuren en zelden overtuigende zwartniveaus. Ook het contrast valt tegen. Het geluid staat in stereoformaat op de disk en stelt teleur. De dialogen worden weliswaar goed weergegeven (helder en verstaanbaar), maar de mix kon een stuk beter.

EXTRA'S
De dvd heeft slechts één extra, maar het is een intrigerende. The Cambridge Footlights Revue (47 min.) is een tv-registratie van de toneelshow die Hugh Laurie en Stephen Fry in 1981 met veel succes brachten aan de universiteit. Net als A Bit of Fry and Laurie worden de hoogtes met de laagtes afgewisseld, maar gemiddeld gesproken haalt Footlights Revue een hogere kwaliteit dan de tweede reeks van Fry en Laurie. Onder de acteurs die meewerkten aan de show zat overigens ook een jonge Emma Thompson.

CONCLUSIE
Het tweede seizoen van A Bit Of Fry And Laurie zet een stap achteruit t.o.v. het eerste. Sommige sketches kunnen nog een grote glimlach opwekken, maar het merendeel voelt gedateerd aan. Beeld en geluid stellen bovendien teleur. Pluspunt is wel de aanwezigheid van een intrigerende extra.