FILM
Hier in Europa zal Get Smart nauwelijks een belletje doen rinkelen, maar aan de andere kant van de oceaan is het een begrip. De gelijknamige tv-reeks die er eind jaren zestig te zien was, was een soort komische versie van het hier wél bekende The Man From U.N.C.L.E. en wist wekelijks tientallen miljoenen Amerikanen aan de buis te kluisteren. De avonturen van CONTROL-agenten Maxwell Smart en Agent 99 in hun eeuwige strijd tegen USSR-rivaal KAOS waren namelijk een geslaagde mix tussen leuke gadgets, banale humor en een goede chemie tussen de hoofdpersonages. Na jarenlange geruchten en pogingen om de serie om te vormen tot een bioscoopfilm, was het in 2008 dan eindelijk zo ver. Met Steve Carell als Max Smart en Anne Hathaway als Agent 99 veroverde Get Smart opnieuw de Verenigde Staten en deed zelfs iets wat de tv-serie nooit kon: ook de rest van de wereld entertainen.

De grootste uitdaging voor de herwerking van de tv-reeks was ongetwijfeld het niet meer bestaan van de Koude Oorlog. De scenaristen omzeilen dit probleem handig door te doen alsof die wel nog bestaat en een stel Russische spionnen als vijand op te voeren. De diefstal van verrijkt uranium voert Agent 99 en de nog maar net tot agent gepromoveerde Smart bijgevolg naar de voormalige Sovjet-Unie, waar ze hun kunde kunnen bewijzen tijdens gevechten met Indische reuzen, het hoofd koel moeten houden in een ontploffende bakkerij en zowaar letterlijk de vloer aanvegen met hun Russische rivalen in een danswedstrijd. De Russen zijn echter niet de enige vijand, zo blijkt, want iemand van CONTROL opereert als dubbelspion. En alle bewijzen wijzen naar één persoon: Maxwell Smart.

Tot zover niets nieuws onder de zon. Get Smart is inderdaad geen hoogvlieger in het originaliteitsdepartement want nagenoeg alle clichés van de Koude Oorlogthriller tot de buddy movie passeren tegen een razend tempo. Als dit slechts de kapstok was geweest om een reeks leuke, onverwachte komische scènes aan op te hangen, dan hoefde dat overigens geen probleem te zijn. Maar ook in dat departement schiet de prent tekort. Het  improvisatietalent van Steve Carell redt her en der nog een sequentie en ook Anne Hathaway blijkt een goede komische timing te bezitten, maar het niveau van de gags blijft meestal op een laag pitje branden. Daarmee eert de prent deels een van de bedenkers van de originele reeks: Mel Brooks. Waar echter in zijn films de pointe tenminste nog degelijk in beeld wordt gebracht, bezit Get Smart-regisseur Peter Segal niet hetzelfde talent: minstens een dozijn grappen gaat de mist in door een flauwe regie of een inepte montage. Wél aanstekelijk is de leuke muziek van Trevor Rabin, die de film zelfs in doodse scènes levendig houdt.

Dat Get Smart niettemin aansloeg bij het publiek mag je voor een groot deel toeschrijven aan de charme van Steve Carell en zijn chemie met co-ster Anne Hathaway. Carell ontpopt zich meer en meer als een volgende generatie Bill Murray: in staat tot briljante fysieke komedie en improvisatie, maar ook continu op zoek naar hoe je een standaardscène uniek kan maken. Murray zelf heeft overigens een ondankbare en ontzettend flauwe cameo in Get Smart. Anne Hathaway bewees zich in 2008 dan weer als een bijzonder veelzijdige actrice: haar weldra voor een Oscar genomineerde, neurotische performance in Rachel Getting Married verschilt immers dag en nacht van haar verschijning als Agent 99. Hathaway doet veel meer dan mooi zijn en haar voorgekauwde dialogen aframmelen: ze poogt - geheel in karakter - Carell steevast op zijn eigen terrein te overtroeven. Dwayne 'The Rock' Johnson maakt het beste van een rol die hem op het lijf is geschreven als dé ster van het agententeam van CONTROL. Alan Arkins reünie met Little Miss Sunshine-collega Carell is dan weer minder geslaagd. De veteraan slaapwandelt door een ééndimensionale rol. Ook het talent van James Caan en Terence Stamp wordt compleet verspild.

Is Get Smart een aardige film om in de dvd-speler te stoppen wanneer je twee uurtjes tijd hebt? Absoluut: als we recente voorbeelden van Amerikaanse komedies voor ogen houden, behoort deze prent zeker tot de betere. Anderzijds geeft de film voortdurend het gevoel dat er meer in zat, dat met een beetje meer liefde, aandacht en talent - tenminste achter de camera - dit het prototype van een goed gemaakte komedie voor jong en oud, dom en intelligent had kunnen zijn. Maar niet getreurd: de makers krijgen een tweede kans. Als gevolg van het gigantische succes van Get Smart mogen we in 2010 immers een vervolg verwachten. Ik hoop alvast op een optreden van dé ultieme aartsvijand van het originele tv-team: The Claw!

BEELD EN GELUID
De beeld - en geluidskwaliteit van Get Smart beantwoorden aan de eisen die je mag stellen aan een HD-presentatie, maar overstijgen de verwachtingen niet. Het heldere beeld kan pronken met een uitstekende scherpte, prima zwartniveaus en een zeer degelijke kleurenweergave. De print is puntgaaf. Als soundtrack wordt een DD 5.1-spoor aangeboden dat vooral een ruimtelijk effect genereert bij de talloze ontploffingen en actiescènes. Ook de dialogen klinken helder.

EXTRA'S
De bonussectie stelt stevig teleur. De meest opvallende extra is de 'Get Smart'-modus die je kan selecteren tijdens het bekijken van de film. Hierbij krijg je bij tientallen scènes alternatieve takes en bloopers voorgeschoteld. Daarnaast zijn er vier featurettes op de schijf. The Old 'I Hid it in the Movie' Trick (9 min.) toont welke referenties naar de tv-reeks strategisch in de film geplaatst zijn. In The Right Agent for the Right Job (10 min.) gaat men dieper in op het casten van de twee protagonisten, terwijl Max in Moscow (6 min.) de locatieshoot in Rusland onder de loep neemt. De laatste featurette heet Language Lessons (3 min.) en bestaat uit Steve Carell die niet al te grappig improviseert in enkele wereldtalen. Wie een fan is van bloopers kan terecht in zowel The Vomit Reel (5 min.) als Spy Confidential (6 min.). Ten slotte bevat de schijf een Promo (3 min.) voor Get Smart's Bruce and Lloyd Out of Control.

CONCLUSIE
Get Smart is een degelijke actiekomedie met enkele leuke momenten en prima vertolkingen van de hoofdacteurs. Toch bekruipt je het gevoel dat er veel meer uit de premisse te halen was met een beter gefocust script en een regisseur die de pointes beter in beeld brengt. De audiovisuele presentatie doet alles wat je van een Blu-raydisk verwacht, maar de bonussectie is een sof.