FILM
Wat zou er gebeuren mocht een bepaald biotoxine de menselijke remmingen wegneemt die een normaal mens tot zelfbehoud dwingen? Stap één, de patiënt begint lichtjes te stotteren. Stap twee, de patiënt zit of staat verstijfd. En stap drie: het slachtoffer springt zonder boe of bah van een stelling, grijpt naar het dichtstbijzijnde wapen en schiet zich door het hoofd, of wandelt zonder verpinken in de dierentuin in de kuil vol hongerige leeuwen en begint de beesten te pesten. Tijdsduur tussen de drie stappen van de ziekte: ongeveer één minuut. Besmettingsgraad: extreem hoog. Waar de Amerikaanse overheid eerst denkt dat het om een aanval met een nieuwsoortig biologisch wapen gaat, schijnt de stof te worden afgescheiden door planten en wordt daarna verder verspreid door de lucht. Typisch begint het fenomeen bij grote groepen mensen, voornamelijk in parken, maar het toxine zoekt als slachtoffers hoe langer hoe kleinere groepen mensen uit. Wanneer natuurkundeleraar Elliot Moore (Mark Wahlberg) en zijn vrouw Alma (Zooey Deschanel) trachten zo snel mogelijk het centrum van de stad te verlaten, is ongeveer de hele oostkunst van de Verenigde Staten in de greep van de epidemie. Hun trein stopt in the middle of nowhere omdat de treinbestuurders geen enkel contact meer krijgen met de buitenwereld. In een boerengat waar nog niemand van heeft gehoord staan tientallen mensen gestrand, met het advies hun eigen plan te trekken. Het groepje waar Elliot, Alma en hun nichtje Jess (Ashlyn Sanchez) mee optrekken splitst zich voortdurend verder op, en de ongelukkigen die zich hebben afgesplitst vallen één voor één ten prooi aan de verbijsterend dodelijke ziekte. Elliot en Alma zullen moeten leren om hun echtelijke verschillen, waarbij Alma moet bekennen dat ze een vluchtige affaire heeft gehad met een collega op het werk (M. Night Shyamalan zelf), opzij te schuiven. Het enige wat nu telt is rennen.

The Happening verschilt danig van de vorige films van M. Night Shyamalan, die na zijn initiële successen van The Sixth Sense en Unbreakable meer overhoop schijnt te liggen met filmstudio's dan dat hij aan draaien toekomt. Voor het bevreemende sprookje Lady In The Water sloot hij een contract met Warner, maar na één film waren de artistieke meningsverschillen nogal hoog opgelopen - de heer Shyamalan had in de film iets te duidelijk zijn mening verkondigd over waarom filmrecensenten aan de bodem van de food chain staan - en hopla, hij kon weer op zoek naar een andere studio om zijn projecten te financieren. Voor The Happening ging de man aankloppen en vond gehoor bij 20th Century Fox, waar ze op tijd en stond wel eens van een gokje houden. Voor de eerste maal in zijn carrière werkt Shyamalan eens niet naar een twist ending toe, waaruit moet blijken dat hij de kijker de hele film lang op het verkeerde been heeft gezet. Alhoewel je op de duur gewoon verwacht dat er iets spectaculairs gaat komen, kan hij toch hierdoor zijn scenario's aan momentum doen winnen, en zelfs in een film als The Village komt daardoor het einde altijd een beetje als een verrassing. The Happening kan nog het beste vergeleken worden met Signs, zij het dat de religieuze ondertoon voor deze film is veranderd in een ecologische boodschap die niet veel aan de verbeelding overlaat. Kernidee van deze film is dat de natuur maar zover kan gepusht worden tot deze haar limiet heeft bereikt, en dan meedogenloos hard terugslaat, en dat het enige wat de mensen dan nog kunnen doen is rennen alsof de duivel hen hoogstpersoonlijk volgt. Shyamalans doorgaans erg pessimistische kijk op de menselijke natuur is ook een element dat de film doordringt: wanneer de menigte in paniek slaat en hoort dat er in de steden rondom hen quasi geen overlevenden zijn, is het ieder voor zich. De enige die dan nog een beetje hulp biedt aan een medemens in nood is duidelijk de dorpsidioot: een plantenkweker die tegen zijn kweeksels staat te praten en als noodrantsoen er zich vooral wil van verzekeren dat er tenmidden van de globale milieuramp nog hotdogs voorhanden zijn. Mét mosterd. De film bevat eigenlijk weinig narratieve scènes: veel meer dan rechttoe-rechtaan op de loop gaan voor de oprukkende epidemie wordt er in de film niet gedaan. De twee hoofdpersonages, Elliot en Alma, krijgen vooral te maken met onvriendelijke zonderlingen die hun huis hermetisch hebben afgesloten, in de hoop van de ramp gespaard te blijven, en die iedereen die hun drempel overschrijdt op een lading hagel trakteren. Dan weer komen ze terecht in het huis van een vriendelijk uitziende Mrs. Jones (Betty Buckley) die gaandeweg nurkser wordt, en de scène die zich dan in haar huis afspeelt is nog net niet afkomstig uit Psycho maar het scheelt niet veel. Shyamalan is echter de geknipte persoon om dit soort angsten effectief in beeldtaal te vertalen. Op een bepaald  ogenblik treft de groep overlevenden een groep besmetten aan die ze nog net van op een afstand kan waarnemen. Eén van de besmetten zet daarbij doodkalm zijn industriële grasmaaier aan, en gaat in het pad van de aanstormende machine liggen. De camera kijkt van heel ver toe, net als de geshockeerde vluchtelingen, die pas wegkijken op het ogenblik dat de grasmaaier de vent aan stukken begint te rijten. Dit is het nieuwe soort horror dat Shyamalan met een ijzige kalmte op zijn publiek loslaat. Geen zombies, geen vampiers, maar de duistere hoekjes van de ziel die tot uiting komen als alle remmingen mochten verdwijnen.

Het einde is wat melig; uiteraard komt het goed tussen de twee hoofdpersonages en overleven ze de ramp. Ze hebben er een nichtje bij voor wie ze moeten zorgen, en het leven schijnt weer lijkt weer op te fleuren. Totdat Parijs getroffen wordt door een gelijksoortige ramp... Nee, we zijn er nog niet vanaf. Van Shyamalan, bedoel ik dan.

BEELD EN GELUID
Over de beeldkwaliteit van The Happening hebben we alvast niet te veel te klagen. Zowel de binnen- als de buitenopnames zien er bont en kleurrijk, maar vooral gedetailleerd uit. Van het huis waar de familie Moore arriveert, dat door de vorige bewoners in allerijl is verlaten, kan je merken dat het tot vlak voor de ramp netjes was onderhouden, en er is geen moeite gespaard om de huizen uit te laten zien alsof ze in paniek verlaten zijn . Verder zijn er redelijk wat close-ups te zien die naar alle verwachtingen ervoor zullen worgen dat de filmsterren niet meer moeten rekenen op een sponsorcontract bij Nivea, maar aan de andere kant kan je bijna proeven dat een deel van de angst en de zorgen niet gespeeld zijn. Wellicht omdat het met Shyamalan niet altijd even zeker is (1) of het project wel zal lukken en (2) of hij zijn budget niet zal overschrijden. De kleurenpracht van de natuur ziet er meedogenloos schoon uit, met diepe tinten en scherp contrast. De kleuren zijn een klein beetje grainy gemaakt, ongetwijfeld om de stijl van de film te dienen. De Blu-ray ziet er bekijkbaar uit, maar echt de grote trucendozen die we in andere actieblockbusters zien, liggen nu onder de bank stof te vergaren. We worden verwend met een DTS HD MA 5.1-track die vooral de ambiance en de griezelige sfeer van de fil, erg veel recht doet door een voortdurend gecontroleerd aansturen van de achterste kanalen. De dialogen klinken helder en zitten altijd mooi in de voorste kanalen gecentreerd, alhoewel er uiteraard in chaotische scènes zoals het onverwacht halt houden van de trein er ook langs de achterkanalen gemor en geroep te horen is. Zeer subtiel is hoe je de wind hoort waaien in momenten van bijna absolute stilte; veruit ook het angstaanjagendste van de film.

EXTRA'S
Op de Blu-ray van The Happening vinden we al het bonusmateriaal van de standaard-dvd-uitgave terug, en nog een paar extraatjes meer.

De disk opent met 12 minuten aan verwijderde scènes, scènes die meestal de film nog een tikje bevremender hadden gemaakt dan 'ie nu al is. Met een Bonus View trivia track kan U de film in Profile 1.1 bekijken. Hierin alternerend wat wetenswaardigheden en een kleine blik achter de schermen, met de uitstraling van een elektronische perskit, die zijn samengevat eerder promo-materiaal zijn. Featurette-tijd dan: in "The Hard Cut" (9 min.) light Shyamalan toe waarom hij een KNT-film wilde draaien. "I Hear You Whispering" (4 min.) gaat over de rol van Mrs. Jones (Betty Buckley), die in deze bende zotten toch wel de grootste zottin van allemaal neerzet. Visions of The Happening: A Making Of (12 min.) is een klassieke achtergronddocumentaire waarin Night al aangeeft dat hij deze film een donkerder en ongrijpbaarder randje wil meegeven, goed wetend dat hij daarbij op de slappe koord van de B-movie danst. Luchtiger is A Day For Night (7 min.) waarin de regisseur een dag op de voet gevolgd wordt. Elements Of A Scene (10 min.) toont dan weer wat klassieke vergelijkingen tussen storyboards, previsualisatie... in de scène met het auto-ongeluk.

De gelukkige bezitters van een Profile 2.0-speler krijgen nog twee features extra: In Train Shooting (4 min) gaan we op voorspelbare manier de trein op richting weg-van-waar-het-gevaar-ook-mag-wezen, wat me in de film is opgevallen is dat dat redelijk gedisciplineerd ging, en een documentaire Forces Unseen (5 min.) gaat erover hoe een niet-tastbare vijand (de wind) zo veel eigenschappen krijgt toegeschreven dat hij zelf een personage wordt

En voor wie het allemaal te spannend was heb ik goed nieuws: op het einde van de bonussectie mag u uitblazen met de gebruikelijke gag reel.

CONCLUSIE
We've sensed it. We've seen the signs... and now... it's Happening. Deze best creepy film mag gezien en gehoord worden, alleen spijtig dat de extra's-sectie zo mager is.