Tommy (DMX) en Sincere (Nas) zijn al vanaf hun jeugd boezemvrienden. Net als de meeste zwarte jongeren uit hun buurt raken Tommy en Sincere op het slechte pad. Totaal verblind door een decadente wereld vol seks, drugs en hebzucht, beramen Tommy, Sincere en enkele vrienden een roofoverval op een nachtclub. Er vallen enkele doden, maar ze hebben wel een hoop geld kunnen meenemen en dat smaakt naar meer! Tommy hoort op televisie over een nieuw soort drugs en hij is ervan overtuigd dat daarmee bakken poen te verdienen zijn. Via een bevriende gangster komen ze aan het chemische goedje, maar meer en meer beseft Sincere dat hij niets meer met deze gewelddadige wereld te maken wil hebben. Al snel ontstaat er een kloof tussen de twee beste vrienden en begint alles goed fout te gaan…

"MONEY, POWER, RESPECT ...But who's got your back?"

 

Belly is het speelfilmdebuut van Hype Williams die vooral furore maakte met een aantal goed ontvangen videoclips voor succesvolle artiesten als Jay-Z, R. Kelly, Nas, LL Cool J en Aaliyah. Dat is ook aan de film te merken en dat is ook in één keer de grootste zwakte van de hier besproken misdaadprent. Belly voelt namelijk nergens aan als een echte film, maar eerder als een extra lang uitgerokken videoclip. Williams speelt vooral graag met contrasten via black lights en is duidelijk gek van slow motion, maar het helpt de film nergens echt vooruit.

Williams probeerde met Belly het geweld en de misdaad onder de zwarte jongeren aan te klagen, maar door het fletse scenario (dat overigens ook nog eens vol met plotholes zit) en de onnozele dialogen - die bestaan uit de typische urban catchphrases als “Yo Dawg” en “Motherfucker” - komt de regisseur niet verder dan ééndimensionale karikaturen en een onhandige verheerlijking van geld. Bovendien is het een komen en gaan van personages zonder enige uitwerking. Ook de hoofdpersonages konden gerust wat meer achtergrond gebruiken, zodat je toch wat meer sympathie voor ze kreeg en voor wat er allemaal met ze gebeurt.

DMX (Romeo Must Die, Exit Wounds) en Nas bakken er niet veel van, maar gelukkig breken ze geen wereldrecords in het meest tenenkrommend acteren zoals Method Man! Ook de bijrollen worden clichérijk ingevuld. De enige die eigenlijk iets meer van hun rol maken zijn T-Boz (van de groep TLC) en Taral Hicks (A Bronx Tale, Just Cause). De weinige actiescènes komen nogal goedkoop over en de film is vaak erg onevenwichtig qua toon. Maar de druppel die de emmer echt doet overlopen is het weinig subtiele einde waarin Williams in enkele minuten probeert om toch nog een positieve boodschap mee te geven. 

Niet verrassend werd Belly bijna unaniem afgekraakt en ging er geen hond naar de urbanmisdaadprent kijken. Ondanks de miezerige omzet van 9 miljoen en een paar dollars, vond één of andere briljante geest het nodig om tien jaar later een sequel op het publiek los te laten in de vorm van Belly 2: Millionaire Boyz Club. Deze direct-to-dvd-sequel is in de meeste landen niet eens uitgebracht en de regisseur van dienst, een zekere Ivan Frank, maakte net als Hype Williams geen enkele film meer. 

Het anamorfische 1.85:1-beeld is over het algemeen voldoende scherp, maar hier en daar zijn er overduidelijk softe fragmenten te zien. Het contrast is bevredigend, maar het diepte en detail zijn niet altijd even optimaal. Zo zijn sommige donkere scènes echt wel te donker en is het bijzonder moeilijk om uit te maken wat er allemaal gebeurt. Bovendien hebben deze scènes ook meer last van felle filmgrain. De gebruikte print is vrij van vuiltjes en andere beschadigingen, maar er duiken wel wat digitale compressiefouten op. Een middelmatige transfer! Hetzelfde kunnen we zeggen over het geluid. De eerste DFW-uitgave van Belly had een Engelstalige Dolby Digital 5.1-track. Om één of andere duistere reden is die hier niet aanwezig en moet je het doen met een fletse Dolby Surround 2.0-track. Dat is een beperkt spoor en vooral tijdens de actiescènes klinkt het geheel aan de vlakke kant. De dialogen zijn echter wel goed te verstaan en de weergave van de muziek kan nog door de beugel. Toch is het een erg vreemde beslissing, zeker omdat er gewoon een 5.1-spoor voorradig was. Teleurstellend! 

EXTRA'S
Er zijn helemaal geen extra’s aanwezig op deze dvd, zelfs geen cross-promotionele trailers! Het vreemde is echter wel dat de eerste versie van DFW wel extra's had. Net als bij het geluid een erg bizarre en teleurstellende zet van distributeur Paradiso!

CONCLUSIE

Belly voelt nergens aan als een echte film en komt over als een lang uitgerekte videoclip. Het scenario probeert een aanklacht te zijn tegen geweld en misdaad in de zwarte gemeenschap, maar komt niet verder dan ééndimensionale karikaturen. Zoals je kan merken waren we niet wild van deze urbangangsterprent! De dvd heeft een net voldoende beeldkwaliteit, maar een 2.0-soundtrack komt in deze tijd toch wel gedateerd over! Zeker als je weet dat de eerdere versie van DFW wél een 5.1-track, maar ook enkele extra's bevatte. Wat ons betreft zijn zowel de film, als de dvd geen aanrader!