FILM
Diplomaat Andy Osnard (Pierce Brosnan) wordt na een niet nader genoemd "incident" overgeplaatst (lees: verbannen) naar de diplomatieke post in Panama, ongetwijfeld gerelateerd aan het feit dat hij niet van de vrouwen kan afblijven. Het is de vooravond van de overdracht van het Panama-kanaal door de Amerikanen aan de staat Panama, wat voor een gespannen politieke sfeer zorgt. Osnard heeft zich voorgenomen om te proberen zo veel mogelijk informatie hierover in te winnen en dan daar een financieel slaatje uit te slaan. Om zijn doel te bereiken spant hij de joodse kleermaker Harry Pendel (Geoffrey Rush) voor zijn kar. Pendel is kind aan huis bij verschillende hoge pieten, en zijn vrouw Louisa (Jamie Lee Curtis) werkt voor de uitbaters van de kanaal-faciliteiten, en zit met een torenhoge schuld op zijn haçienda, die hij niet schijnt te kunnen afbetalen. Osnard stopt hem wat dollars toe in ruil voor gevoelige informatie over de hogere machtskringen. Pendels informatie is nagenoeg waardeloos, en Osnard voert daarom de druk op om meer saillante details over de overdracht van het kanaal te weten te komen. Pendel heeft echter een serieus lijk in de (kleer)kast liggen, wat Osnard probeert als chantagemiddel te gebruiken. Pendel heeft eigenlijk in tegenstelling tot wat hij beweert met Braidwaithe, het gerenommeerde Engelse modehuis waar hij van beweert een bijhuis te zijn, geen uitstaans. Daarentegen heeft hij - niet echt een goeie referentie voor op een CV - leren kleermaken in een Engelse gevangenis, waar hij heeft gebromd wegens verzekeringsfraude, omdat hij samen met zijn al even corrupte oom Benny (Harold Pinter) diens zaak in brand heeft gestoken. Zijn vrouw Louise (Jamie Lee Curtis) weet hier niets over, en Pendels grootste angst is dat hun droomleven in stukken wordt geslagen. Opdat Osnard zijn mond zou houden, belooft Pendel hem een exclusief verhaal: hij heeft van de president, voor wie hij een kostuum maakt, opgevangen dat die de toegangsrechten tot het kanaal eerstdaags aan een consortium van buitenlandse mogendheden zal verkopen, onder wie de Chinezen. Om zijn verhaal geloofwaardiger te maken, vertelt hij Osnard dat zijn secretaresse Marta (Leonor Varela), die aan de rechtse doodseskaders een lelijke verminking in het gezicht heeft opgelopen, en zijn vriend, de linkse oppositie-politicus Mickie Abraxas (Brendan Gleeson), een gepatenteerde dronkelap, feitelijk de leiders zijn van de Zwijgende Oppositie, een verzetsbeweging die zich kant tegen de huidige machthebbers die nog te veel banden zouden hebben met het voormalige regime van generaal Noriega. De Zwijgende Oppositie zou een staatsgreep voorbereiden, en Osnard kan de Amerikaanse inlichtingendienst overtuigen om tien miljoen dollar neer te tellen om de oppositie, mogelijk de toekomstige politieke leiders, voor hun politieke kar te spannen en zo het kanaal terug te kunnen controleren. Wanneer de zuiplap Abraxas zelfmoord pleegt, denkt Buitenlandse Zaken dat hij door de rechtse machthebbers geliquideerd is, en in no time staat het Amerikaanse leger paraat voor een invasie van Panama. Alleen is het hele verhaaltje over de verkoop van de Chinezen een verzinsel van Pendel, en is Osnard met het geld weg.


Het op het boek van John Le Carré gebaseerde The Tailor Of Panama is een redelijk ingewikkeld verhaal, waarbij enige voorkennis van Midden-Amerikaanse politieke geen overbodige luxe is. Het probleem met deze film is dat de plot zo ongelofelijk hard bij de haren gesleurd is, dat het geheel ongeloofwaardig wordt. Dat de ambassade in Panama, waar zowat alle brandkasten met staatsgeheimen vrolijk wagenwijd open staan, zou worden bevolkt door enerzijds een stel incompetente blaaskaken, en anderzijds een vrouwelijke staf die op een vingerknip de benen spreidt voor Pierce Brosnan en als dusdanig hun integriteit te grabbel gooien, is grotesk; dat een simpele kleermaker bijna een Derde Wereldoorlog zou kunnen veroorzaken met zijn overontwikkelde fantasie is al helemaal niet te vatten; en dan hebben we het nog niet gehad over het feit dat diens vrouw hem eerst aan de deur zet omdat haar man haar werk compromitteert, en ze elkaar toch op het einde liefdevol in elkaars armen vallen. Of over het feit dat iemand als Osnard die herhaaldelijk zijn eigen oversten tegen de haren heeft ingestreken, nog aan een job kan geraken met méér verantwoordelijkheid dan de toiletten kuisen. De hele opzet leek meer op een excuus om met hoofdacteurs Pierce Brosnan, Geoffrey Rush en Jamie Lee Curtis een reeks mooie exotische plaatjes te gaan schieten. De shots waarbij de verbeelding van Pendel tot leven wordt gewekt, en waarbij die hallucineert dat hij zijn oom ziet, dragen niet echt bij tot de eenvoud van het verhaal. De film en de cast wekken misschien de verwachting dat je hier een stevige actie-thriller gaat voorgeschoteld krijgen, met af en toe een schiet- of knokpartij. In de plaats daarvan krijgen we een niet al te spannende en zoutloze dialoogfilm, af en toe met een streepje sensualiteit en humor, maar daar blijft het dan ook bij. Toch willen we de film enig krediet geven, vooral dan door het overtuigend acteerwerk van Geoffrey Rush en Jamie Lee Curtis; Pierce Brosnan is overduidelijk niet gelukkig dat hij in deze film eens niet de held mag uithangen, en alhoewel hij zich geregeld mag laten bepotelen door zowel Catherine McCormack als Jamie Lee Curtis - wat toch ook niet te versmaden is - steekt de rol hem duidelijk tegen en dat uit zich spijtig genoeg in zijn ondermaatse prestatie. Positief is dan weer de goede keuze van locaties, het evenwichtige camerawerk en de leuke soundtrack met veel Latijns-Amerikaanse muziek.


BEELD EN GELUID
Zoals we bij Columbia Tristar gewoon zijn is het beeld weer van een onberispelijke kwaliteit, afgezien van een paar traditionele aliasing-probleempjes bij autoroosters en zonneflexen. Ruis of printbeschadigingen hebben we niet gezien, en de layer change zit bijzonder goed verstopt. De kleuren zijn erg warm en natuurlijk, en het beeld mankeert nergens scherpte of detail. De Dolby Digital 5.1-audiotrack heeft een bitrate van 448 Kbps, die ruimschoots voldoet voor deze film. In feite komen er nauwelijks scènes in de film voor waarvoor het de moeite is om alle geluidsregisters open te trekken, behalve dan misschien de invasie van de helikopters tegen het einde aan, maar voor de rest worden de surround-kanalen of het LFE-kanaal amper benut, ook niet voor wat meer ambiente geluiden te creëren. Wat bovendien erg merkwaardig is, is dat je in verhouding tot andere DVD's de geluidsknop flink de hoogte in moet draaien om een normaal volume te bereiken.

EXTRA'S
Zoals gewoonlijk zijn ook weer bij deze release alle extra's Nederlands ondertiteld. Voornaamste feature is de commentaartrack door regisseur John Boorman, niet echt de meest schokkende commentaartrack aller tijden, misschien informatief maar Boorman valt nog al eens in herhaling. Dat hij nog al eens in herhaling valt. Tweede belangrijke extra is een 25 minuten durende making of-documentaire, voornamelijk opgebouwd rond een dubbelinterview met Geoffrey Rush en Pierce Brosnan. Er wordt onder meer gepalaberd over de vergelijking met het boek, de lokatie en wat grappige anekdotes, maar net als de film zelf blijft alles een beetje aan de lauwe kant. Dan krijgen we vervolgens een dikke 5 minuten durend alternatief einde, al dan niet van commentaar voorzien. Tot slot is de disc nog voorzien van filmografieën van de regisseur en zijn vijf voornaamste acteurs, een trailer en drie cross-promotionele trailers voor "Finding Forrester", "Legends of the fall" en "Devil in a blue dress". Het geheel is in een geanimeerd maar weinig vernieuwend menu gegoten.


CONCLUSIE
The Tailor Of Panama is een film waar je weinig redelijk kan tegen hebben, maar die toch vooral inhoudelijk veel te mager is uitgevallen om te kunnen overtuigen. Ondanks het feit dat alle elementen aanwezig zijn voor een sterke prent (goede cast, mooie lokaties,...) is het geheel een redelijk onbestemde en nogal verwarrende brij geworden, wel amusant maar geen topprent. Misschien eerst even langs de videotheek?