SERIE
Het lijkt alsof Ripley Holden het helemaal gemaakt heeft. Hij woont in een chique villa, heeft een knappe vrouw die een zorgzame moeder is voor hun twee tieners en hij is erin geslaagd om een family entertainment center – oftewel een goktent – te openen op de promenade van de badplaats Blackpool. De officiële opening geeft meteen een duidelijk beeld van het soort mens dat Ripley is: een uiterst zelfverzekerde, op een vreemde manier charismatische gladde zakenman. Hoewel Ripley nog maar net zijn nieuwe zaak geopend heeft, droomt hij van veel meer. Hij wil namelijk van Blackpool het nieuwe Las Vegas maken door de bouw van het Ripley Holden Casino Hotel.



Maar het is niet al goud dat blinkt en dit geldt ook voor Ripley. Er zit namelijk meer dan één haar in de boter in zijn gezin. Zijn vrouw is ongelukkig met een man van wie ze weet dat ze hem niet kan betrouwen, zijn zoon Danny is een drugsdealer en zijn dochter Shyanne heeft een relatie met een man die haar vader kon zijn. Toch blijft Ripley blind voor dit alles en blijft hij vol overgave enkel aan zichzelf denken. De problemen eindigen hier echter niet voor Ripley Holden. Sterker nog, nadat op de openingsavond een lijk in de speelhal wordt gevonden, beginnen de problemen pas. Een politieagent van een andere zone, Peter Carlisle, wordt op de zaak gezet en hij valt minder te bespelen dan de plaatselijke inspecteur Albright, die een goede vriend is van Ripley. Bovendien heeft Carlisle en oogje op Nathalie Holden, Ripleys vrouw. Wanneer het lijk een smet werpt op de reputatie van Ripley en de goedkeuring van zijn casinohotel in gedrang komt, verliest hij langszaam maar zeker zijn grip op de zaak.



Het verhaal van Blackpool zou dit van eender welke misdaadserie kunnen zijn, maar Blackpool is verre van een gewone misdaadreeks. Deze zesdelige reeks is in eerste instantie een komische serie. Alle afleveringen worden bovendien opgesmukt met bekende liedjes uit de jaren ’60, ’70 en ’80 – met soms duidelijke voice-over van de acteurs – wat op z’n minst ongewoon te noemen is. In Blackpool spelen een aantal grote namen van de Britse televisiewereld mee. David Tennant (de tiende Doctor in de cult-serie Doctor Who) speelt – met zijn eigen Schotse accent – de politieman Carlisle. David Morrissey (bekend uit de BBC-versie van Sense and Sensibilty) zet een schitterende prestatie neer als de gladde zakenman Ripley Holden. Ook Sarah Parish (Katie Roden in Mistresses) doet het heel goed als Nathalie Holden. Deze sterke cast, die zich vol overgave in dit ongewone verhaal gegooid heeft, draait ongetwijfeld bij tot het resultaat.




BEELD EN GELUID
Blackpool is een iets oudere tv-serie en dit is duidelijk te merken aan de beeld- en geluidskwaliteit. De achtergronden zijn niet altijd scherp en ook de kleuren komen niet tot hun recht.  Over het geluid, dat enkel stereo is, valt nog minder te zeggen. Hiertegenover staat dat deze zwakkere beeld- en geluidskwaliteit niet echt een groot probleem is voor deze serie. Blackpool moet het niet hebben van speciale effecten of spanning die moet opgebouwd worden, maar eerder van de komische – en lichtjes overdreven – aanpak van het verhaal.



EXTRA'S
Bij extra’s stonden de muzikale scènes vermeld, maar dit houdt niet meer in dan dat die scènes uit het verhaal geknipt zijn en nog eens apart bekeken kunnen worden.  Dit is wel een gemiste kans. De acteurs hebben heel wat zang- en dansprestaties moeten leveren voor deze reeks en we hadden hiervan best de voorbereidingen willen zien.

CONCLUSIE
Voor diegenen die uit zijn op een misdaadverhaal zoals we het te zien krijgen in A Touch of Frost of Inspector Morse, zal Blackpool op een teleurstelling uitdraaien. Maar mag het wel eens iets anders zijn en stoor je je niet aan enkel muzikale intermezzo’s – die er af en toe wel totaal over gaan – dan is Blackpool zeker de moeite.