FILM
Brian McCaffrey (Ryan Todd) wordt in één klap beroemd wanneer hij als klein snotjoch op een krantenfoto verschijnt, verweesd met een brandweerhelm in zijn hand; kort daarvoor is zijn vader, brandweerman Dennis McCaffrey (Kurt Russell) in een uitslaande brand om het leven gekomen. Na twaalf stielen en dertien ongelukken komt Brian (William Baldwin) toch bij het brandweerkorps terecht. Zijn oudere broer Stephen (Kurt Russell) is hem echter voorgegaan, en hij maakt het leven van zijn jongere broertje niet dadelijk tot een feest. Stephens familiale leven is bovendien één warboeltje: zijn ex-vrouw Helen (Rebecca De Mornay) zit met een ander te rampetampen, en als zij en Stephen geen ruzie aan het maken zijn over het hoederecht van hun zoontje, dan is hij zich aan het bezatten op zijn wrak van een woonboot, want op de feestjes van de brandweer wordt hij als lastige dronkelap steevast buitengeflikkerd. Brian zelf probeert het terug aan te leggen met Jennifer Vaitkus (Jennifer Jason Leigh), een liefje dat hij zes jaar geleden heeft laten zitten. Brian gaat liever de confrontatie met zijn broer uit de weg, en hij wordt weggepromoveerd naar een kantoorjob. Daar helpt hij forensisch branddeskundige Donald Rimgale (Robert De Niro) bij zijn zoektocht naar een pyromaan die met behulp van brandversnellers een lijstje zorgvuldig uitgekozen slachtoffers uit de weg aan het ruimen is. Rimgale is de mening toegedaan dat je een heel klein beetje "als het vuur" moet denken om de brandstichter een stap voor te blijven. Zelf kan hij het weten, want zijn lichaam staat vol brandplekken, een souvenirtje dat hij heeft overgehouden aan een magnesiumflits toen hij de psychopatische brandstichter Ronald Bartel (Donald Sutherland) arresteerde. Er zijn sterke aanwijzingen dat de pyromaan op zijn minst de werking van de brandweer door en door kent.

Niet iedereen is even vol van het met clichés overladen verhaaltje van Ron Howard, die in onvervalste Spielbergstijl een heroïsch verhaal over de inzet en de moed van naar rook en zweet stinkende brandweermannen wil brengen, maar geregeld in de val trapt om al wat u bij het lezen van een dergelijk gegeven aan denkt - kindjes die hun papa hebben zien verbranden, ontwrichte gezinnen, alcoholmisbruik en een pyromaan - op één hoopje te gooien. Desondanks heeft Backdraft bij mij persoonlijk een zeer hoog guilty pleasure-gehalte gekregen in de loop der jaren, en was ik al bij de eerste visie bijna twintig jaar geleden verkocht bij het zien van het spierballengerol, de copieuze speciale effecten met een hoog analoog gehalte (de set stond zelfs enkele jaren als attractie in de Universal Studios in Los Angeles om te bewijzen dat het allemaal echt is) en de weelderige haardos van Jennifer Jason Leigh. Ron Howards films hebben nu eenmaal altijd een pathetisch trekje, of het nu om Apollo 13 of A Beautiful Mind gaat, hij kan het niet laten om de tragiek iets te prominent naar voor te schuiven ten nadele van de actie en de psychologische geloofwaardigheid van zijn personages. Meestal werkt Howard echter met goede acteurs die niet bang zijn om zich in hun rol psychisch of fysiek uit te leven, en met het duo Russell/ Baldwin heeft hij de goede keuze gemaakt, en ga je zelfs geloven dat ze elkaars broers zijn alhoewel ze fysiek helemaal niet op elkaar lijken. De bijrollen van onder meer Robert De Niro maar vooral die van Donald Sutherland geven de film nog wat extra cachet, en eigenlijk is iedereen op en naast het scherm toch blijkbaar ernstig bezig om dit eerder magere verhaaltje toch met het nodige vuur (excuseer voor de flauwe woordspeling) te brengen. Wat op het einde maakt dat Backdraft een leuke en onderhoudende film blijft, die misschien niet te veel mentale inspanningen van de kijker vergt, maar tenminste toch qua vormelijkheid ruimschoots de minimumnormen passeert.

BEELD EN GELUID
Backdraft werd eertijds uitgebracht door Universal in een schandalig slechte versie, zonder anamorfisch beeld en met een geluidstrack die klonk alsof een babykatje in een betonmolen werd vermorzeld. In de Verenigde Staten werd er een heruitgave op de markt gegooid, die spijtig genoeg Europa nooit heeft bereikt. Met de formaatoorlog tussen HD-DVD en Blu-ray werd de film al eens heruitgebracht op het eerstgenoemde, door Universal ondersteunde formaat, maar sinds de roemloze afgang van de rode doosjes bleef dit een film waarvan een re-issue, mee door het ontbreken van een deftig alternatief op dvd, naar uitgekeken werd. Het beeldmateriaal is mooi opgekuist, zij het dat de ouderdom van de film nog steeds duidelijk van de presentatie afstraalt, maar echte beschadigingen zijn er niet te zien. Het contrast is blijkbaar een beetje op punt gesteld, waardoor ook het gevoel van diepte beter is, maar de kleuren zijn nog niet helemaal realistisch en mochten iets meer gesatureerd zijn. Mee door het ontbreken van computersimulaties heeft Backdraft wel een filmische en realistische look. De grootste verbetering is dat de film er een stuk scherper uitziet dan zijn dvd-tegenhanger, en veel meer details vertoont, zoals in de scène waar iemand door een steekvlam te pletter is gekatapulteerd in een rij stoelen van een leeg theater, en een mooi panoramisch shot laat zien hoe de brandweer de brokken aan het opkuisen is. De geluidstrack heeft zowel positieve als negatieve kenmerken. Voor zover ik weet is dit de eerste keer dat het geluid van de film ongecomprimeerd op een medium te vinden is, en in sommige scènes is het niveau aan afwerking van de geluidseffecten, zoals het geknetter van vlammen, het loeien van brandweersirenes en de knarsende hogedrukspuiten, zeer nadrukkelijk aanwezig. De temperatuur in het home theatre stijgt er zowaar van. De muziek blijft echter een pijnpunt: er zitten eenvoudigweg te veel zwevingen in de stukken van Zimmer, en het zeer mooie nummer van Bruce Hornsby & The Range in de scène waarin de broers McCaffrey een race naar de top van een flatgebouw houden, klinkt jammer genoeg niet toonzuiver. De laatste horde voor de ultieme Backdraft-release werd dus spijtig genoeg niet genomen.

EXTRA'S
Voor iemand die zo begaan is met zijn films, en voor iemand die in een introductie (3 min.) zoveel de loftrompet steekt over zijn eigen werk, is het merkwaardig dat Ron Howard voor deze film geen commentaartrack heeft ingesproken. Dit gemis moet onder meer gecompenseerd worden met maar liefst 44 minuten aan verwijderde scènes. Helaas zijn deze compleet buiten elke vorm van context op de disk geplaatst, wat maakt dat ze maar doorgaan en doorgaan zonder meerwaarde aan de film toe te voegen. De disk bevat dan nog vijf redelijk respectabele documentaires, die voor de special reissue op regio 1-dvd werden opgenomen. Igniting the Story (15 min.) bevat interviews met de voornaamste crewleden achter de film, waaronder Ron Howard zelf, producent Brian Grazer, scenarist Gregory Widen en componist Hans Zimmer, maar is helaas niet over de hele lijn overtuigend. Wat moeten we bijvoorbeeld denken van de opmerkingen dat brandweerman nog het enige eerbare beroep in publieke dienst is? Bringing Together the Team (19 min.) bevat interviews met de cast, maar een deel van de interviews is niet recent (dat van Russell dateert blijkbaar nog van het maken van de film), en het geheel is onvolledig, want noch Jennifer Jason Leigh, noch Robert De Niro komen aan het woord. The explosive stunts (15 min.) en Creating the villain: The fire (13 min.) zijn twee featurettes die elkaar aanvullen, waarin vooral de klemtoon wordt gelegd op het feit dat het gros van de speciale effecten zonder behulp van digitale manipulatie zoals computergegenereerde shots gedaan werd, en veel van de acteurs en stuntmannen echt in de vlammen werden gegooid. De reden hiervoor is waarschijnlijk iets minder altruïstisch: Howard wilde wel degelijk CGI in zijn film gebruiken, maar het resultaat was een paar weken voor de opnames begonnen zodanig belachelijk dat dit nog de enige haalbare optie was. Als uitsmijtertje krijgen we nog Real life fire man, real life stories (9 min.) met getuigenissen van echte Californische brandweermannen. Voor een dergelijke featurette is de speelduur natuurlijk veel te kort.

CONCLUSIE
Het valt op dat, ondanks het feit dat dit een budgettiteltje van Universal is, er ditmaal wél bonusmateriaal opstaat, dit in tegenstelling tot o.a. Mercury Rising en Dante's Peak. De disk is niet perfect maar een hele verbetering ten opzichte van de dvd.