FILM
Kan je vijf mensen bedenken die je graag de pijp aan Maarten zou zien geven? Misschien die collega die constant onder je duiven schiet, de baas die je onderwaardeert, de partner die je bedrogen heeft of die irritante schoonmoeder? Zou je het overwegen hun namen door te geven aan iemand die beweert een huurmoordenaar te zijn? En wat zou je doen als juist die mensen er één voor één het loodje effectief bij neerleggen? Zou je ingrijpen?

Allan Campbell is een zakenman voor wie het de laatste tijd wat tegenzit. Hij werkt keihard en verwaarloost zelfs zijn vriendin om toch maar een trapje hoger op de ladder te geraken. Maar ondanks al zijn inspanningen ziet hij een promotie aan zijn neus voorbijgaan. Zijn baas ziet immers niets in Allan, maar wel in zijn grootste concurrent Brian Felzner. Allan is helemaal van de kaart en probeert – zonder succes – zijn vriendin te bereiken. Wanneer hij thuis aankomt, staat hem nog een onaangename verrassing te wachten. Zijn lief bedriegt hem immers met zijn beste vriend. Alsof dat alles niet erg genoeg is, wordt Allan ook nog lastiggevallen door een crimineel die hij eigenlijk geld schuldig is.


We kunnen dus wel stellen dat onze deurmat van dienst reden genoeg heeft om die avond in de kroeg te belanden. Daar geraakt hij aan de praat met een zekere Jonas. Een paar uur en voor Allan een heleboel whisky’s later vertelt Jonas hem dat hij eigenlijk een huurmoordenaar is. Omdat hij een echte vriend wil zijn, mag Allan vijf namen opschrijven van mensen die hij graag uit de weg geruimd wil zien, genummerd van één tot en met vijf. Jonas belooft te beginnen bij de vijfde naam (de minst belangrijke) en zo zijn weg naar boven te werken. Allan is ervan overtuigd dat het een grap is en gezien zijn rotdag kan hij zonder moeite vijf namen opschrijven.


Als Allan de volgende morgen zijn kantoor binnenstapt, krijgt hij meteen het nieuws dat zijn baas – nummer vijf op zijn lijst – als kaas met gaatjes teruggevonden is. Flarden van de avond voordien dringen door en Allan beseft al snel dat Jonas er geen gras over laat groeien. Vanaf dan moet hij alles in het werk stellen om de volgende slachtoffers op zijn hitlist te waarschuwen en Jonas tegen te houden. Maar ook de politie heeft al snel door dat er een verband is met Allan en ze zien hem als de grote schuldige.

We vonden het idee van The Hit List wel vrij spannend klinken. Wat we niet wisten, was dat we afstevenden op een grote teleurstelling. Cole Hauser speelt de zielige loser Allan en Cuba Gooding Jr. de koele en meedogenloze moordenaar Jonas; 2 typetjes die nergens in de film meer diepgang krijgen. Het surreële gesprek dat de twee hebben in een café kan nog een klein beetje spanning opbouwen die vanaf dan hopeloos verloren gaat in een zielig kat-en-muisspelletje, een ordinaire shoot-em-up en een doorzichtig einde. Voeg daar nog een ‘onverwachte wending’ aan toe die niet zou misstaan in een matige B-film en het plaatje is compleet. Het resultaat is dat je al gauw de interesse verliest en de film zelfs niet meer matig kunt noemen.


BEELD EN GELUID
Net als over de film, valt er weinig positief te zeggen over de beeld- en geluidskwaliteit. Het beeld is zeker niet altijd mooi en scherp en ook het geluid kon een stuk beter. Maar zelfs beeld en geluid van de bovenste plank konden deze film niet meer redden.

EXTRA'S
Geen.


CONCLUSIE
Het concept van The Hit List klinkt goed, maar daar blijft het jammer genoeg ook bij. We hadden er heel wat meer van verwacht.