FILM
In het begin van de jaren negentig van de vorige eeuw beleeft Zuid-Afrika een woelige tijd. Na Nelson Mandela’s vrijlating op Robbeneiland, begint er heel wat te verschuiven in de regio. De Apartheid loopt op haar laatste benen en zeker niet iedereen is daar even gelukkig mee. Niet alleen blanken verzetten zich tegen gelijke rechten en stemrecht voor de zwarte bevolking, ook een stevig aantal zwarten – de Inkatah of de Zulu’s – stellen zich op tegen Mandela en zijn ANC-volgelingen. Vooral in de Zuid-Afrikaanse townships is de spanning vaak te snijden en komt het geregeld tot explosieve situaties. The place to be, volgens een aantal fotojournalisten. Dag en nacht staan ze paraat om de vuurgevechten en het oorlogsgeweld op de gevoelige plaat te vereeuwigen.


Greg Marinovich ziet zo’n carrière als fotograaf wel zitten. Tijdens zijn eerste ervaring met het geweld tussen Inkatah en een aantal ANC-volgelingen maakt Greg kennis met Kevin Carter, een collega-journalist. Kevin is niet meteen onder de indruk van Gregs talent, maar daar zal snel verandering in komen. Greg is immers tot zowat alles bereid om de juiste foto te bemachtigen, zelfs al wil dat zeggen dat hij helemaal alleen een township moet intrekken. Tegen alle verwachtingen in krijgt Greg de kans om met een aantal Zulu’s te praten en hun kant van het verhaal te horen. Hij mag zowaar foto’s nemen. Het spreekt voor zich dat Greg met die foto’s indruk maakt bij zijn collega’s en bij de redacteurs van de krant The Star. Hij mag aan de slag als freelancefotograaf.


Samen met drie andere mannen – Kevin Carter, Ken Oosterbroek en Joao Silva – vormt hij een vast team dat het gevaar trotseert om de ultieme foto te maken. De explosieve omstandigheden waarin de ploeg z'n werk doet, levert ze de bijnaam Bang Bang Club op. De foto’s van de leden van de Bang Bang Club blijven overigens niet onopgemerkt. Hun werk gaat de wereld rond en toont iedereen hoe ernstig de situatie in Zuid-Afrika is. Maar daar blijft het niet bij. Greg Marinovich krijgt de Pulitzer-prijs voor één van zijn foto's,  uitgerekend diegene die zijn krant te choquerend vindt om te publiceren. Ook Kevin Carter zal later die prijs krijgen voor een foto die hij nam van de hongersnood in Soedan, wat voor hem een vergiftigd geschenk zou blijken te zijn. De foto toont een uitgemergelde kleuter en een toekijkende gier. Kevin verjaagt de gier nadat hij de foto neemt, maar krijgt toch zware kritiek die hem niet meer loslaat. In 1994 pleegt hij zelfmoord. Ook met één van de andere leden van de Bang Bang Club - Ken Oosterbroek - loopt het fout af. Hij wordt neergeschoten tijdens een gevecht waarvan hij samen met een aantal collega's foto's maakt.


The Bang Bang Club is gebaseerd op het boek The Bang Bang Club: Snapshots From A Hidden War dat Greg Marinovich en Joao Silva schreven in 2000. de Zui-Afrikaanse regisseur en documentairemaker Steven Silver baseerde zich op dat boek en probeert een zo getrouw mogelijke reconstructie te maken van de feiten. Greg Marinovich werkte overigens als consultant voor Silvers film.Het mag duidelijk zijn dat Steven Silver in zijn opzet geslaagd is.


BEELD EN GELUID
Over de beeld- en geluidskwaliteit van The Bang Bang Club valt niet te klagen. De beelden zijn voldoende scherp en helder. Het kleurpalet waarvoor is gekozen, is erg mooi. De zachte tinten van oker en geel dragen bij tot het scheppen van de juiste sfeer. Ook het geluid zit goed. De 5.1-geluidstrack doet perfect zijn werk.

EXTRA'S
Bij wijze van bonusmateriaal vinden we alleen de trailer van de film op de disk. Bovendien is die niet voorzien van ondertiteling. Een beetje pover dus...


CONCLUSIE
The Bang Bang Club is zeker het bekijken waard. Hoewel de film gebaseerd is op waargebeurde feiten en de regisseur moeite gedaan heeft om de feiten zo getrouw mogelijk weer te geven, is deze productie geen documentaire geworden. De film laat ons op een originele manier binnenkijken in een regio die geteisterd wordt door problemen.