FILM
Hoe je het ook draait of keert, alles rondom ons is geschiedenis. Het zullen weliswaar de oorlogen of de verschrikkelijke aanslagen zijn die uiteindelijk de schoolboeken halen, maar dat maakt de persoonlijke levensloop van de aardbewoners er niet minder interessant om. Meer zelfs, onbewust beïnvloedt de wereldgeschiedenis ook de gebeurtenissen van het individu. Het is dit gegeven dat Christophe Honoré in zijn familie-epos probeert te schetsen en daarin meer dan glansrijk slaagt. 
 

 

De jonge Franse cineast die ons eerder pareltjes als Ma Mère schonk, laat hier de kijker terugkeren naar het Parijs van de jaren 60. Het leven van toen kan op het eerste gezicht onschuldig lijken, evenwel zien we meteen ook de nodige tragiek de kop opsteken wanneer het jonge schoenverkoopstertje Madeleine (Ludivine Sagnier) beseft dat ze met haar karig loontje niet bepaald de wereld zal kopen en besluit dat het maar beter is om haar lichaam te verkopen. Ze wil geen hoer genoemd worden, maar een amateur die een centje wil bijverdienen. Haar geheime wereldje komt echter in gevaar wanneer ze op de jonge endocrinoloog Jaromil (Radivoje Bukvic) stuit. De jonge Parisienne wordt zwanger van dochter Véra en Jaromil slaagt erin zijn geliefde te overtuigen om samen te verhuizen naar zijn geboorteland Tsjechoslowakije. Het geluk is echter van korte duur, want het zijn niet alleen de Russische tanks die Madeleine uit haar droom doen ontwaken, ook merkt ze dat haar droomprins niet bepaald een trouwe echtgenoot is. Onthust keert de jonge Madeleine met Vera terug naar Parijs waar ze enkele jaren later de rijkswachter François (Guillaume Denaiffe) ontmoet. De twee hokken samen, maar zo’n tien jaar later staat Jaromil alweer voor haar deur en probeert hij haar opnieuw in te palmen, oude liefde roest immers niet. Ook al is Madeleine nog steeds tot over haar oren verliefd op de overspelige dokter, toch kiest ze voor de zekerheid en blijft in Frankrijk. Ondertussen zijn we enkele jaren verder en zijn Vera (nu gespeeld door Chiara Mastroianni) en Madeleine (Catherine Deneuve) ouder geworden en duiken er zowel bij de moeder als bij haar dochter dezelfde liefdesperikelen op. Ze zitten met een liefdesdilemma opgescheept. Madeleine kan nog steeds niet kiezen tussen Jaromil (nu gespeeld door regisseur Milos Forman) en François (nu vertolkt door charmezanger Michel Delpech), terwijl de jonge Vera moet uitmaken of de homofiele Henderson (Paul Schneider) of de verlegen schrijver Clément (Louis Garrel) de uitverkorene wordt. Net als bij haar moeder is het de wereldgeschiedenis die uiteindelijk de hartverscheurende keuze zal bepalen. Was het bij moederlief de Praagse Lente, dan zal het bij de dochter de terroristische aanval op de WTC-torens zijn die haar levensloop beïnvloedt. 
 

Het scenario mag dan wel loodzwaar lijken, toch wordt dat niet alleen wondermooi opgevangen door lichte dialogen, maar ook door van Les Bien-Aimés een ware musical te maken. De nummertjes zijn weliswaar geen blijvers, maar toch voelt het heerlijk aan om één van de grootste diva’s van de Franse cinema nog eens te horen zingen, wat ons uiteraard doet terug denken aan Les Parapluies De Cherbourg. Trouwens, als je je afvraagt waarom Chiari zo sprekend op Catherine Deneuve lijkt dan is dat gewoon omdat ze in het dagelijkse leven ook moeder en dochter zijn. Ook de rol van Milos Forman is hier opmerkelijk, temeer daar deze regisseur met The Unbearable Lightness Of Being een film met een gelijksoortig onderwerp draaide. Les Bien-Aimés oogt op het eerste gezicht wel als een moeilijke relatiefilm, gelukkig wordt deze prent door de eenvoudige (maar geniale) vondsten van Christophe Honoré omgetoverd tot een staaltje gezond tegengif voor de talrijke romantische komedies uit Hollywood die onze netvliezen bevuilen.
 

 

BEELD EN GELUID
Hier valt niks op aan te merken, ook al zijn het uiteraard de beelden uit de jaren 60 die het meest tot de verbeelding spreken en het pittoreske Parijs in de verf zetten. Technisch gesproken is er niks van filmgrain te merken en ook het geluid scoort hoog. De musicaldeuntjes mogen dan wel van minder allooi zijn, toch raden we je aan om eens te letten op de soundtrack, en dan in het bijzonder op de geniale Anika en haar puike versie van I Go To Sleep van The Pretenders.
 

EXTRA’S
Jammer genoeg zijn hier geen extra’s aanwezig.
 

 

CONCLUSIE
Wie houdt van de Franse film in al zijn glorie zal deze Les Bien-Aimés meer dan weten te appreciëren, ook al is het de moeder-dochter-tandem (Catherine Deneuve en Chiara Mastroianni) die hier moeiteloos de show steelt. Een absolute aanrader voor cinefielen met een zwak voor Franse cinema.