FILM
In een interview vertelde Charles De Gaulle ooit dat Fernandel de enige Fransman is die beroemder is dan hijzelf. Het is slechts één van de vele voorbeelden dat aantoont hoe populair Fernand Joseph Désiré Contadin alias Fernandel is, de lolbroek die erin slaagde om zo’n 250 miljoen Franse filmliefhebbers naar de bioscoop te lokken. Het leeuwenaandeel van dat succes is natuurlijk te danken aan zowel de populaire Don Camillo-reeks waarvoor heel Europa plat ging als aan de hitkomedie Le Vache Et Le Prisonnier van Henri Verneuil uit 1959. In datzelfde jaar draaide Verneuil eveneens Le Grand Chef en alhoewel deze film één van de grootste flops uit de carrière van Fernandel is, zijn we toch blij dat Lime-Lights deze vergeten komedie in de Benelux uitbrengt, want ook al is de film misschien geen hoogvlieger, toch bezit Le Grand Chef  een onweerstaanbare charme.
 

 

Antoine Venturen (Fernandel) werkt samen met zijn gabber Paolo (Gini Cervi die de meeste kijkers wel zullen kennen als de communistische burgemeester uit de Don Camillo-reeks) in een carwash en na jaren auto’s te hebben opgeblonken, dromen zij van hun eigen garage. Helaas kost zo’n bedrijfje al gauw 25.000 Franse frank, een bedrag dat de twee vrienden nooit in hun leven kunnen vergaren en uit pure wanhoop besluiten de drommels om de zoon van de rijke industrieel Jumelin te ontvoeren. Het moet wel een kindvriendelijke ontvoering worden, want Antoine en Paolo hebben allebei een hart van goud en er is geen haar op hun hoofd dat eraan denkt om het kind pijn of verdriet te berokkenen. 

De kidnapping is een makkie, want de kleine Eric (Papouf) laat zich met plezier ontvoeren. Na een tijdje bemerken Antoine en Paolo echter dat de kleine bengel een echte lastpost is en voor ze het weten zijn ze het slachtoffer van de vele guitenstreken van de kwajongen. Zo schiet de kapoen met zijn katapult alle ramen uit de buurt stuk en belandt de arme Paolo door Erics schuld met gebroken botten in het ziekenhuis. Door al die dolle fratsen wordt het gauw duidelijk dat de deugniet niet echt gemist wordt door zijn ouders waardoor de twee arme stakkerds verplicht zijn om het losgeld te verlagen en ieder weekend babysitter te spelen. De schalkse jongen heeft immers in zijn jonge leven nog nooit zo'n goede vrienden gehad.
 

 

Le Grand Chef is wel geen grootse cinema en de fratsen van Eric kunnen zonder meer worden vergeleken met die van Filiberke uit Jommeke of zo u wilt met die van De Witte Van Sichem of zijn Nederlandse dubbelganger Ciske De Rat, 
toch is het net de kinderlijke onschuld die van deze komedie zo'n heerlijke film maakt. Je mag als cinefiel dan wel beseffen dat je naar pulp zit te kijken, toch denk je terzelfder tijd dat ze dit soort films veel te weinig maken. Fernandel speelt wel net als Gini Cervi op automatische piloot, doch is Le Grand Chef een familiekomedie waarvan iedereen met volle teugen kan genieten.

 

Lime-Lights koos de ingekleurde versie uit 1992 die werd gemaakt met toestemming van regisseur Henri Verneuil. Vaak lijken de kleuren wel een beetje artificieel, maar dat heb je nu eenmaal met deze restauraties. Er zijn geen beschadigingen of filmgrain en ook het geluid is genietbaar en wordt vergezeld door een leuke soundtrack van Gérard Calvi.

 

Er staan geen extra’s op deze dvd.

 

Filmliefhebbers zullen Fernandel wel eeuwig blijven herinneren als de herder uit La Vache Et La Prisonnier of als de Italiaanse pastoor Don Camillo, doch blijft het een lust voor het cinefiele oog om kleine vergeten pareltjes als Le Grand Chef te (her)ontdekken. Onschuldige pulp, maar wel een onweerstaanbare geestige film.